گزارش صعود و حادثه سرکچال ۱۳۹۹/۰۲/۰۵

ارسال شده توسط در 28 آوریل 2020 یک دیدگاه | دسته بندی شده در گزارش برنامه های اجرا شده باشگاه

 

درود و ﻋﺮض ادب ﺧﺪﻣﺖ اﺳﺎﺗﯿﺪ و ﻫﻤﻨﻮردان ﮔﺮاﻣﯽ

ﮔﺰارش ﺻﻌﻮد و ﺣﺎدﺛﻪ ﻗﻠﻪ ﺳﺮﮐﭽﺎل ﭘﻨﺞ اردﯾﺒﻬﺸﺖ ﻧﻮد و ﻧﻪ

 

اول ﻫﻔﺘﻪ در ﺻﻔﺤﻪ واﺗﺴﺎﭘﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺣﺴﯿﻦ ﺻﺎدق زاده و ﺳﻌﯿﺪ ﺟﺎﻣﻌﯽ در آن ﻋﻀﻮ ﺑﻮدﯾﻢ و ﻣﺤﻞ ﮔﻔﺘﮕﻮ، ﻫﻤﺪﻟﯽ و ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺑﻮد ﺑﺎ  ﺻﺤﺒﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﺴﯿﻦ داﺷﺘﯿﻢ ﺑﻌﺪ از ۵۰ روز ﻗﺮﻧﻄﯿﻨﻪ ﻗﺮار ﺷﺪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻣﺎن را ﺷﺮوع ﮐﻨﯿﻢ، ﺣﺴﯿﻦ ﻗﺼﺪ ﺻﻌﻮد ﺑﻪ ﻗﻠﻪ ﺑﺮودﭘﯿﮏ را داﺷﺖ و ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻣﯽﮐﺮد ﺗﺎ آﻣﺎدﮔﯽ ﻻزم را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. در زﻣﺎن ﻗﺮﻧﻄﯿﻨﻪ رﮐﺎب می زد و ﯾک ﺻﻌﻮد ﺑﻪ ﺗﻮﭼﺎل داﺷﺖ و ﺑﺮای ﻫﻔﺘﻪ ﭘﯿﺶ رو ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد “ﻗﻠﻪ ﺳﺮﮐﭽﺎل” را داد.

 

ﻣﺎ در ﻓﺼﻞ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺻﻌﻮدﻫﺎی ﻣﺘﻌﺪدی ﺑﻪ ﺳﺮﮐﭽﺎل داﺷﺘﯿﻢ. ﺣﺴﯿﻦ ﺳﺮﮐﭽﺎل را ﻗﻠﻪ ﻋﺸﻖ می دونست، اوﻟﺶ ﻣﻦ و ﺳﻌﯿﺪ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻧﮑﺮدﯾﻢ “ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻫﻮای ﻧﺎﻣﺴﺎﻋﺪ و ﻧﺪاﺷﺘﻦ آﻣﺎدﮔﯽ ﺻﺪ درﺻﺪ” ﻣﻦ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻗﻠﻪ ﺳﺒﮏ ﺗﺮ ﺑﻪ ﺣﺴﯿﻦ دادم، وﻟﯽ ﺣﺴﯿﻦ اصرار ﺑﻪ ﺻﻌﻮد ﺳﺮﮐﭽﺎل داﺷﺖ. ﺳﻌﯿﺪ ﺟﺎﻣﻌﯽ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻫﻢ ﻃﻨﺎﺑﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺣﺴﯿﻦ اﻋﻼم ﮐﺮد برای ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ ﯾک ﻣﺴﯿﺮی در ﻧﻈﺮ دارم و آنجا ﻫﻤﻄﻨﺎب می شیم. ﺑﻼﺧﺮه ﺑﺎ وﺟﻮد ﻫﻮای ﻧﺎ ﻣﺴﺎﻋﺪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﻪ  ﺻﻌﻮد ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ و ﻣﻦ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﻪ ﺣﺴﯿﻦ اﻋﻼم ﮐﺮدم ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ در  ﺣﺪ ﺗﻼش ﺑﺎﺷﻪ.

