این قله در البرز شرقی واقع است و بهترین مسیر صعود آن روستای هاره از بخش وانا/لاریجان جاده هراز است.
پائین قله از شمال به قله کنیون سپس تا قلل میشینه مرگ و پرچنان ادامه دارد.
جنوب این قله به قلل پاشوره و گل اندام می رسد.
رخ شرقی و کامل دماوند باشکوه در طی این صعود نمایان است.
رشته کوه دوبرار نیز از سمت شرق از فراز قله امیری به خوبی دیده می شود.
مسیر صعود از پاکوب داخل دره زیبای روستای هاره و از کنار ساختمان مرغداری شروع می شود.(ارتفاع ۲۲۵۰ متر)
ساعت ۶:۳۰ صبح جمعه ۳۰ آبان ۱۴۰۴ با تیمی ۹ نفره صعود را در هوایی سرد و خشک پاییزی شروع کردیم.
هیچ برفی در مسیر دیده نمی‌شد اما در کمال تعجب آب نسبتا مناسبی داخل دره در جریان بود.
این پاکوب زیبا که از میان درختچه ها و بوته های رسیده زرشک و …. می گذشت تا گردنه زیر قله ادامه دارد.
قله به شکل یک مخروط سنگی ست که از دور مشخص است.
برای رسیدن به پای آن ۳ تا ۴ ساعت زمان نیاز است.
قله سه مسیر صعود دارد؛
اول از مسیر یال ریزشی جنوب غربی که قبل از رسیدن به گردنه شروع می شود،
دوم یال ریزشی و سنگی دقیقا از روی گردنه
و سوم مسیر کاملا شمالی که صعود با دور زدن قله از طریق یک پاکوب شن اسکی امکان پذیر است.
تیم ما مسیر اول را انتخاب کرد.
در ساعت ۱۱ پس از پشت سر گذاشتن شیب تند و شنی مسیر به خطالراس اصلی غربی رسید و در ساعت ۱۱:۴۵ قله اصلی را به ارتفاع ۳۸۳۰ متر صعود نمود.
مسیر فرود از سمت شمالی با دور زدن کامل قله و رسیدن مجدد به پاکوب دره اصلی انجام گرفت.
یک چشمه آب روان و گوارایی در میانه مسیر فرود وجود داشت که کمبود آب تیم را جبران کرد.
در ساعت ۱۶:۳۰ تیم به کنار اتومبیل ها رسید و برنامه این صعود و فرود به پایان رسید.
نکات قابل ذکر برنانه؛
✔️تعداد تیم ۹ نفر
✔️وضیعت هوا خنک و آفتابی
✔️هیچ تیمی در مسیر دیده نشد
✔️آنتن دهی موبایل مناسب بود
✔️چند گوسفندسرا تا رسیدن به گردنه در مسیر وجود دارد که در این فصل خالی از سکنه بود.
اسامی تیم؛
ذبیح اله حمیدی«سرپرست» – حسین قربان نژاد «کمک سرپرست» – ناصر کاویانی«مربی» – مهناز صالحی«مربی راهنما» – سعیده بهزاد افشار«مربی راهنما» – سعید صابری«عضو افتخاری» – مرتضی ولی‌زاده«عضو آموزشی» – جلال صابری«میهمان» – محمد حسن عسگری«میهمان»
گزارش از ذبیح اله حمیدی
عکس ها از گالری اسپیلت
