هفته نامه دیواری باشگاه کوه‌نوردی و سنگ‌نوردی اسپیلت
سال اول         شماره دهم          تاریخ ۹۲،۵،۶

یا چنان نمای که هستی، یا چنان باش که می نمایی.«بایزید بسطامی»

نشست هفتگی ۹۲،۵،۱ :
در این نشست هفتگی نیز ضمن دیدار اعضا ، دو گزارش برنامه ارائه گردید . صعود قلل توچال، شاه‌نشین ، لوارک و بازارک همراه با عکس توسط آقای فرشاد مرواری و همچنین صعود قله چپکرو همراه با عکس توسط آقای غلامرضا خلیل آبادی .

پذیرش یکی از اعضا در آزمون مربی‌گری درجه ۳ صعودهای ورزشی:
آقای محمدرضا بهروزی مسئول دپارتمان آموزش باشگاه اسپیلت درآزمون ورودی مربی‌گری درجه ۳ صعودهای ورزشی که درتاریخ هفتم تیرماه گذشته برگزار شد ، پذیرفته شدند. ضمن تبریک ، برایشان آرزوی موفقیت روزافزون را داریم .

تبریک تولد :
روز اول مرداد مصادف بود با زادروز آقای محمدتقی غلامی و ۵ مرداد نیز زادروز خانم تینا زمانی از اعضای باشگاه . ضمن تبریک ، برایشان آرزوی موفقیت روزافزون در تمام مراحل زندگی را داریم.

عضو جدید باشگاه :
در هفته گذشته آقای کورش صفدری به عضویت باشگاه اسپیلت درآمدند. ضمن خوش آمدگویی ، برایشان آرزوی صعودهای موفق در کنار هم باشگاهی هایشان را داریم.

برنامه هفتگی :
صعود قلل جانستون و خرسنگ برنامه هفته گذشته باشگاه بود که به سرپرستی آقای حمیدی و حضور ۱۲ نفر از اعضا اجرا شد.

آخرین خبر از تیم خانتانگری:
به نقل از وبلاگ آقای حمید محمودی : تیم خانتانگری امروز عصر ۲۷ جولای (۵ مرداد) از کمپ ۳ پس از هم هوایی و علامت گذاری به دلیل شرایط نامساعد و بحرانی هوا و بارش سنگین برف به کمپ اصلی بازگشتند. تمامی تیم ها نیز از کمپ ۳ به کمپ اصلی بازگشتند.در صورت مساعد شدن هوا در روزهای آینده تیم به تلاش خود برای صعود ادامه خواهد داد.

با آرزوی سلامتی و صعود موفق برای این عزیزان .

پایان تراژدی برودپیک :

با توجه به اتفاق غم انگیز پس از گشایش مسیر ایرانیان بر روی قله برودپیک و از دست رفتن سه جوان برومند و آینده دار کوه‌نوردی کشور مجتبی جراحی ، کیوان پویا و آیدین بزرگی ، کماکان همه عزیزان پیگیر اتفاقات این ۱۳ روز (۲۵ تیرماه و روز صعود تا امروز ۶ مردادماه) بوده و از چند و چون این ضایعه و اقدامات جستجو و امداد نیز مطلع می باشند .
به نقل از کوه نیوز ؛ افشین سعدی و رامین شجاعی ۲ نفراز ۵ نفر تیم اعزامی به برودپیک و از کوه‌نوردان باشگاه آرش که تا روز پنجشنبه در بیس کمپ برودپیک مانده بودند ، پس از پایان جستجوها ، آنجا را ترک کردند و به پایین آمدند.این ۲ کوه‌نورد قرار بود از مسیر نرمال به برودپیک صعود کنند که به دلیل مصدومیت و شرایط نامناسب بدنی موفق به صعود نشدند و در کمپ ۳ باقی ماندند.بر اساس صلاح‌دید مسئولان باشگاه آرش ، این دو تا پایان جستجوها در همان‌جا باقی ماندند و روز پنجشنبه پس از رضایت خانواده قربانیان مبنی بر پایان جستجوها به پایین منتقل شدند و در راه بازگشت به ایران هستند.
باشگاه کوه‌نوردی اسپیلت ضمن عرض تسلیت ، خود را شریک غم خانواده ها ، اعضای باشگاه آرش ، جامعه کوهنوردی و ملت ایران می داند.
در همین رابطه توجهتان را به وب نوشته اسکات پاوری آمریکائی در وصف کوه‌نوردان گمشده کشورمان در برودپیک که برگرفته از وبلاگ سولدوز کلوب می باشد ، جلب می نمایم .

