این قله در شمال‌شرقی استان تهران و در جنوب‌شرقی استان مازندران قرار گرفته است و به نوعی مرز میان این دو استان (در این منطقه) می‌باشد.
 

میشینه‌مرگ بلندترین قله البرز شرقی است.
قله ۳۹۵۰ متری شاهوار در شهرستان شاهرود با پنجاه متر ارتفاع کمتر، بعد از میشینه‌مرگ در مقام دومین قله مرتفع البرز شرقی قرار گرفته است.
 

شمال این کوهستان به مناطق ییلاقی «آلاشت»، «چَرات» و «نِشِل» و جنوب آن به جاده‌ای می‌رسد که در بین کوهنوردان به «جاده لاسم» شهرت دارد. این جاده فرعی پل ارتباطی بین دو جاده اصلی فیروزکوه و هراز محسوب می‌شود.
(قلل مشهور دوبرار (قره‌داغ) در جنوب این جاده واقع است.)
 

برای صعود به قله میشینه‌مرگ باید به شهرستان فیروزکوه (ارجمند) و روستای لزور سفر کرد.
 

تیم ۲۷ نفره باشگاه اسپیلت روز جمعه ۱۳۹۳٫۸٫۲۳ جهت صعود این قله در ساعت ۵:۰۰ صبح از سیدخندان به طرف فیروزکوه حرکت کرد.
 

۱۵ کیلومتر قبل از فیروزکوه به اول جاده لاسم رسیدیم. از آنجا بعد از طی ۳۰ کیلومتر دیگر به بخش «ارجمند» وارد شدیم.
قبل از ارجمند دوراهی وجود دارد که یک سوی آن (غرب) به طرف جاده هراز و سوی دیگر آن (شمال) به طرف روستای سرسبز لزور می‌رسد که ۱۵ کیلومتر مسافت دارد.
 

لازم به ذکر است جاده‌ای خاکی به طول ۱۸ کیلومتر از لزور تا سد سیاه‌رود در زیر ارتفاعات جنوبی میشینه‌مرگ کشیده شده که در آنجا دریاچه‌ای مصنوعی (در ارتفاع ۳۰۰۰ متری) تشکیل شده است.
 

در روستای لزور (ارتفاع ۱۷۵۰ متر) بعد از آگاهی از مسدود بودن جاده لزور به سد سیاه‌رود، تصمیم گرفتیم پیاده و از داخل دره لزور به طرف قله میشینه‌مرگ حرکت کنیم.
(برنامه‌ریزی این صعود براساس استفاده از این جاده و رساندن تیم به سد سیاه‌رود بود که متأسفانه به دلیل بارش برف هفته قبل، تغییر کرد.)
 

در ابتدای بلوار لزور جاده‌ای به نام مخابرات به طول حدود ۵ کیلومتر وجود داشت که با مینی‌بوس باشگاه خود را به اول دره رساندیم.
از آنجا بعد از صرف صبحانه حدود دو ساعت و نیم طول کشید تا خود را به سد سیاه‌رود برسانیم.
 

این دره زیبا و دارای آبشارهای کوچکی است که در بعضی نقاط باید وارد آب شد که با توجه به فصل پاییز و سرد بودن هوا توصیه می‌شود در فصول مناسب‌تر از آن دره عبور شود.
 

در ساعت ۱۲:۰۰ بعد از استراحتی کوتاه از بالای دریاچه به طرف قله حرکت کردیم.
 

جاده خاکی دیگری از آنجا تا ارتفاع حدود ۳۵۰۰ متری کشیده شده است که با ادامه آن جاده به طرف شمال‌غربی می‌توان به گردنه‌ای رسید که ابتدای یال صعود قله است.
 

در این قسمت از برنامه، به دلیل کوتاه بودن روز به ناچار سرعت صعودمان را افزایش دادیم. تیم اول (۴ نفر) در ساعت ۱۴:۰۰ و تیم دوم (۸ نفر) در ساعت ۱۴:۳۰ به قله میشینه‌مرگ دست یافتیم.
ارتفاع قله با GPS باشگاه ۴۰۰۰ متر اندازه‌گیری شد.
 

بقیه اعضای تیم به دلیل کمبود وقت تا ارتفاع حدود ۳۳۰۰ تا ۳۸۰۰ متری صعود کرده، به طرف سد بازگشتند و از آنجا به خاطر مواجه نشدن با تاریک شدن هوا در دره که فرود را مشکلتر می‌کرد، به سرعت به طرف محل پارک اتومبیل‌ها حرکت کردند.
 

خوشبختانه به جز ۸ نفر (تیم دوم قله) بقیه اعضا در روشنایی روز از دره عبور کرده به ماشین‌ها رسیدند. آخرین نفرات نیز در ساعت ۱۹:۰۰ با استفاده از هدلامپ‌ها به سلامت از دره گذر کرده و به بقیه اعضای تیم پیوستند.
 

بعد از کمی استراحت با مینی‌بوس باشگاه و دو دستگاه سواری دوستان به طرف لزور حرکت کردیم.
ساعت ۱۰:۰۰ شب با رسیدن به تهران این برنامه نیز به پایان رسید.

 گزارش سایت از: ذ. حمیدی
 1393.8.24

اعضای شرکت‌کننده به ترتیب الفبا:
خانم‌ها: داداشی، سلطانی، نادری و هنرجو
آقایان: اسدنیا، بلوچی (پزشک)، پورصفوی، پیشکوهی، جوانشیر، حمیدی (سرپرست)، رضا خلیل‌آبادی (کمک‌سرپرست)، غلامرضا خلیل‌آبادی، ربانی، سیانپور، شاکری، شمس، صادق‌زاده (عکاس)، عزیزی، غلامی، قربان‌نژاد، کازرونی، کاظمی، کاویانی، ملکی، منصوری و یوسفی
مهمان برنامه: آقای داریوش جعفرزاده

نقشه قله میشینه مرگ از سایت google map

روستای لزور
 

ابتدای دره
 

سد سیاه رود
 

دریاچه یخزده
 

نمای میشینه مرگ از محل سد

نمای جبهه شمال شرقی دماوند از قله میشینه مرگ
 

تیم اول روی قله ۴۰۰۰ متری میشینه مرگ
 

تیم دوم بر روی قله