 

روز دوﺷﻨﺒﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺷﻌﻠﻪ ﻣﻠﮏ (ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﯽ ﺑﻮد با ایشان آﺷﻨﺎ ﺑﻮدﯾﻢ و ﺑﺎ ارادﺗﯽ ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﭘﺪرشان “اﺳﺘﺎد ﻋﻠﯽ ﻣﻠﮏ” داﺷﺘﻢ و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﮐﻮﻫﻨﻮردی ﺷﺎن را دﻧﺒﺎل می کردم) صحبت کردیم و اﯾﻨﮑﻪ از اﯾﻦ ﻫﻔﺘﻪ ﻗﺮار اﺳﺖ  ﻣﺎ ﺑﻪ ﮐﻮه ﺑﺮوﯾﻢ، اﯾﺸﺎن درﺧﻮاﺳﺖ ﻫﻤﻨﻮردی ﺑﺎ ﻣﺎ را دادﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻌﺪ از ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﺑﺎ ﺣﺴﯿﻦ و ﺳﻌﯿﺪ و اﻟﺒﺘﻪ اﺑﺮاز رﺿﺎﯾﺖ دوﺳﺘﺎن به گروه ﻣﺎ برای صعود به سرکچال اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪند.

ﺣﺴﯿﻦ در ﻃﻮل ﻫﻔﺘﻪ ﻋﮑﺲ ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﻮﺟﻮد ﻗﻠﻪ ﺳﺮﮐﭽﺎل را در ﮔﺮوه ارﺳﺎل ﻣﯽﮐﺮد و ﮐﺮوﮐﯽ ﻣﺴﯿﺮ را ﻫﻢ روی ﻋﮑﺲ ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد ﮐﻪ ﺻﻌﻮد ﻧﻈﺮی داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ. ﺑﻌﺪ از ﻣﻘﺮر ﺷﺪن ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻠﮏ ﻣﻦ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد  ﻗﻠﻪ رﯾﺰان ﯾﺎ دارآﺑﺎد را ﺑﻪ ﺣﺴﯿﻦ دادم وﻟﯽ ﺣﺴﯿﻦ دل ﺑﺴﺘﻪ ﺳﺮﮐﭽﺎل ﺑﻮد.

ﺟﻤﻌﻪ ۱۳۹۹/۰۲/۰۵ ﺳﺎﻋﺖ ۶:۳۰  ﺑﺎ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ ﺣﺴﯿﻦ ﺻﺎدق زاده ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺷﺨﺼﯽ ﻣﺎ از ﻣﺤﻠﻪ ﺳﭙﯿﺪ دﺳﺘﺎن ﺷﺮوع ﺷﺪ، از ﯾﺎل ﭘﺸﺖ دﯾﻮاره ﺷﻤﺸﮏ ﺻﻌﻮد ﮐﺮدﯾﻢ (ﻣﺴﯿﺮ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﺻﻌﻮد ﻫﺎﯾﻤﺎن)

 

ﺣﺴﯿﻦ ﺣﺎل  و ﻫﻮای ﺧﺎﺻﯽ داﺷﺖ و ﻋﺠﻠﻪ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ زودﺗﺮ  ﺻﻌﻮد ﮐﻨﯿﻢ، ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﻌﯿﺪ ﮔﻔﺘﻢ: ﺣﺴﯿﻦ اﻣﺮوز ﭼﻘﺪ ﻋﺠﻠﻪ داره و ﺑﺎ ﺣﺴﯿﻦ ﺷﻮﺧﯽ ﮐﺮدﯾﻢ و ﺧﻨﺪﯾﺪﯾﻢ … ﻫﻤﯿﺸﻪ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺣﺎل و ﻫﻮای ﺧﻮﺑﯽ ﺑﯿﻦ ﻣﺎن برقرار ﺑﻮد. ﺣﺴﯿﻦ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﻮد و ﻗﺎﺑﻞ اﺣﺘﺮام، وﻟﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺟﻨﺒﻪ ﺷﻮﺧﯽ و ﺧﻨﺪه را داﺷﺖ.