او در وبلاگ شخصی خود اقدام به انتشار آخرین عکسها و گزارشی خواندنی از همنوردی با تیم ایران در جریان صعود به قله برودپیک نموده است. شرح این گزارش را به نقل از وبلاگ ورجین و ترجمه عرفان فکری در زیر می خوانید:

" در شانزده جولای، سه نفر از کوه‌نوردان تیم ایران که ما با آنها صعود می کردیم، صعودی باورنکردنی و گشایش مسیری جدید بر روی قله برودپیک انجام دادند. این گشایش مسیر، هدفی بود که آنها از سال ۲۰۰۹ کار بر روی آن را شروع کرده بودند و موفقیتی بسیار بزرگ برای این کوهنوردان بسیار با استعداد بود. اما این جشن خیلی کوتاه بود و کوهنوردان نتوانستند بر طبق برنامه طراحی شده، فرود بیایند و مجبور به شب مانی های متعدد در ارتفاع ۷۸۰۰ متری شدند. از کمپ های پایین نفراتی برای کمک اعزام شدند اما تلاش هایی که برای نجات آنها انجام شد، موفقیت آمیز نبود.
وقتی من این اخبار را شنیدم در اسکاردو بودم. من این سه دوست خیلی خوب را با قلبی آکنده از غم، ترک می کنم. در ابتدای این سفر من به فکر این نبودم که دوست جدیدی پیدا کنم و فقط به دنبال کسی می‌گشتم که با او هم‌طناب شوم. اما روابط دوستی در مکان های عجیب و غریب و در شرایط عجیب و غریب شکل می‌گیرد و رشد می کند. بهترین خصوصیاتی که می شود برای همراه بودن و گذراندن اوقات از یک تیم انتظار داشت، در افراد تیم ایران وجود داشت. من هفته‌هایم را در قره قروم در سایه ی دو چیز سپری کردم، کوه‌های بزرگ و این مردان بزرگ.من برای اولین بار تیم ایران را در ۱۰ ژوئن در اسلام آباد دیدم. ما تصمیم داشتیم مجوز صعود و برقراری بیس کمپ را با هم به صورت مشترک دریافت کنیم. ما همگی در کنار هم نشستیم و درباره نحوه انتقال به اسکاردو صحبت کردیم. یکی از کوه‌نوردان ما باید ویزای خود را تمدید می کرد و یکی دیگر از اعضای تیم ما هنوز کیف وسایل خود را دریافت نکرده بود. من تصور می کردم که با این شرایط، تیم ایران به جای صبر کردن برای ما، فورا به کوهستان عزیمت خواهد کرد اما به سرعت دریافتم که این تیم از افرادی خوش قلب، بسیار مودب و نوعدوست، تشکیل شده است. من از آنها پرسیدم که آیا ممکن است چند روز برای حرکت به سمت کوهستان منتظر بمانند و آیدین بلافاصله گفت: " هیچ مشکلی نیست، ما می‌توانیم منتظر بمانیم، به کارتان برسید و هر آنچه که لازم است انجام دهید".
در این سفر مشکلات و موانع زیادی وجود داشت که باید بر آنها چیره می شدیم. بعد از دریافت مجوز صعود، مجبور شدیم به جای پرواز به اسکاردو از راه زمینی به این شهر برویم، اگر می‌خواستیم به صورت انفرادی عمل کنیم، امکان نداشت که بتوانیم تمام مسائل را حل کنیم اما در قالب یک تیم، موفق شدیم. برای ما که چند هفته بیشتر از آشنایی مان نمی گذشت باعث شگفتی بود که حرکت تیمی خوبی انجام داده بودیم.با حضور این افراد، اقامت و زندگی در بیس کمپ فوق العاده بود. یاد گرفتم که چطور به فارسی بگویم "سپاسگزارم" و من هم به آنها با لهجه کالیفرنیایی خودم، اصطلاحات عامیانه را یاد دادم. آنها خوراکی‌های زیادی از ایران آورده بودند مثل پنیر، گوشت، ترشیجات، میوه های خشک و تنقلات. این آذوقه آنها برای استفاده تا پایان برنامه شان بود و لزومی نداشت که آن را با دیگران تقسیم کنند. اما آنها خیلی سخاوتمند و دست و دل باز بودند و از ما خواستند که راحت باشیم و خوراکی‌های محلی آنها را امتحان کنیم و تمام غذاهایی را که می‌خوردند به ما هم پیشنهاد می کردند که امتحان کنیم.آنها این روحیه سخاوتمندی را در کوهستان هم به نمایش گذاشتند. برایان،یکی از همنوردان ما نزدیک کمپ یک دچار حادثه شد. او در مسیر از طناب‌های ثابت سقوط کرده بود و پایش از شش قسمت شکسته بود. مجتبی که در حال فرود آمدن از کمپ سه بود و به شدت خسته شده بود، با تمام خستگی که داشت، به کمک برایان آمده و به او کمک کرد تا از طناب‌های ثابت پایین بیاید. حتی مجتبی ابزار خود را در اختیار یکی از شرپاها قرار داد تا عملیات امداد برایان را به پایان برساند.
در این دنیا من بسیار خوش شانس بودم که در نقاط مختلفی از جهان زندگی کنم و افراد متفاوت زیادی را ببینم. بعضی از آنها خوب و بعضی بد بودند. اما در موارد کمیابی شما افرادی را ملاقات می‌کنید که به مانند نوری سفید از شادی و سعادت، موج مثبت خیلی قوی در شما ایجاد می‌کنند. این گونه افراد کمیاب هستند و همین اشخاص هستند که باعث می شوند، این دنیا جای بهتری برای زندگی برای همه ما باشد. تعداد بسیار کمی از همین افراد خاص هستند که اگر حتی یک نفر از آنها را از دست بدهیم، اثرات منفی عظیمی برای بقیه ما خواهد داشت. آیدین، پویا و مجتبی از همین افراد معدود کمیاب بودند. جهان این روح‌های جوان را از دست می دهد، من این روح‌های جوان را از دست می‌دهم. آنها دوستان من بودند و من از دیدن رفتن آنها ناراحتم. قلب من برای خانواده‌ها و دوستان این افراد از جا کنده می‌شود. تمامی افراد تیم ایران، جلوه‌ای عظیم از استعداد، خوش طبعی، شخصیت و بازتابی شگفت انگیز از کشوری بودند که از آن آمده بودند."

