به دلیل سرخ فام بودن این قله که از جهت شرقی پیداست نام اش را سرخاب نهاده اند.

این قله یکی از قله های صخره ای البرز مرکزی‌ست که از هر سو سنگ ها آن را احاطه کرده اند . یکی از بزرگ ترین شکست های طبیعی صخره ای در خط الرأس البرز مرکزی متعلق به این قله است.

سرخاب از شمال به منطقه پل زنگوله (جاده بلده) و از جنوب به دره و روستای والنگرود (جاده چالوس) می رسد.

همسایه غربی آن قله دونا و همسایه شرقی ، قله سوتک (کوچک) هست .

سرخاب دو قله شرقی و غربی دارد که قله شرقی را از دره سوتک (پست محیط بانی) و قله غربی را می توان از دره والنگرود صعود نمود.

ارتفاع قله شرقی با gps باشگاه در گزارش برنامه ۱۳۹۲/۲/۲۰ که در همین سایت (اینجا) می توانید ملاحظه کنید ۳۹۰۸ متر و ارتفاع قله غربی ۳۹۰۰ متر ، در همین برنامه که گزارش آن را می خوانید اندازه گیری شد؛

ساعت ۷:۳۰ صبح جمعه ۱۳۹۶/۱۰/۲۹ در هوائی سرد به تعداد ۲۴ نفر از اعضای باشگاه از انتهای روستای والنگرود (جاده چالوس) صعود را شروع کردیم.(ارتفاع ۲۵۰۰متر)

پاکوب کنار رودخانه والنگرود را که خوشبختانه با وجود خشک سالی هنوز مملو از آب بود ، ادامه داده بعد از نیم ساعت به اول یال صعود رسیدیم.

متأسفانه چهره جنوبی کوهستان خشک و عاری از برف بود.

پس از نیم ساعت صعود در این یال پرشیب ، توقف کرده به استراحت و صرف چاشت پرداختیم.

باد سردی وزیدن گرفته بود که تا رسیدن به قله ما را همراهی نمود.

مسیر صعود از روی همین یال به طرف صخره ها ادامه یافته و از میان آن ها به قله ۳۹۰۰ متری سرخاب (غربی) می رسد.

در ساعت دوازده آخرین توقف و استراحت را در قسمت های نهائی صخره ها انجام داده پس از تجدید قوا به ادامه مسیر پرداختیم.

شدت باد افزایش یافته (حدود ۳۰ تا ۴۰ کیلومتر در ساعت) و درجه دما کاهش محسوسی یافته بود(حدود منهای ۱۰ تا ۱۵ درجه زیرصفر).

چهارنفر از اعضا تا ارتفاع ۳۸۰۰ متری تلاش کردند ولی بقیه نفرات بین ساعت ۱۳ تا ۱۳:۱۵ دقیقه به قله دست یافتند.

قلل با شکوه کمال کوه و آزادکوه از شرق بسیار چشم نواز بودند هر چند بسیاری از قلل البرز از دماوند تا علم کوه نیز قابل مشاهده وگویی همگی در دسترس ما بودند…

پس از عکاسی به سرعت راه بازگشت را پیش گرفتیم .

از روی یال دیگری که در موقع صعود مشخص کرده بودیم به فرود ادامه دادیم.

این یال در شرق (راست) یال صعود ما بود که بیشتر آن به شکل شن اسکی و تا کف دره والنگرود ادامه داشت.(لازم به ذکر است این یال جهت صعود مناسب نیست).

در ساعت ۱۶ پس از صرف ناهار (در میانه یال) به دره والنگرود رسیدیم و پس از نیم ساعت به کنار مینی بوس باشگاه بازگشتیم و از آنجا راهی تهران شدیم (کل مسافت پیموده شده در این برنامه ۲۳ کیلومتر بود).

پی نویس:
در این چهل و دوسالی که به طور مداوم در کوهستان های ایران کوهنوردی کرده ام برای اولین بار به معنای واقعی خشکسالی پی بردم و عمیقاً متأسف شدم !
تا به حال چهره کوهستان را چنین خشک و بدون برف ندیده بودم !
امیدوارم دو ماهی که از زمستان باقی‌ست وضعیت جوی تغییر کرده ، شاهد بارش های فصلی باشیم.

اعضای شرکت‌کننده در برنامه:
آقایان: ذبیح اله حمیدی«سرپرست» – غلامرضا خلیل آبادی «مربی و عکاس» – شنتیا ربانی «مربی» – رامین منفردزاده – بابک فتحیان – ناصر کاویانی – مهدی صابری – ارسلان بیک محمدی – علیرضا کاظمی(نقشه و gps) – محمدحسین اله یاری – دکتر علی طوطی – مجید رضاپور – مهدی فرهمند – محمد عراقی – هادی حسنی – فرامرز فریدی – محمدرضا تقی پور
خانم ها: زینب داداشی – راشا ملک – فاطمه هوشمند – فاطمه دارابی – نیلوفر خدادوست – بهناز کمالی فر – افسانه امیراحمدی

گزارش از: ذبیح اله حمیدی
       ۱۳۹۶/۱۰/۳۰

نقشه مسیر صعود و فرود قله سرخاب

قله سرخاب دیده می شود 

قله سرخاب غربی به ارتفاع ۳۹۰۰ متر