 

در ارﺗﻔﺎع ۳۴۰۰ در ﻫﻮاﯾﯽ ﻧﺎ ﻣﻄﻠﻮب  ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ را ﺻﺮف ﮐﺮدﯾﻢ و ﺑﻪ ﺻﻌﻮد اداﻣﻪ دادﯾﻢ، در ﻣﺴﯿﺮ ﭼﻨﺪ ﺻﺎﻋﻘﻪ زد وﻟﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺒﻮد. ﺣﺪودا ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﻗﺒﻞ از ﺧﻂ اﻟﺮاس ﺻﺎﻋﻘﻪ ﻧﺰدﯾﮑﯽ زد ﮐﻪ ﻣﻦ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد دادم: ﺣﺴﯿﻦ ﺟﺎن ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺧﻄﺮ ﻧﺎک ﺷﺪه و ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﻓﺮود ﺑﯿﺎﯾﯿﻢ … وﻟﯽ ﺣﺴﯿﻦ اصرار ﺑﻪ ﺻﻌﻮد داﺷﺖ و ﻣﯽﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺳﺮاغ ﺧﻄﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮی دارم می رم، ﻣﻨﻈﻮرش ﺑﺮودﭘﯿﮏ ﺑﻮد.

 

ﺣﺘﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺮادر ﯾﮏ ﺻﺎﻋﻘﻪ دﯾﮕﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻧﺰدﯾﮑﯽ اﮔﺮ ﺑﺰﻧﺪ ﻣﻦ ﺑﺪون اﺟﺎزه ﺗﻮ برمی گردم، ﮔﻔﺖ ﺑﺎﺷﻪ اﮔﺮ زد ﻓﺮود می آییم …  ﺑﻪ ﺧﻂ اﻟﺮاس رﺳﯿﺪﯾﻢ ﮐﻤﯽ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﺮدﯾﻢ ﺑﺎز ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻓﺮود را ﺑﻪ ﺣﺴﯿﻦ دادم وﻟﯽ ﺣﺴﯿﻦ ﮔﻔﺖ ﺗﺎ ﺳﺮﮐﭽﺎل ﯾﮏ می ریم ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺎﻫﮕﺎه ﻟﺠﻨﯽ ﻓﺮود می آییم … ﻗﺮار ﺷﺪ ﻣﻦ ﺟﻠﻮ ﺗﯿﻢ ﻣﺴﯿﺮ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ و ﺑﺮف ﮐﻮﺑﯽ ﮐﻨﻢ و ﺣﺴﯿﻦ و ﺳﻌﯿﺪ ﻫﻮای ﺷﻌﻠﻪ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺗﺎ از ﻣﺴﯿﺮ ﺧﻂ اﻟﺮاس و ﭼﺎﻟﺶ ﻫﺎش ﺑﮕﺬرﯾﻢ.

 

ﺑﺎ اﺣﺘﯿﺎط زﯾﺎد، دﻗﺖ و ﻓﺎﺻﻠﻪ اﻣﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﻘﺎب ﻫﺎی دو ﻃﺮف ﻣﺴﯿﺮ در ﻫﻮای ﻣﻪ آﻟﻮد ﺑﺎ وﺟﻮد ﮐﻮﻻک و ﺑﺎد ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺣﺪود ۴۰ ﺻﻌﻮد می کردیم، ﺣﺪود ده دﻗﯿﻘﻪ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻪ ﻗﻠﻪ ﺳﺮﮐﭽﺎل ﯾﮏ (ﻗﻠﻪ اول و ﮐﻮﺗﺎه ﺗﺮﯾﻦ ﻗﻠﻪ ﮐﻪ ﯾﺎل ﺟﻨﻮﺑﯽ آن ﺑﻪ ﭘﻨﺎﻫﮕﺎه ﻟﺠﻨﯽ ﺧﺘﻢ ﻣﯽﺷﻮد) ﻣﺴﯿﺮ ﺑﺎز می شه، ﺣﺪودا ﻋﺮض ﺳﻪ ﻣﺘﺮ در ﮐﻒ ﺧﻂ اﻟﺮاس وﺟﻮد دارد و اﮐﺜﺮ ﮐﺮاﮐﺲ ﻣﺴﯿﺮ ﺗﻤﺎم ﻣﯽﺷﻮد.