تعلل اپراتور ماهواره‌ای در مکان‌یابی کوه‌نوردان مفقود شده به بهانه تحریم! :
به نقل از کوه نوشت : وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در پی مفقود شدن ۳ کوه‌نورد ایرانی در رشته کوه‌های هیمالیا، اعلام کرد: اپراتور بین المللی تلفن ماهواره‌ای و سازمان‌های بین‌المللی در مکان‌یابی کوه‌نوردان مفقود شده تعلل کردند! به گزارش خبرگزاری مهر، «علی افتخاری» رئیس مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، با بیان اینکه این وزارتخانه به محض اطلاع از مفقود شدن سه کوه‌نورد ایرانی در رشته کوه‌های هیمالیای پاکستان، با پیگیری‌های مستمر و بی وقفه شخص رئیس جمهور و دستور وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات، کارگروه ویژه‌ای تشکیل داده و با ارتباط مستمر با سفارت جمهوری اسلامی ایران در چین و پاکستان از همان ساعات اولیه تیم‌های فنی را برای برقراری ارتباطات با این کوه‌نوردان تشکیل دادند.وی گفت: به محض اطلاع از این موضوع، در اولین گام تلفن‌های همراه کوه‌نوردان برای برقراری تماس و نبود هرگونه محدودیتی به صورت کامل از نظر مالی شارژ شد تا محدودیتی از نظر رومینگ و برقراری ارتباط نداشته باشند که البته با توجه به عدم امکانات کافی در آن نقطه احتمال برقراری تماس با تلفن GSM تقریباً غیر ممکن به نظر می رسید.افتخاری ادامه داد: در دومین گام، جهت نقطه‌یابی و اطلاع از طول و عرض جغرافیای دقیق کوه‌نوردان، مکاتبات و پیگیری‌های مستمری با اپراتور تلفن ماهواره‌ای بین المللی که کوه‌نوردان با خود به همراه داشتند برقرار شد اما متاسفانه این اپراتور، بعد از ۴۸ ساعت اطلاعات مربوط به مکان جغرافیایی کوه‌نوردان را در اختیار وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات قرار داد که آن‌ هم با فشارهای متعدد و تلاش مستمر و برقراری ارتباط با نهادها و مجامع بین‌المللی حوزه مخابرات و فناوری اطلاعات موفق به دریافت این مشخصات و اطلاعات شدیم.وی با بیان اینکه این اپراتور بین‌المللی ماهواره‌ای و سازمان متبوع مرتبط با این موضوع، بدون توجه به جان انسان‌ها و به بهانه تحریم، همکاری مناسبی با وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات نداشتند، تصریح کرد: از این سازمان‌ها باتوجه به اینکه جان انسان‌ها درمیان بود، انتظار بیشتری می‌رفت تا در جهت نجات جان این سه کوه‌نورد همکاری و تعامل کاملی با ما داشته باشند که متاسفانه این اتفاق رخ نداد.
بعد از خواندن این مطلب این شعر نیما برایم تداعی شد :

