موستاق آتا که به زبان ترکی اویقوری به معنای پدر کوه یخی استٰ، کوهستانی ست وسیع در منطقه ی سین جان در غرب کشور پهناور چین.
این کوه که کمی از هیمالیا جدا مانده کوهی ست منفرد و البته همسایگانی نیز دارد که مشهورترینشان کونگوراست که ارتفاع آن به بیش از ۷۷۰۰ متر می رسد و برعکس موستاق آتا کوهی ست خطرناک و غیرقابل دسترس.
بزرگراه مشهور قره قروم که کشور چین را به کشور پاکستان وصل می کند و یکی از عجایب جهان است که به دست بشر امروز ساخته شده است، از دامنه ی غربی این کوه می گذرد.
برای رسیدن به پای این کوه باید بعد از دریافت ویزا و مجوزهای لازم با پرواز تهران – ارومچی به شهر تاریخی کاشگر (کاشی) سفر کرد و از آنجا با اتومبیل از شاه راه قره قروم به روستای سوباشی که آخرین روستای پای کوه در ارتفاع ۳۷۷۰ متری می باشد عزیمت کرد.

روزشمار صعود این قله که برای تیم ۳ نفره ی ما که جمعا دو هفته به طول انجامید به شرح زیر است:

چهارشنبه ۳۰ تیر – ۱۳۸۹ ساعت ۱۱:۳۰ شب پرواز از تهران به شهر ارومچی.

پنجشنبه و جمعه – اقامت در کاشگر و بازدید از این شهر تاریخی – توریستی (جالب)
این شهر در گذشته مسیر جاده ی ابریشم بوده است. همین طور این شهر به دلیل نزدیکی به صحرای مشهور تاکلاماکان بسیار مورد توجه توریست های اقصاء نقاط جهان است.

شنبه ۲ مرداد – سفر زمینی از طریق بزرگ راه مشهور قره قروم از شهر تاشگار تا روستای سوباشی (حدود ۲۸۰ کیلومتر) – و شب مانی در روستای سوباشی به ارتفاع ۳۷۷۰ متر

یکشنبه  3 مرداد – پیاده روی از سوباشی تا بیس کمپ به ارتفاع ۴۴۳۷ متر (حمل بار توسط شتر)
بعد از کمی  استراحت، هم هوایی تا ارتفاع ۴۷۰۰ متر و بازگشت و اولین شب مانی در بیس کمپ
مسیر سوباشی تا کمپ اصلی ابتدا به شکل دشت، سپس به شکل تپه های کوچک و با شیب کم ادامه می یابد.

دوشنبه ۴ مرداد –  صعود تا کمپ اول به ارتفاع ۵۴۴۰ منر و برپایی یک تخته چادر و بارگذاری در آنجا و بازگشت به کمپ اصلی – مسیر کمپ اصلی تا کمپ اول در ابتدا به شکل خاک و سنگ با شیبی زیاد است و بعد از آن به شکل برف چال و یخچالی ادامه دارد.

سه شنبه ۵ مرداد – صعود تا کمپ اول و شب مانی در آن ارتفاع

چهارشنبه ۶ مرداد – به علت وقوع هوای نامساعد، بازگشت از کمپ اول به کمپ اصلی

پنجشنبه و جمعه – اقامت در کمپ اصلی به علت هوای نامساعد و بارش شدید

شنبه ۹ مرداد – حرکت مجدد به طرف کمپ اول و شب مانی در آنجا
گفتنی است بعد از رسیدن به کمپ اول به دلیل بارش سنگین برف ۳ ساعت کار مداوم انجام شد تا ضمن بیرون کشیدن چادر از درون برف، یک تخته چادر دیگر برپا شود.

یک شنبه ۱۰ مرداد – حرکت به طرف کمپ ۲ به ارتفاع ۶۲۰۰ متر و برپایی یک چادر و بارگذاری در آنجا و بازگشت به کمپ اول
مسیر کمپ اول به کمپ دوم تماماً یخچالی و دارای چند شکاف و شیب تند است که باید با احتیاط از آن ها گذر کرد – همچنین این مسیر پیچ و خم های زیادی دارد که در نوع خود بسیار زیبا و دیدنی ست.

دوشنبه ۱۱ مرداد – صعود از کمپ اول به کمپ دوم و شب مانی در آنجا (ارتفاع ۶۲۰۰ متر)

سه شنبه ۱۲ مرداد – صعود از کمپ دوم به کمپ ۳ و بارگذاری مختصر در آنجا و برپایی آخرین چادر گروه در آنجا و شب مانی در ارتفاع ۶۸۰۰ متر – مسیر کمپ ۲ به کمپ ۳ با شیبی تند و یکنواخت (حدود ۳۰ درجه) مانند یک پیست اسکی است.

چهارشنبه ۱۳ مرداد – صعود از کمپ ۳ به طرف قله – مسیر در ۲ ساعت اول به دلیل سایه بودن بسیار سرد بود – بعد از عبور از یک شیب تند به مسیری کم شیب می رسیم سپس روی خط الراسی پهن قرار می گیریم که تا قله ادامه دارد – در این قسمت در سمت جنوب خط الراس هیمالیای پاکستان به ویژه قله ی K2  از ضلع شمالی آن دیده می شود.
بعد از صعود قله در ساعت ۱۲:۱۵ دقیقه (۷۵۴۶ متر) به طرف کمپ ۳ بازگشتیم (از روی قله مناظر بسیار زیبایی از منطقه به چشم می خورد)
پس از استراحتی کوتاه تا کمپ ۲ فرود آمده شب را در کمپ ۲ گذراندیم.

