اشعار و تک نوشته ها – شماره ۱۷

ارسال شده توسط در 17 آگوست 2020 بدون دیدگاه | دسته بندی شده در اشعار و تک نوشته ها

 

دل باخته کوه های وطنم

به آسمان و ابرهای سپیدش
به برف ها و صخره های ستیغ گونه اش
و به آب و باد و طوفان های سهمگین اش

به خستگی دل نوازش

به گل های وحشی و چمن زارهای بی بدیل اش
و به نواها و صوت پرندگان تیز پروازش…..

ای معبود من؛
میدانم که در این رهگذر
و در این سیر فنا
تنها
توئی که خواهی ماند

و من تا هستم
از تو خواهم آموخت و با تو خواهم زیست
و همچون گنجی گران بها
با تمام وجود
تو را خواهم ستود
و نگهبانت خواهم بود.

 

ذبیح اله حمیدی ۱۳۹۶/۴/۱۶

دیدگاه خود را بیان کنید