 

ﻣﻦ اﯾﺴﺘﺎدم و ﺣﺎل دوﺳﺘﺎن را ﭘﺮﺳﯿﺪم ﺧﻮب ﺑﻮدن ﻫﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ ﺣﺴﯿﻦ ﮔﻔﺖ داداش ﻣﻦ ﺑﮑﻮﺑﻢ ﻣﺎ ﺑﻘﯽ ﻣﺴﯿﺮ رو می دونستیم ﭼﯿﺰی ﻧﻤﻮﻧﺪه ﺗﺎ ﻗﻠﻪ ﯾﮏ ﺷﯿﺐ ده دﻗﯿﻘﻪ اﯾﯽ و ﻗﻠﻪ ﯾﮏ ﻗﺪم ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ آﻣﺪﯾﻢ و ﺣﺴﯿﻦ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺗﯿﻢ اوﻣﺪ ﻣﻦ ﺑﺎز از ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺣﺎﻟﺸﻮن ﭘﺮﺳﯿﺪم ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺷﻌﻠﻪ و ﺳﻌﯿﺪ ﮔﻔﺘﻢ ﺣﺴﯿﻦ رﻓﺖ، دﯾﺪﯾﻢ ﺣﺴﯿﻦ ﺑﻌﺪ از ﺣﺪود ﺳﯽﻣﺘﺮ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ.

 

ﺑﺎ اﺣﺘﯿﺎط زﯾﺎد ﺟﻠﻮ رﻓﺘﻢ ﺣﺴﯿﻦ ﭘﻨﺞ ﻣﺘﺮ از ﻣﺎ ﺟﻠﻮ ﺗﺮ دﻗﯿﻘﺎ از ﻣﺤﻠﯽ ﮐﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﺮﻓﮑﻮﺑﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺿﺮب دری و ﮐﺞ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ رﻓﺘﻪ و از ﻟﺒﻪ ﻧﻘﺎب اﻓﺘﺎده ﺑﻮد، ﺑﺎ اﺣﺘﯿﺎط روی ﺳﯿﻨﻪ دراز ﮐﺸﯿﺪم و از ﻟﺒﻪ ﻧﻘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺣﺴﯿﻦ زده ﺑﻮد ﺣﺴﯿﻦ رو دﯾﺪم و دﯾﺪم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪه و اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻪ ﮐﻨﺎر اوﻣﺪم و از ﻋﻘﺐ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺳﯿﻢ ﺑﺎ ﺣﺴﯿﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم.

ﺑﻌﺪ از اﻓﺘﺎدن ﺣﺴﯿﻦ ﻟﺒﻪ ﻧﻘﺎب ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻗﻠﻪ ﺗﺮک ﺧﻮرده ﺑﻮد ﺣﺴﯿﻦ اﻋﻼم ﺳﻼﻣﺖ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش ﮔﻔﺖ ﺑﺎﺗﻮﻣﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﻓﺪای ﺳﺮت ﺧﻮدت ﺳﺎﻟﻤﯽ … ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ ﮔﻔﺖ: ﭘﯿﺪاش ﮐﺮدم و ﻣﯿﺎم … 

ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﯿﺐ زﯾﺎد زﯾﺮ ﻧﻘﺎب و ﺗﺮک ﻣﻮﺟﻮد و ﺻﺤﺒﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﺴﯿﻦ ﮐﺮدم ﺣﺴﯿﻦ ﺧﻮدش اﻋﻼم ﮐﺮد: ﺳﻤﺖ ﭼﭙﻢ ﯾﻪ ﯾﺎل دارم می بینم ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اون می رم و ﺗﺎ ﻗﻠﻪ ﺳﺮﮐﭽﺎل ﺻﻌﻮد می کنم.

 

ﺑﻪ ﺣﺴﯿﻦ ﮔﻔﺘﻢ دﻗﺖ ﮐﻦ اﮔﺮ اﻣﻦ ﺑﺮو ﯾﺎ ﺳﻤﺖ دﯾﮕﺮ اﮔﺮ راه می ده ﺻﻌﻮد ﮐﻦ، ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ وﺟﻮد ﻣﻪ ﮐﺎر ﺳﺨﺖ ﻣﯽﮐﺮد و دﯾﺪ ﮐﻢ ﺑﻮد. ﺣﺴﯿﻦ ﮔﻔﺖ: راه می ده ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ می رم ﺻﻌﻮد می کنم ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﭽﻪ ﻫﺎرو ﺑﯿﺎر رو ﻗﻠﻪ.

