گزارش تلاش صعود قله منار ۹۷/۱۰/۱۴ – هر هفته یک برنامه «شماره ۷۹۲»

ارسال شده توسط در 5 ژانویه 2019 بدون دیدگاه | دسته بندی شده در آخرین اخبار, اخبار, گالری, گزارش برنامه های اجرا شده باشگاه

معرفی قله منار را از توچال شروع کنیم زیرا آخرین قله در خط الرأس غربی توچال است و در نهایت این خط الرأس به جاده چالوس ختم می شود.

در مقایل ، خط الرأس شرقی توچال در قله دارآباد یا به طور دقیق گردنه قوچک لواسان پایان می بابد.

لازم به ذکر است که کل این خط الرأس (غربی شرقی) توسط باشگاه اسپیلت در ۱۷ ساعت پیمایش شده است.(گزارش این پیمایش را می توانید اینجا مشاهده نمایید.)

قله منار را می توان از چند مسیر صعود کرد.از روستای سنگان که مسیری طولانی‌ست و مسیر بعد از روستای مورود است.

صعود از روستای مورود یک مسیر نرمال و معمولی محسوب می شود که اکثراً این مسیر را برای صعود به قله‌ی منار انتخاب می کنند اما لازم است بدانیم که این مسیر شمالی محسوب می شود و طبیعتاً در زمستان برف زیادی دارد و متعاقباً خطر بهمن را هم پیش رو خواهد داشت.

از آنجایی که در فصل زمستان در مسیرهای شمالی باید به دنبال مسیری ایمن باشیم ، قبل از روستای مورود یالی وجود دارد که به یال زمستانی قله‌ی منار معروف است که تا حدود زیادی از گزند بهمن در امان است اما نسبت به یال تابستانی بسیار طولانی تر است.

ساعت ۵ صبح جمعه ۱۴دی ماه ۹۷ تهران را ترک کردیم.

به علت بارندگی شب قبل و یخ زدگی جاده ، با احتیاط خودمان را به پل خواب رساندیم.

روبروی دیواره‌ی پل خواب ، پل آهنی وجود دارد که ارتباط روستای مورود به جاده چالوس است.

جاده کاملاً یخ زده بود و مجبور شدیم از زنجیر چرخ استفاده کنیم.

پس از بستن زنجیر چرخ وارد جاده مورود شدیم.

بین راه مینی بوس در شانه خاکی جاده گیر کرد که وقت ما را گرفت.

بعد از امداد به مینی بوس و کمی راه پیمایی داخل جاده ، ساعت ۹ به ابتدای یال زمستانی رسیدیم.

از همان ابتدا با برف کوبی بسیار سنگین مواجه شدیم که حرکت تیم را کند کرده بود.

یک تیم برف کوبی برای باز کردن مسیر حرکت کرد اما حجم برف به حدی بود که تا انتهای یال زمستانی سه ساعت طول کشید در صورتی که فقط دو کیلومتر و نیم مسافت داشت.

ساعت ۱۲ به ابتدای خط الرأس غربی رسیدیم .

به دلیل خط الرأسی شدن منطقه کمی از حجم برف کم شد و ما سعی می کردیم از جهت جنوبی حرکت کنیم که برف کمتری داشت اما با توجه به بارش شب قبل در این منطقه هم با برف کوبی مواجه بودیم.

در نهایت پس از تلاش بسیار زیاد و در حالی که قله‌ی منار در هوایی بسیار خوب در دور دست خودنمایی می کرد ، تا ارتفاع ۲۹۰۰ متری و در فاصله‌ی ۶۵۰ متری (ارتفاع قله ۳۵۵۰ متر) به صعودمان پایان دادیم و یک برنامه پر چالش و بدون دستیابی به قله را به پایان رساندیم.

مسیر فرود از همان مسیر صعود بود و ساعت ۱۷ برنامه به پایان رسید.

پی نویس:
۱- این مسیر بسیار طولانی است و چنانچه در فصل زمستان قصد صعود به قله را داریم با توجه شمالی بودن مسیر و حجم برف زیاد باید به زمان بندی و همچنین جضور چندتن برف کوب آماده در تیم توجه کرد.
۲- روی خط الرأس باید کمی دست به سنگ شد و همچنین جای مناسب برای برپایی چادر وجود دارد.

اعضای شرکت کننده در برنامه :
آقایان :رضا خلیل آبادی «سرپرست» – فرشید صادق الحسینی«مربی» – دکتر علی طوطی – محمود نادری – ناصر کاویانی – نوید ملکی  – محمد حسین اله یاری – علی شیدا – دانیال طهرانیان – پیام کشاورز – سبحان سلیمی
خانم ها : زینب داداشی«مربی» – نیلوفر خدادوست – نرگس یاری – مریم اسماعیلی – ندا محمدنژاد 

گزارش از:رضا خلیل آبادی
      ۹۷/۱۰/۱۵

عکسها از گالری اسپیلت

449015183_154185

455029413_76395

449010422_152893

455103328_76977

449010989_152091

446629024_456181

446629904_458918

449014687_155352

446734773_431976

دیدگاه خود را بیان کنید