گزارش برنامه صعود یک روزه قله دماوند (از تهران به تهران) ـ ۱۳۹۳٫۰۷٫۰۴
مقدمه:
تا آنجا که اطلاع دارم، صعود یک روزه قله دماوند (از تهران به تهران) برای اولین بار به ایده و سرپرستی زندهیاد جلال رابوکی در تابستان سال ۱۳۷۳ انجام گرفت.
در آن برنامه من و آقای ناصر جنانی نیز حضور داشتیم.
(البته لازم به ذکر است قبل از آن، صعودهای یک روزه دماوند انجام گرفته بود. ولی نه از تهران به تهران)
بعد از این صعود بود که سیل صعودهای یک روزه جلال رابوکی به دماوند و بعدها توسط کوهنوردان دیگر شدت گرفت و متأسفانه بعد از فوت ایشان (فروردین ۱۳۸۱) و چند کوهنورد صاحبنام دیگر مانند زندهیاد ابراهیم شیخی، اینگونه صعودها کمتر شد و به نوعی به قهقرا رفت.
شاید سبک اینگونه صعودها دیگر طرفداران زیادی نداشته باشد. ولی به نظرم برای کسانی که دارای آمادگی جسمانی بالایی هستند و همچنین تمرینات منظم و پیدرپی در ارتفاعات بالا دارند، میتواند الگو و نمونه خوبی برای نشان دادن «درجه توانمندی» آنان باشد.
به یاد داشته باشیم هماکنون در کوهنوردی روز جهان، مسابقات Sky Running که همان دو سرعتی کوهستان است، تا ارتفاع ۷۰۰۰ متر در سطح جهان برگزار میگردد.
(در تابستان سال ۱۳۹۳ مسابقه صعود قله دماوند به طور رسمی توسط فدراسیون کوهنوردی انجام گرفت و نفر اول این مسابقه موفق شد مسیر جنوبی دماوند از گوسفندسرا (۳۰۰۰ متر) تا قله (۵۶۲۵ متر) را در سه ساعت و ده دقیقه طی کند)
البته صعودی که ما روز جمعه انجام دادیم به هیچوجه Sky Running نبود و شاید فقط میتوان نام آن را صعود سرعتی یک روزه دماوند گذاشت.
نکته باقی مانده این که ارزش مضاعف این صعود به طی مسافت جادهای آن و همچنین به کمخوابی و باقی حواشی آن برمیگردد که مجموعه این تمرینات برای کسانی که به یک کوهنوردی درازمدت و بدون مرز میاندیشند، علیرغم تمام سختیهایش، میتوند مثمرثمر و پرفایده باشد.
لازم به یادآوری است که دماوند ۱۶ مسیر (یال) مشخص و قابل صعود دارد که این مسیرها در تابستان ۱۳۸۴ طی شانزده هفته پیاپی (جمعهها) توسط نگارنده، زندهیاد ابراهیم شیخی و آقای ناصر جنانی به یادبود سومین سال خاموشی کوهنورد فقید و نامدار ایران جلال رابوکی صعود شد.
گزارش کامل این صعودها در همین سایت بین تاریخهای ۱۳۹۳٫۲٫۲۲ تا ۱۳۹۳٫۳٫۱۲ منتشر شده است که قابل دسترس است.
در پایان این نوشتار توجه شما همنوردان گرامی را به عکسی جلب میکنم از اولین صعود یک روزه دماوند (از تهران به تهران) با زندهیاد جلال رابوکی و ناصر جنانی در تابستان سال ۱۳۷۳
از راست به چپ:
ناصر جنانی ـ جلال رابوکی ـ ذبیحا… حمیدی
و اما شرح صعود روز جمعه ۱۳۹۳٫۷٫۴:
ساعت ۳:۰۰ صبح با تیم ۱۵ نفره باشگاه اسپیلت از سیدخندان با مینیبوس باشگاه راهی جاده هراز (منطقه پلور) شدیم.
بعد از جاده خاکی پلور و رسیدن به گوسفندسرا و آماده شدن تیم، ساعت ۶:۰۰ صبح در هوایی که سرعت باد در همان ابتدا ۲۵ کیلومتر در ساعت بود، صعود را شروع کردیم. (ارتفاع ۳۰۰۰ متر)
اعضای تیم متشکل از اعضای موقت و رسمی بودند و برنامهریزی صعود در دو گزینه صعود تا بارگاه سوم و صعود تا قله تنظیم شده بود.
تیم اول متشکل از ۱۰ نفر در ساعت ۸:۴۰ دقیقه و تیم دوم در ساعت ۹:۳۰ دقیقه به پناهگاه بارگاه سوم دماوند به ارتفاع ۴۳۰۰ متر رسیدند.
هوا صاف و شدت باد افزایش یافته بود. درجه برودت هوا از مثبت ۵ تا منفی ۲ متغیر بود.
تیم اول در ساعت ۹:۱۵ دقیقه و تیم دوم حدود ساعت ۱۰:۱۵ به طرف قله حرکت کردند.
متأسفانه بیسیم باشگاه بعد از اولین تماس بین دو سرپرست از کار افتاد و کار هماهنگی بین دو تیم را با مشکل مواجه کرد.
در منطقه بالاتر از آبشار یخی (۵۰۰۰ متر) شدت باد افزایش یافت و همان طوری که سایتهای هواشناسی پیشبینی کرده بودند به ۶۰ تا ۶۵ کیلومتر در ساعت رسید.