ﻣﻦ ﻫﻤﺎن ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻮدم اﯾﺴﺘﺎدم ﺗﺎ ﺣﺴﯿﻦ را ﻣﻮﻗﻊ ﺻﻌﻮد ﺑﺒﯿﻨﻢ ﭼﻮن ﺣﺴﯿﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺑﺎﯾﺪ ﺻﻌﻮد ﻣﯽﮐﺮد … ﺣﺴﯿﻦ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮔﺎم ﺑﺮداری کرد، دوﻣﯿﻦ ﮔﺎم را ﮐﻪ ﺑﺮداﺷﺖ ﻟﺒﻪ ﻧﻘﺎب ﺷﮑﺴﺖ.

 

ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد ﻣﻦ ﺣﺴﯿﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﻫﻤﺎن ﯾﺎل ﻓﺮار ﮐﺮد وﻟﯽ ﺑﻬﻤﻦ ﺗﺨﺘﻪای ﺑﻪ ﺣﺴﯿﻦ رﺳﯿﺪ و ﺣﺴﯿﻦ را ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺑﺮد، ﻧﻘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺷﮑﺴﺖ روی ﺧﻂ اﻟﺮاس ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﻪ اول ﺗﯿﻢ ﺑﻮدم ﻫﺸﺘﺎد ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺖ. ﺷﻌﻠﻪ ﺗﺮﺳﯿﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﻨﻮب ﭘﺮﯾﺪ، دوﺳﺘﺎن را آروم ﮐﺮدم و ﺷﺮوع ﮐﺮدم ﭘﺸﺖ ﺑﯽ ﺳﯿﻢ و ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد ﺣﺴﯿﻦ را ﺻﺪا زدن … ﺑﻌﺪ از آن ﺷﺮوع ﮐﺮدم ﺑﻪ دﯾﺪن ﻣﺴﯿﺮ ﻫﺎ و ﺷﺮاﯾﻂ ﻓﺮود رﻓﺘﻦ ﺑﺮای ﻧﺠﺎت ﺣﺴﯿﻦ وﻟﯽ:

  • وﺟﻮد ﻧﻘﺎب ﻫﺎی ﺷﮑﺴﺘﻪ دو ﻃﺮف،
  • ﻧﺪاﺷﺘﻦ دﯾﺪ ﮐﺎﻓﯽ در دره ﺟﻬﺖ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻣﺴﯿﺮ ﻓﺮود ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪن در ﺑﻬﻤﻦ ﺑﺮای ﺧﻮدم ﻫﻢ وﺟﻮد داﺷت
  • ﻫﻮای ﻧﺎ ﻣﺴﺎﻋﺪ و ﺑﺎد ﺷﺪﯾﺪ روی ﺧﻂ اﻟﺮاس،
  • ﺗﺮس دﻟﻬﺮه اﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای ﻫﻤﻨﻮرداﻧﻢ اﯾﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻓﮑﺮ وﺿﻌﯿﺖ ﺣﺴﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﻬﻤﻦ ﺑﻬﺶ زده ﺑﻮد و ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺳﻌﯿﺪ و ﺷﻌﻠﻪ ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ ﻏﻮﻏﺎﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در آن ﻟﺤﻈﺎت  ﻣﻦ را درﮔﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد.

