مقدمه:
با نگاهی اجمالی به رشته‌کوه زاگرس، درمی‌یابیم که بلندترین قله‌های آن از شمال به جنوب (به ترتیب) در خط‌الرأس‌های اشتران‌کوه، زردکوه و دنا قرار گرفته‌اند.
 

هر کدام از این خط‌الرأس‌های عظیم ده‌ها قله مرتفع که بعضاً  بالای ۴۰۰۰ متر هستند را در خود جای داده‌اند.
 

زاگرس کوهستانی است وسیع، بکر و کمتر پاخورده که ساکنان اصلی آن (در فصل گرم) همان عشایر غیور و مهربانی‌اند که قرن‌هاست با شغل شریف دامداری ادامه حیات داده‌ و با توجه به رخداد تحولات عظیم سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کلان در سطح کشور و جهان ، با تکیه بر فرهنگ پربار خود همچنان جزو بزرگ‌ترین تولیدکنندگان «دام» و زحمت‌کشان این دیار به حساب می‌آیند.
 

سفر این هفته ما به قلب یکی از ییلاق‌های بزرگ قوم اصیل ایرانی (بختیاری) در زاگرس بود. کوهستانی وسیع و مستقل در جنوب اشتران‌کوه که با دو قله کازینستان و قالی‌کوه یکی از زیباترین و کم‌نظیرترین مناطق کوهستانی را در قلب زاگرس تشکیل داده‌اند.

 

شرح صعود:
ظهر روز پنجشنبه ۱۳۹۳٫۶٫۶ به اتفاق حسین صادق زاده با رسیدن به شهرستان الیگودرز و پیوستن به همنوردان دیگر به طرف جاده «اصفهان» حرکت کردیم.
 

(شهرستان الیگودرز با ارتفاع ۲۰۰۰ متر در شرق استان لرستان، سومین شهر پرجمعیت این استان می‌باشد که در همسایگی سه استان مرکزی، اصفهان و چهارمحال‌وبختیاری قرار دارد.)
 

در ابتدای این جاده، سه‌راهی است که به شول‌آباد شهرت دارد. ساعت ۱۵:۰۰ به آنجا رسیدیم و ادامه مسیر دادیم.
این جاده حدود ۱۳۰ کیلومتر طول دارد که از الیگودرز شروع شده، بعد از رسیدن به شول‌آباد به سپیددشت ختم می‌شود.
(تمام این جاده کوهستانی و در بعضی قسمت‌ها جنگلی و دارای جاذبه‌های فراوان طبیعی است. بعد از سپیددشت این جاده را می‌توان تا خرم‌آباد طی نمود.)
 

تیم ما ساعت ۵:۰۰ عصر بعد از طی حدود ۵۰ کیلومتر از این جاده و پشت‌سرگذاشتن گردنه مشهور «گله‌وادوش» به مکانی موسوم به پامزرعه (پامزرع) در ارتفاع ۲۵۰۰ متری رسید و آماده کوهپیمایی شد. (البته با حمل کوله‌ها)
 

لازم به ذکر است این جاده مانند مرزی اشتران‌کوه را از قالی‌کوه جدا کرده است ولی با توجه به نقشه‌های موجود می‌توان نتیجه گرفت هر دو این کوهستان‌ها در زاگرس و در امتداد هم قرار گرفته‌اند.
 

حدود سه ساعت و نیم طول کشید تا خود را به محل شب‌مانی به نام «چال‌خرسان» برسانیم و چادرهای خود را در کنار یکی از چادرهای عشایر منطقه برپا کنیم.
مسیر صعود تا آنجا از میان جنگل‌های درختان کوتاه (سروکوهی) شروع شده، به دشتی سرسبز به نام «دشت ریبا» رسید. از آنجا شیب‌های تندی ما را به گردنه‌ای رساند که نمای قله کازینستان از آنجا به خوبی نمایان بود. بعد از فرودی کوتاه به محل شب‌مانی رسیدیم.
 

ساعت ۶:۰۰ صبح روز بعد به طرف قله قالی‌کوه حرکت کردیم. مسیر صعود تا قله ابتدا از دو دشت کوتاه گذشته، سپس به سرازیری رسیدیم که حدود ۲۰۰ متر ارتفاع کم کرد.
 

ادامه مسیر با صعود در امتداد دره (رودخانه) مشهور به «پــِل» ادامه یافته، بعد از دورزدن قله کازینستان به جایی رسیدیم که دره به پایان رسید و شیب‌های اصلی زیر قله قالیکوه آغاز شد. این منطقه را کوهنوردان الیگودرزی «دیواره یخی» نامیده‌اند. (باید توجه کرد جهت صعود همچنان به طرف شرق ادامه داشت.)
 