پنج شنبه ۱۴ مرداد – بازگشت از کمپ ۲ به کمپ ۱ و در نهایت تا بیس کمپ و شب مانی در آنجا

جمعه ۱۵ مرداد – ساعت ۲ بعد از ظهر بازگشت از کمپ اصلی تا سوباشی و از آنجا با اتومبیل تا شهر کاشگر

شنبه و یکشنبه – اقامت در شهر کاشگر

دوشنبه شب – پرواز به ارومچی

سه شنبه – اقامت در ارومچی

چهارشنبه ۲۰ مرداد – ساعت ۹ شب پرواز به طرف تهران (به وقت ارومچی)
چهارشنبه ۲۰ مرداد – ساعت ۱۱:۳۰ شب ورود به فرودگاه امام به وقت تهران – استقبال اعضای باشگاه – پایان برنامه

پی نوشت : حضور هم زمان ۳ تیم از کشورمان در منطقه ی موستاق آتا :
۱ – تیم دولتی دانشجویان بسیجی به سرپرستی حسن امین آذر (۱۲ نفر)
۲ – تیم تجاری شرکت اسپیلت البرز به سرپرستی حسن نجاریان (۸ نفر)   
۳ – تیم خصوصی باشگاه کوهنوردی اسپیلت به سرپرستی ذبیح الله حمیدی (۳ نفر)

نشان از گسترش روزافزون ورزش کوهنوردی در بین اقشار مختلف مردم ایران زمین دارد ولی مانند بسیاری از موارد دیگر در این مرز و بوم متاسفانه این رشد و پیشرفت به شکل های گوناگون و حتی ناهمگون دیده می شود.
از طرفی افرادی را شاهد هستیم که با داشتن توانمندی های جسمی و فنی بالا ملزم به پرداخت هزینه های گزاف این صعود ها هستند و از طرفی دیگر در بعضی موارد شاهد افرادی هستیم که علی رغم توانایی های اندکشان سرمایه گذاری زیادی درموردشان انجام گرفته بود.
به نظر می آید عدم تمرکز در مدیریت ورزش کوهنوردی و در مقابل آن گسترش روزافزون مدیریت غیر متمرکز در این ورزش عامل اصلی در رخ دادن مسایلی از این دست می شود. متاسفانه پول عامل اصلی شده تا تعداد اعضای این تیم ها رو به فزونی گذارد.

کسی از نقش پول برای اجرای این برنامه ها بی خبر نیست ولی سؤال اصلی این است که چند درصد از توانمندی های یک کوهنورد باید به میزان پول پرداختیش باشد.
اگر روزی سری به یکی از گروه ها و باشگاه های کوهنوردی در سطح کشور بزنیم، درخواهیم یافت که سرمایه گذاری باید از طرف چه کسی و برای چه کسی باید انجام گیرد. در میان جوانان و اشخاص میان سالی که سال هاست در گروه ها و باشگاه های کوهنوردی فعالیت می کنند افراد بی شماری هستند که مستعد صعود های بالای ۶ هزار و ۷ هزار متری جهان هستند.
ولی متأسفانه به دلیل نداشتن امکانات مالی مناسب از این گونه صعودها به دورند.
در این برنامه تیم باشگاه کوهنوردی اسپیلت با ارائه ی یک الگوی صعود مستقل با تکیه به دانش و توان جسمی و فنی و مالی گروهی خود توانست قله ی ۷۵۴۶ متری موستاق آتا را در کوتاه ترین زمان و با کیفیتی متفاوت از الگوها ی رایج و با ایمن ترین روش صعود کند.
با این که برای هر سه نفر اعضای این تیم این اولین تجربه بالای ۷۰۰۰ متری بود ولی باید اذعان کرد تجربه ی سال ها کوهنوردی در کوه های کوتاه، مهم ترین سرمایه ی یک کوهنورد برای صعودهای این چنین است.
صعودی که با حداقل هزینه و زمان و با حداکثر ایمنی و رعایت سیکل هم هوایی بر اساس توان مندی های فردی پایه گذاری شده بود.
امید است هم نوردان دیگر در باشگاه ها و گروه ها ی کوهنوردی ضمن توجه به مطالب فوق برنامه ریزی های خود را در جهت این گونه صعودها ارایه نمایند و همین طور مسؤلین محترم ورزش کوهنوردی در رأس امور نیز سعی کنند حداکثر همکاری و امکانات خود را در اختیار این افراد بگذارند.
در پایا ضمن تشکر از دو همنورد دیگر این برنامه سرکار خانم پروانه کاظمی و آقای حمید محمودی (۲ عضو دیگر باشگاه) که نهایت همکاری و همراهی را با بنده داشتند.
باید اعلام کنیم کیفیت خوب اجرای این برنامه مهم ترین دست آوردیست که ما از اولین صعود به ۷ هزار متری بدست آوردیم و همین طور معتقدیم موستاق آتا، سفری دل انگیز، صعودی بی همتا و خاطره ای فراموش نشدنی برای هر سه ی ما بود.

سرپرست برنامه : ذبیح الله حمیدی
۲۵/۰۵/۸۹