 

ﺑﻌﺪ از ﭘﻨﺞ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﺎ اﻣﺪاد ﻧﺠﺎت ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ، ﺣﺪود ۴۰ دﻗﯿﻘﻪ در آن ﻣﺤﻞ ﺑﻮدﯾﻢ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ از ﺣﺴﯿﻦ ﺧﺒﺮی ﺑﺸﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﮕﺎه اﻧﺪاﺧﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﻣﺴﯿﺮی ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ وﻟﯽ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ وﺟﻮد ﻣﻪ اﺟﺎزه نمی داد. ﺑﺮای اﯾﻨﮑﻪ دوﺳﺘﺎن دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﺮﮔﺮدن ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﻌﻮد ﮐﺮدﯾﻢ ﺗﺎ روی ﻗﻠﻪ ﺑﺎز ﺑﻪ اﻣﯿﺪ اﯾﻨﮑﻪ ﺣﺴﯿﻦ از ﯾﺎل زﯾﺮ ﻗﻠﻪ داره ﺻﻌﻮد می کنه دﻗﺎﯾﻘﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺪﯾﻢ و ﺣﺴﯿﻦ را ﺻﺪا می زدیم وﻟﯽ ﺧﺒﺮی ﻧﺒﻮد ﻃﯽ ﺗﻤﺎس ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺑﺎ دوﺳﺖ ﻋﺰﯾﺰﻣﺎن “ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﯿﻨﯽ” از اﻣﺪاد ﮔﺮان ﮐﻮﻫﺴﺘﺎن ﻣﻮﺿﻮع را ﺑﻪ اﯾﺸﺎن اﻧﺘﻘﺎل دادﯾﻢ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﺧﺮاب دوﺳﺘﺎن را ﺑﻪ ﭘﻨﺎﻫﮕﺎه ﻟﺠﻨﯽ رﺳﺎﻧﺪم و می خواستم ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﺣﺎدﺛﻪ ﺑﺮﮔﺮدم.

 

ﻣﻦ و ﺣﺴﯿﻦ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻫﻤﻨﻮرد ﻧﺒﻮدﯾﻢ، ﺑﺎﯾﺪ می رفتم ﻗﺮار ﺷﺪ ﺳﻌﯿﺪ ﺑﻪ اﺗﻔﺎق ﺷﻌﻠﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺤﻞ ﺷﻤﺸﮏ ﺑﺮوﻧﺪ و ﻣﻦ ﺑﺎز ﺻﻌﻮد ﮐﻨﻢ در اﯾﻦ ﺑﯿﻦ ﻫﻢ ﻣﻦ و ﻫﻢ ﺳﻌﯿﺪ ﺑﺎ دوﺳﺘﺎن ﻣﻮن ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﯾﻢ. ﻫﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ از ﻃﺮف ﻧﯿﺮوﻫﺎی آﺗﺶ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺷﻤﺸﮏ ﺗﻤﺎﺳﯽ داﺷﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﻧﻔﺮی ﮐﻪ دﻗﯿﻘﺎ از ﻣﺤﻞ اﻃﻼع دارد ﺳﺮﯾﻊ ﺗﺮ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻫﻠﯿﮑﻮﭘﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﺣﺎدﺛﻪ ﺑﺮود ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮدﻣﺎن را ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﺷﻤﺸﮏ رﺳﺎﻧﺪﯾﻢ ﻧﯿﺮوﻫﺎی آﺗﺶ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺑﺎﻻی ﻣﺤﻞ ﺷﻤﺸﮏ دﻗﯿﻘﺎ زﯾﺮ ﯾﺎل ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺳﺮای ﻣﺴﯿﺮ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎ ﺑﻮدن ﮐﻪ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ اﺧﺒﺎری ﮐﻪ در ﻓﻀﺎی ﻣﺠﺎزی و ﻓﯿﻠﻤﯽ ﮐﻪ از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﺎ در ﻣﺴﯿﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه دال ﺑﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎ را ﻧﺠﺎت داده اﻧﺪ ﺻﺤﯿﺢ ﻧﺒﻮد.

 

ﺑﻌﺪ از رﺳﯿﺪن ﺑﻪ اﯾﺸﺎن ﻫﻠﯽ ﮐﻮﭘﺘﺮ ﻫﻢ رﺳﯿﺪ و در آﺳﻤﺎن ﺑﻮد … ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﯾﻢ هلی کوپتر ﻗﺼﺪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ ﺗﻬﺮان را دارد، ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﯿﻨﯽ ﮐﻪ در ﭘﺮواز ﺑﻮد ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻣﺤﻤﺪ اﻋﻼم ﮐﺮد: ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﺎد ﺷﺪﯾﺪ نمی شه ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ رﻓﺖ و ﺑﺎد ﭘﺮواز را ﭘﺲ ﻣﯽزﻧﺪ.