ساعت ۱۰:۰۰ صبح به قله قالی‌کوه صعود کردیم.
GPS باشگاه ارتفاع ۴۰۹۰ متر را ثبت کرد و این دقیقاً همان ارتفاعی بود که در سال ۱۳۹۰ قله مشهور سنبوران (اشتران‌کوه) را ثبت کرده بودیم.
حال این سئوال که کدام یک از این قلل بلندترین قله استان لرستان می‌باشد ؟؟!..به نظر می‌آید باید کمی صبر کرد و تحقیق بیشتری نمود.
 

قله اصلی قالی‌کوه از دور دیده نمی‌شود. (فقط در بخشی از جاده شول آباد قسمتی از آن پیداست) و چون مسیر صعود آن پیچیده و ناپیداست ، از این رو توصیه می‌شود همنوردان جهت صعود این قله ترجیحاً از راهنمایی کوهنوردان محلی، به ویژه الیگودرزی بهره‌مند شوند.
 

در ساعت ۱۳:۰۰ به محل شب‌مانی بازگشته، بعد از ۲ ساعت استراحت و صرف ناهار به طرف «پامزرع» حرکت کردیم.
ساعت ۱۹:۰۰ به محل پارک اتومبیل‌ها رسیده و از آنجا به طرف الیگودرز و تهران بازگشتیم.

 

در این برنامه و در طول مسیر «صعود و فرود»، ما از کنار چادرهای عشایر می‌گذشتیم و همانطور که در ابتدای گزارش ذکر شد در این فصل کوهستان قالی‌کوه در تصرف و اختیار عشایر بختیاری قرار دارد، لذا از آنجایی که گویش آنان برای ما تهرانی‌ها ناآشنا و غامض می‌باشد بهتر است جهت اجرای برنامه‌ای مناسب‌تر و ارتباطی صحیح با عشایر از راهنمایان محلی استفاده کرد.
 

در نزدیکی‌های قله ۷ نفر از عشایر با تفنگ‌هایشان از آنجا بازمی‌گشتند که با دیدن ما کمی تعجب کردند ولی با صحبت کردن با راهنما ارتباط و دوستی بهتری با ما برقرار نمودند.

 

پی‌نوشت و تشکر:
همنوردان الیگودرزی ما در این برنامه باعث شدند این صعود خوب را هرچند با تعدادی اندک، با موفقیت به پایان برسانیم.
 

برای من که سال‌ها پیش قله کازینستان را به جای قالی‌کوه صعود کرده بودم، جای بسی خوشحالی و مسرت بود که در این سفر از نزدیک شاهد توانایی‌ها و دانش روز همنوردان خوبمان آقایان وحیدرضا گودرزی (رئیس محترم هیئت دوچرخه‌سواری الیگودرز) و مسعود توکلی (دبیر محترم هیئت کوهنوردی الیگودرز) باشم.
 

همانطور که آگاهید، وحیدرضا گودرزی از اعضای افتخاری باشگاه اسپیلت است که در این صعود ضمن برنامه‌ریزی صحیح و پذیرایی گرم از تیم در منزل خود، مسئولیت راهنمایی مسیر را نیز به عهده داشت که صمیمانه از زحمات این دو عزیز سپاسگزارم.
 

ضمناً در این صعود «مشترک» با دو تن از اعضای گروه کوهنوردی عروج تهران نیز همنورد شدیم: آقایان حسن آزمند و محمدرضا صالحی ، که بدینوسیله ضمن مسرت موفقیت‌های بیشتری را برای این همنوردان آرزومندیم.

 

    گزارش از: ذ. حمیدی
    1393.6.8

 

نقشه آنلاین قالی کوه در گوگل مپ

 

دورنمای قالی کوه

 

پامزرعه

 

قبل از دشت ریبا

 

نفرات تیم (۶ نفر)

 

سمت راست قله کازینستان

 

محل شب مانی

 

درمسیر صعود قله

 

محل دیواره یخی

 

نمای قله کازینستان از قالی کوه

 

عکس یادگاری با عشایر صعودکننده به قله

 

قله قالی کوه ـ ۴۰۹۰ متر

 

پرچم باشگاه و نمای قله کل جنون (سمت راست)

 

نمای جنوبی خط الرأس اشتران کوه از قالی‌کوه