آی آدمها
آی آدمها، که در ساحل نشسته شاد و خندانید،
یک نفر در آب دارد می سپارد جان
یک نفر دارد که دست و پای دائم می زند
روی این دریای تند و تیره و سنگین که می دانید،
آن زمان که مست هستند
از خیال دست یابیدن به دشمن،
آن زمان که پیش خود بیهوده پندارید
که گرفتستید دست ناتوان را
تا توانایی بهتر را پدید آرید،
آن زمان که تنگ می بندید
بر کمرهاتان کمربند…
در چه هنگامی بگویم؟
یک نفر در آب دارد می کند بیهوده جان، قربان.
آی آدمها که در ساحل بساط دلگشا دارید،
نان به سفره جامه تان بر تن،
یک نفر در آب می خواهد شما را
موج سنگین را به دست خسته می کوبد،
باز می دارد دهان با چشم از وحشت دریده
سایه هاتان را ز راه دور دیده،
آب را بلعیده در گود کبود و هر زمان بی تابی اش افزون.
می کند زین آب ها بیرون
گاه سر، گه پا، آی آدمها!
او ز راه مرگ این کهنه جهان را باز می پاید،
می زند فریاد و اُمید کمک دارد.
آی آدمها که روی ساحل آرام در کار تماشایید!
موج می کوبد به روی ساحل خاموش؛
پخش می گردد چنان مستی بجای اُفتاده. بس مدهوش
می رود، نعره زنان این بانگ باز از دور می آید،
آی آدمها!
و صدای باد هر دم دلگزاتر؛
در صدای باد بانگ او رها تر،
از میان آبهای دور و نزدیک
باز در گوش این نداها،
آی آدمها!
تقدیم به روح بلند مجتبی ، پویا و آیدین .

عظیم قیچی ساز و تلاش بر روی قله چوآیو:
عظیم قیچی ساز در وب سایت خود به تاریخ ۴ مرداد ماه ۹۲ در خبری مبنی بر « تلاشی دیگر جهت تکمیل ۱۴ قله ۸ هزارمتری »عنوان نموده که قصد صعود قله چوآیو به ارتفاع ۸۲۰۱ متر و ششمین قله مرتفع جهان را دارد. وی در ادامه می افزاید ؛ این قله در رشته کوه "ماهالانگور"و۲۰ کیلومتری غرب اورست ، مرز نپال و تبت قرار دارد. بهترین زمان برای صعود به قله "چوآیو" شهریور و مهر ماه است، که در صورت اخذ ویزا اواسط شهریور به نپال سفر کرده و سپس به تبت خواهم رفت و به این ترتیب یک ماه فرصت دارم تا برای صعود به "چوآیو" تلاش کنم.