اﻟﺒﺘﻪ ﺣﻖ داﺷﺘﻨﺪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺎد در ارﺗﻔﺎع زﯾﺎد ﺑﻮد و اﯾﻦ اﻣﺮ از ﺣﺮﮐﺖ ﺳﺮﯾﻊ اﺑﺮﻫﺎ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻣﺤﻤﺪ ﮔﻔﺖ: ﺑﺎ ﻧﯿﺮوﻫﺎی زﻣﯿﻨﯽ برمی گردیم و اﻣﺪاد را اﻧﺠﺎم می دیم.

 

ﺑﻪ دﺳﺘﻮر اﺳﺘﺎد ذﺑﯿﺢ الله ﺣﻤﯿﺪی” ﻣﻦ ﺑﻪ اﺗﻔﺎق دوﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﺷﻤﺸﮏ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﺗﯿﻤﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ … ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ از ﺣﻼل اﺣﻤﺮ و اﻣﺪاد ﮔﺮاﻧﺶ، ﺳﮓ زﻧﺪه ﯾﺎب، ﺗﯿﻢ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻧﺠﺎت ﻫﯿﭻ ﺧﺒﺮی ﻧﺸﺪ و ﻣﺎ اﺻﻼ اﯾﻦ دوﺳﺘﺎن را زﯾﺎرت ﻫﻢ ﻧﮑﺮدﯾﻢ، ﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎ و ﺗﻼش دوﺳﺖ ﻋﺰﯾﺰﻣﺎن ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﯿﻨﯽ اﯾﻦ اﻣﺪاد ﺻﻮرت ﻧﮕﺮﻓﺖ. ﻫﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ اﺳﺘﺎد ﺣﻤﯿﺪی ﺑﻪ اﺗﻔﺎق ﻫﻤﻨﻮرد ﺑﺰرﮔﻮارم “راﻣﯿﻦ ﻣﻨﻔﺮد زاده” ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺎﻫﮕﺎه ﺣﺮﮐﺖ و ﺻﻌﻮد ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﻧﺸﺎﻧﯽ از ﺣﺴﯿﻦ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ وﻟﯽ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻫﻮا ﺑﻪ ﺷﻤﺸﮏ برگشتند.

 

ﺑﺎ ﺟﻤﻊ ﺷﺪن دوﺳﺘﺎن و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ اﺳﺘﺎد ﺣﻤﯿﺪی ﻣﻘﺮر ﺷﺪ ﻓﺮدا ﺻﺒﺢ ﻃﯽ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﻫﺎی ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ ﭼﻨﺪ ﺗﯿﻢ ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﺮوﻧﺪ … ﺣﺴﯿﻦ در ﮐﻨﺎرم ﻧﺒﻮد و ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮدم. ﻋﻈﻤﺖ و اﻧﺪازه اﯾﻦ درد و ﻏﻢ ﺑﯿﻦ ﻣﻦ، ﺣﺴﯿﻦ و ﺧﺪاﯾﻤﺎن ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ. ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺣﺴﯿﻦ ﺑﻮدم … اﯾﻨﮑﻪ ﺣﺴﯿﻦ ﺑﺎ ﺗﻮان، ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ و ﺑﺎ دراﯾﺖ اﺳﺖ دﻟﻢ را آرام ﻣﯽﮐﺮد وﻟﯽ اﻓﺴﻮس …  اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻦ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺣﺎﺻﻠﯽ ﻧﺪاﺷﺖ.