بعد از عبور از آبشار یخی ابرهای دماوند به قله هجوم آوردند و سرمای منطقه را افزایش دادند.
کمکم فاصله بین اعضای تیم بیشتر شد و سرپرست ناگزیر گردید به دلیل ضیقوقت و رعایت زمانبندی برنامه افراد کمتری را جهت صعود قله راهی کند.
در ساعت ۱۳:۴۵ سه نفر از اعضای تیم موفق شدند به نمایندگی از طرف تمامی اعضا قله ۵۶۲۵ متری دماوند (بام ایران) را در هوایی سرد و وزش باد شدید صعود نمایند که اگر هوا کمی سردتر (شاید فقط ۵ درجه) و شدت باد هم ۵ کیلومتر افزایش مییافت، قله دماوند در آن روز «غیرقابل صعود» میگردید.
کما اینکه در آن روز کمتر از پانزده نفر به قله دست یافته و احتمالاً از جبهههای دیگر هم صعودکنندهای به قله نداشتیم.
در ساعت ۱۶:۰۰ با جمع شدن تمام نفرات در بارگاه سوم، تیم آماده بازگشت به طرف گوسفندسرا شد و در ساعت ۱۸:۳۰ از گوسفندسرا همه نفرات سوار بر مینیبوس باشگاه به طرف تهران حرکت کردند و ساعت ۲۱:۰۰ به آنجا رسیدند.
در این برنامه به جزء سه نفری که به قله رسیدند، بقیه نفرات تیم بین ارتفاع ۴۸۰۰ تا ۵۳۰۰ متر دماوند را صعود کردند.
کل زمان برنامه از تهران به تهران 18 ساعت
کل زمان صعود و فرود 12 ساعت
کل ارتفاع صعودکنندگان در یک روز بین ۱۸۰۰ تا ۲۶۰۰ متر
مسافت طی شده در مسیر صعود و فرود حدود ۲۵ کیلومتر
اسامی نفرات تیم به ترتیب الفبا:
خانمها: مقدم، نظری و یکتا
آقایان: صابر اسدنیا (عضو جدید)، اوانلو، جوانشیر، حمیدی (سرپرست)، غ.ر. خلیلآبادی، رهبری (سرپرست دوم)، سنمار، صادقزاده (عکاس)، کاویانی، محققی و ملکی
مهمان برنامه: آقای کوروش پیشکوهی
گزارش سایت از: ذ. حمیدی
1393.7.5
سپتامبر 27th, 2014 at 7:54 ب.ظ
واقعاً تبریک میگم. این کار به صورت تیمی کم نطیر است.
سپتامبر 28th, 2014 at 11:07 ق.ظ
برای همه ی همنوردان به ویژه دوستان تیم روز جمعه ،این صعود را تبریک می گوییم.
سپتامبر 28th, 2014 at 2:52 ب.ظ
باسلام
تبریک به صعود کنندگاه به خصوص خانم مقدم ……
سپتامبر 29th, 2014 at 11:35 ق.ظ
دماوند همیشه دماوند است و زیبائیهای خاص خود را دارد برنامه صعود یک روزه به این قله برای هر کسی میتواند تجربه یی مفید باشد. این برنامه شخصا برای من تجربیات بسیار ارزنده یی در شرایط خاص و سخت و در کنار افراد با تجربه به همراه داشت و امیدوارم در آینده باز شاهد برنامه های از این جنس و نوع باشیم .
سپتامبر 29th, 2014 at 4:45 ب.ظ
تبریک به همه بچه ها، از راه دور براتون دست می زنم…
سپتامبر 29th, 2014 at 11:53 ب.ظ
یادآقا جلال(رابوکی)و زنده یاد ابراهیم شیخی در نوشته ها و گزارشات جناب حمیدی ارزشی است برای بزرگانی که عشق اشان به کوهنوردی با آن وسعت ،رمز آمیز بود.
ورنر هرتزوک در The dark glow of Mountainsدر مورد صعود رینهولد مسنر وهانس کامرلندر به گاشربوم IIوI به رمز گشایی انگیزه های درونی این دو اسطوره پرداخته است ونه صرفاٌ صعود به این دو قله. به امید اینکه ورنر هرتزوکی در اینجا این انگیزه ها و عشق های درونی اسطوره هائی چون لیلا اسفندیاری،ذبیح حمیدی،پروانه کاظمی و دیگر بزرگان را رمز گشایی کند.
رینهولد مسنر تجربیات خود را در ۶۳ کتاب در اختیار همگان گذاشته است که به اکثر زبان ها ترجمه شده است . بار دیگر از جناب حمیدی خواستارم تجربیات ارزشمند خود را به صورت کتاب ،مدون کنند. در صعودهایتان موفق باشید.
………
پاسخ:
جناب اسماعیلی عزیز؛
بسیار سپاسگزارم از بذل توجه و لطف بیدریغتان.
ذ – حمیدی
سپتامبر 30th, 2014 at 10:22 ق.ظ
تجربه خوبی بود.شادباش به تمامی همنوردان
می 27th, 2015 at 10:46 ق.ظ
قله دماوند در استان مازندران بخش لاریجان شهرستان آمل قرار داره و تاریخ و هویت مردم ظلم ستیز مازندران و آمل به این قله وابسته است
از ان خوانند آرش را کمانگیر که از آمل به مرو اندخت یک تیر