نکات ایمنی و فنی در منطقه سنگ‌نوردی«بند یخچال»:
هیئت کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی استان تهران اعلام کرد : به اطلاع کلیه سنگ‌نوردان، مربیان و کوه‌نوردان گرامی که جهت برگزاری دوره های آموزشی و تمرین سنگ‌نوردی به منطقه بند یخچال عزیمت می‌کنند می‌رساند؛ با توجه به حادثه اخیر مورخ ?? تیر ?? در منطقه بر روی سنگ آلبرت که منجر به مجروح شدن یکی از سنگ‌نوردان گردید، خواهشمند است به نکات ایمنی زیر توجه فرمائید:
۱٫ قبل از تمرین و یا صعود بر روی سنگهای رول کوبی شده مسیر صعود و رول های میانی را به صورت چشمی دقیق بررسی نمائید.
۲٫ در صورت امکان دسترسی به کارگاهها حتماً قبل از استفاده رول بولت ها را خوب کنترل نمائید.
۳٫ در صورتی که کارگاهها از نظر ایمنی مشکل دارند حتماً با لوازم فنی ( میخ، شفت و …) یک کارگاه مجزا به صورت بک آپ ایجاد کرده و کارگاه اصلی را تقویت نمائید.
۴٫ در صورت مشاهده رول بولت نامطمئن از آن عکس گرفته و با ارائه گزارش مکتوب به این هیئت اعلام نمائید.
۵٫ با توجه به اینکه بخش عظیمی از رول‌ها مربوط به سال‌های گذشته می‌باشد که تاریخ مصرف آنها گذشته و استفاده از آنها بسیار خطرناک می‌باشد، جهت ترمیم و بازسازی رول‌های مشکوک بصورت خود سرانه اقدام ننمائید و حتماً با بخش فنی هیئت و افراد فنی متخصص مشاوره کنید تا کار به صورت ایمن و اصولی انجام شود.
۷٫ از کارگاه‌هایی که با سیم بکسل تجهیز شده اند استفاده نکنید و موارد خطرناک را به هم نوعان خود اطلاع دهید تا جلوی حوادث گرفته شود.
۸٫ در صورت چرخیدن یا شل بودن صفحه رول آن را با آچار بیش از حد سفت نکنید چرا که باعث بریده شدن رول بولت می شود.

ناپدید شدن ۳ کوهنورد اسپانیائی در گاشربروم ۱ :
به نقل از وبلاگ سولدوز کلوب : سه نفر از چهار کوه‌نورد اسپانیایی که در روز یکشنبه (۳۰ مردادماه) موفق به صعود قله گاشربروم ۱ به ارتفاع ۸۰۶۸ مترشده بودند ، بر اثر وقوع طوفان در مسیر بازگشت از قله ، مسیر خود را گم کرده‌اند. یکی از آنها به نام آلفردو گارسیا قبل از صعود قله تصمیم به بازگشت گرفته و موفق شد با به دست آوردن مختصات کمپ ۳ به سلامت خود را به این کمپ برساند اما سه کوه‌نورد دیگر هنوز نتوانسته اند به کمپ ۳ برسند و از روز دوشنبه نتوانسته اند هیچ تماسی برقرار کنند که احتمالا به خاطر خالی شدن باطری‌هایشان بوده است. این تیم در آخرین تماس خود در روز دوشنبه گفته بودند که با هم هستند و در نزدیکی‌های کمپ پناه گرفته اند. آلفردو نیز در حال حاضر خود را به بیس کمپ رسانده است.موقعیت فعلی این کوه‌نوردان بالای ارتفاع هفت هزار متری ست و هلی کوپترهای ارتش پاکستان تنها می توانند تا سقف ۶۵۰۰ متری اوج بگیرند. این در حالی ست که معمولا فرود آمدن هلی کوپتر بر روی شیب‌های سخت کوهستان نیز تقریبا غیر ممکن است.طبق گفته های کلنل منظور حسین، رهبر آلپاین کلاب پاکستان، در اکسپدیشن اسپانیایی ها تعداد ده کوه نورد شرکت داشتند که شش کوه نورد باقی ماانده در حال صعود برای امداد رسانی به تیم گمشده هستند. این مسئول پاکستانی در گفتگو با سایت Dawn گفته بود که بقا در این ارتفاع از نظر فیزیولوژی بدن انسان غیر ممکن است چون بادها به شدت طوفان هستند و دمای زیر صفر درجه به پیچیدگی مسئله کمک کرده و شخص آگاهی خود را از گذر زمان از دست می دهد.