 

ﺻﺒﺢ ﺳﺎﻋﺖ ۴ ﯾﮏ ﺗﯿﻢ  ﻧﻪ ﻧﻔﺮه از آﺗﺶ ﻧﺸﺎﻧﺎن و ﮐﻮﻫﻨﻮردان ﺷﻤﺸﮏ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﺟﻨﺎب ﺷﻤﺸﮑﯽ ﻣﺴﺌﻮل ﮐﻮﻫﻨﻮردی ﺷﻤﺸﮏ و ﺗﯿﻢ اﺳﮑﯽ ﮐﻮﻫﺴﺘﺎن ﺑﻪ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ “اﺳﺘﺎد ﺑﯿﺖ الله ﺳﯿﺮاﯾﯽ” و “ﺗﯿﻢ ﭘﺎﻧﺰده ﻧﻔﺮه ﺑﺎﺷﮕﺎه اﺳﭙﯿﻠﺖ” ﺑﺎ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ “اﺳﺘﺎد ﺣﻤﯿﺪ ﻣﺤﻤﻮدی” و ﺣﻀﻮر اﺳﺎﺗﯿﺪ ﻫﻤﭽﻮن “اﺳﺘﺎد ﺻﻔﺪر ﺿﻬﻮری”، “ﺷﻨﺘﯿﺎ رﺑﺎﻧﯽ”، “رﺿﺎ ﺧﻠﯿﻞ آﺑﺎدی” و ﻫﻤﻨﻮردان ﻋﺰﯾﺰم و ﺗﯿﻢ ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮه ﺑﻪ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ “ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ ﺧﻠﯿﻞ آﺑﺎدی” از ﻣﺴﯿﺮ دﯾﺰﯾﻦ دره درﯾﻮک ﺑﺎ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ و ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ “اﺳﺘﺎد ﺣﻤﯿﺪی” ﮐﻪ در ﻣﺤﻞ سپید دﺳﺘﺎن ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺤﻞ ﺣﺎدﺛﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدن. ﻣﺎﺑﻘﯽ وﻗﺎﯾﻊ را اﺳﺎﺗﯿﺪ و دوﺳﺘﺎن ﮔﺮاﻣﯽ در ﺟﺮﯾﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ اﺳﺘﺎد ﺣﻤﯿﺪی ﻫﻤﺎن روز اﻃﻼع رﺳﺎﻧﯽ ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ.

 

از اﺳﺎﺗﯿﺪ  ﻣﺤﺘﺮم، ﻫﻤﻨﻮردان ﻋﺰﯾﺰ و دوﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻀﻮرﺷﺎن در اﻣﺪاد ﯾﺎ ﻣﺤﻞ ﺷﻤﺸﮏ و ﺗﻤﺎس ﺗﻠﻔﻨﯽ ﭘﯿﮕﯿﺮ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫﻤﺪل ﺑﻮده اﻧﺪ ﮐﻤﺎل ﺗﺸﮑﺮ دارم و دﻋﺎ ﮔﻮی ﺷﻤﺎ دوﺳﺘﺎن ﻫﺴﺘﻢ.ﺣﺴﯿﻦ ﺻﺎدق زاده” ﻓﻘﻂ ﺧﻮدت و ﺧﺪاﯾﻤﺎن از دل ﻣﻦ ﺑﺎ ﺧﺒﺮﯾﺪ و ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺣﺘﯽ ﯾﮑﺒﺎر ﻣﺎ را ﻣﯽدﯾﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺪﻟﯽ، رﻓﺎﻗﺖ، ﻋﻬﺪ ﭘﯿﻤﺎن ﻣﺎ ﭘﯽ می برد. ﻏﻢ از دﺳﺖ دادنت آﻧﻘﺪر ﻋﻈﯿﻢ ﻫﺴﺖ که حسین قربان نژاد رفیق روزهای سختت و کسی که تو به عنوان برادر قبولش داشتی را به فغان اندوه بکشاند.

برادر! من و تو فقط همنورد نبودیم … گفتنش سخت است و اندوهگین برادرم حسین روحت شاد و یادت همیشه در دل هاست.

 

حسین قربان نژاد

۱۳۹۹/۰۲/۰۹

یک دیدگاه to “گزارش صعود و حادثه سرکچال ۱۳۹۹/۰۲/۰۵”

  1. بیانیه باشگاه کوهنوردی اسپیلت در خصوص حادثه بهمن سرکچال و درگذشت زنده یاد حسین صادق زاد | باشگاه کوهنوردی اسپیلت می گوید:

    […] که می توان متن آن را در وب سایت باشگاه کوهنوردی اسپیلت (اینجا) ملاحظه کرد شدت باد بین ۳۰ تا ۴۰ کیلومتر و مه و کولاک و […]

دیدگاه خود را بیان کنید