نانگاپاربات بعد از قتل عام ابتدای فصل:
وبلاگ کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی گل کوه : بعد از حادثه تروریستی ماه ژوئن (تیر) و استقرار نیروهای امنیتی در کمپ اصلی نانگاپاربات ، چند تیم تصمیم به ادامه برنامه خود در شمال پاکستان گرفتند که حاصل آن موفقیت‌های بزرگ بود که به مرور اخبار آن در حال دریافت است ، دو مسیر جدیدی که اخیرا" ایجاد شده بدین شرحند :در منطقه یخچال هیسپار ، تیم سوئیسی – اتریشی سایمون آنتاماتن و برادران آور ، هنسیورگ و ماتیاس اولین صعود موفق از کویانگ چیش شرقی که کمتر شناخته شده اما بسیار دیدنی است را انجام دادند ، ارتفاع آن ۷۴۰۴ متر است که تاکنون هدف حداقل ده‌ها اکسپدیشن و نیز دو تلاش جدی قبلی بوده. جبهه جنوب غربی کویانگ چیش شرقی یک دیواره سنگی و یخی با شیبی تند می‌باشد که برج‌های آن بیش از ۲۴۴۰ متر بالاتر از یخچال قرار دارند ، سایمون و هنسیورگ دو تلاش بدون ماتیاس داشتند که سفر و هم هوایی ماتیاس به دلیل جراحت انگشت شست به تعویق افتاد . آنها به ارتفاع ۷۰۰۰ متری رسیدند که شرایط جوی نامناسب آنها را وادار به برگشت نمود. هر سه کوه‌نورد با هم تلاش سوم را آغاز کردند که در ۱۸ جولای به موفقیت دست یافتند اگرچه جزئیات این صعود هنوز اعلام نگردیده اما آنها به احتمال زیاد مسیری در کنار مسیر سال ۲۰۰۳ لهستانی‌ها و نیز سمت راست مسیر وینس اندرسون و استیو هاوس در سال ۲۰۰۶ در همین جبهه را در پیش گرفته اند. دو امریکایی یاد شده در سال ۲۰۰۶ از جبهه جنوب غربی به سمت قله رفتند اما به دلیل هم هوایی ناکافی و یک قدمگاه بسیار دشوار در خط‌ الراس تلاش خود را متوقف ساختند.

در همین حال در ناحیه بالترو یک تیم سوئیسی – ایتالیایی مسیری جدید در برج اولی بیاهو ایجاد کردند. این برج سنگی خیره کننده نخستین بار در سال ۱۹۷۹ توسط یک تیم قدرتمند امریکایی صعود شده است. ماتئو دلا بوردلا ، لوکا اسکیه را و سیلوان شوپا از جبهه غربی این برج را صعود کردند. ایتالیایی ها نخستین بار روی این مسیر در سال ۱۹۸۸ تلاش کرده بودند و این سه نفر صعود خود را بعد از دو روز به دلیل شرایط جوی متوقف ساختند و از نزدیکترین دهلیز به سمت جبهه غربی حرکت کردند و روز ۲۱ جولای به قله رسیدند. مسیر جدید ۱۸ طول بالای یک آبگذر است و این سه نفر آنرا با مسیر سال ۱۹۸۸ به اشتراک گذاشتند ، قسمت اعظم مسیر بصورت آزاد در ۵٫۱۰ یا ساده تر صعود شد و فقط یک بخش کوتاه از یک آبشار با ابزار مصنوعی صعود شد. «اولی بیاهو» به ارتفاع ۶۱۱۴ متر نخستین بار در سال ۱۹۷۹ توسط یک تیم امریکایی به نام های بیل فارست ، ران کوآک ، جان راسکلی و کیم اشمیت صعود شده بود ، صعودی که پیشگام در دیواره‌نوردی در هیمالیا و قراقروم لقب گرفت.

در نانگاپاربات علاوه بر دو تیم فوق ، رومانیایی‌ها نیز بعد از قتل عام یازده نفر از کوه‌نوردان در کمپ اصلی جبهه دیامیر تصمیم گرتفند که در منطقه باقی بمانند و به صعود خود ادامه دهند و البته صعود و فرودی موفق داشتند ، آنها مسیر شل در سمت چپ جبهه روپال و مقابل جبهه دیامیر را صعود کردند.

بسته پیشنهادی هفته :
« فستیوال پیمایش طناب مختص دختران » وبلاگ کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی گل کوه

گردآورنده و تنظیم : ساقی محمودی