مقدمه :
قره داغ یا دو برار نام رشته کوهی‌ست در شرق جاده هراز که ابتدای آن از گردنه امام‌زاده هاشم شروع می‌شود.

این رشته کوه شرقی (البرز) دارای حدود ۲۰ قله بین ۳۵۰۰ تا ۴۲۰۰ متری‌ است . اسامی این قلل بنابر روایت‌های گوناگون از سوی کوه‌نوردان نام‌گذاری شده و سالانه پذیرای تیم‌های گوناگونی‌ست.
شرق و جنوب این رشته کوه به منطقه‌ای به وسعت شهرستان دماوند تا شهرستان فیروزکوه ختم می‌شود.
در شمال این رشته کوه جاده ای به نام لاسم وجود دارد که جاده هراز را به فیروزکوه می‌رساند.
برنامه این هفته باشگاه اسپیلت صعود یکی از قله های مرتفع این رشته کوه یا خط الرأسی بود که نام آن برگرفته از نقشه های کوه‌نوردی قدیمی« انگمار» است.

شرح حال صعود ما :
ساعت ۹ صبح جمعه پنجم تیرماه ۹۴ صعود را با تیمی ۲۸ نفره شروع کردیم . در جاده فیروزکوه محلی به نام دلیچای وجود دارد که از آنجا جاده‌ای است که بعد از عبور از چند روستا به دریاچه‌ای به نام «تار» می‌رسد.
دو دریاچه « تار» و «هویر» جائی در دامنه جنوبی رشته کوه دوبرار قرار گرفته‌اند.

تیم ما چند کیلومتر قبل از رسیدن به دریاچه از اتومبیل‌ها پیاده شد و صعود خود را از آغاز کرد.
بعد از نیم ساعت ضلع شرقی دریاچه را دور زدیم و از دره‌ای که آب ریز دریاچه از آنجاست ادامه مسیر دادیم.
بعد از طی مسافتی کوتاه صبحانه صرف شد . بعد از آن مسیر از داخل دره به طرف شرق دور زد تا به شیب‌های تند و نفس‌گیر جنوبی خط الرأس «دو برار» رسید.

اکثر این شیب‌ها ریزشی و شنی هست و از ارتفاع حدود ۳۵۰۰ متر به بعد با صخره‌ای نیز مواجه می‌شود که اکثراً صعب العبور است.
یکی از یال‌های شرقی را انتخاب کرده ، به صعود ادامه دادیم.
شیب زیاد موجب آن شد خیلی سریع ارتفاع گرفته به صخره های مسیر نزدیک شویم . راه مناسبی را از میان آنان انتخاب کرده به خط الرأس اصلی رسیدیم ، درست در جائی که دو قله دوبرار در شرق و قله انگمار در غرب ما قرار داشت.

بین ساعات ۱۳ تا ۱۳:۳۰ به غیر از ۵ نفر ، تمام اعضای تیم در قالب چند دسته به قله رسیدند.
ارتفاع با GPS حدود ۴۱۰۰ متر را نشان می‌داد.
قله دماوند از رخ جنوب شرقی در هاله‌ای از مه نمایان بود.
اکثر قله های خط الرأس دوبرار از این قله نمایان است. قللی مانند پروانه ، چنگیزچال ، لاسم(از غرب) و دو برار اصلی ، سوزچال و قره‌داغ(از شرق) ، از جنوب دو دریاچه تار و هویر به مانند دو نگین فیروزه‌ای رنگ در دامنه زرینه کوه از بالا به چشم می‌خورد .

بعد از عکاسی و استراحت به اتفاق تمام نفرات به طرف پایین بازگشتیم.
مسیر فرود کاملاً ریزشی و سنگ‌لاخی بود پس احتیاط بیشتری می‌طلبید.
سعی می‌کردیم پشت سر هم و بدون ایجاد فاصله‌ای در هنگام فرود حرکت کنیم.
هرچند این احتیاط باعث آن نشد تا چند سنگ به شکل خطرناک از کنار بچه‌ها عبور کرده ، بدون وارد کردن صدمه‌ای جدی از آن‌ها دور شود.
در ساعت ۱۶ در زیر شیب‌های قله ، ناهار صرف شد . پس از آن از دره‌ای دیگر که از بالا بررسی کرده بودیم این‌بار به طرف دریاچه هویر ادامه فرود را انتخاب کردیم تا اعضای تیم شانس دیدن دومین دریاچه این منطقه را که البته از دریاچه تار کوچک‌تر است از دست ندهند.
ساعت ۱۸ درحالی که در مینی‌بوس باشگاه و دو اتومبیل دیگر جای گرفته بودیم به طرف جاده فیروزکوه حرکت کردیم .
باید توجه کرد جاده خاکی منتهی به دریاچه تار در قسمت‌هایی انتهایی نامناسب و پر افت و خیز است.
در ساعت ۲۱:۳۰ با رسیدن به کلان‌شهر تهران این برنامه به پایان رسید.

اسامی اعضای شرکت کننده :

خانم‌ها: داداشی – کیانی – سلطانی – شارخی – اسداله نژاد – چارلنگی – اصلانی – جباری – پیمان
آقایان : حمیدی(سرپرست) – رهبری – غ.ر.خلیل آبادی- ربانی – غلامی – شمس – منفردزاده – بلوچی(پزشک)- ملکی – علیزاده – بیک محمدی – کاویانی – کاظمی – صابری – کمیلیان – کیقبادی – وزیری – جهان‌میر جهانگیری (عضو جدید)- مصطفی جهانگیری(عضو جدید)

گزارش سایت از : ذبیح‌اله حمیدی

 مسیر صعود و فرود

 جاده خاکی دریاچه تار به دلیچای

دریاچه تار

بخشی از خط الرأس دو برار دیده می‌شود

یال صعود سمت چپ دیده می‌شود

دریاچه تار و هویر و قله زرینه کوه

قله دماوند در هاله ای از مه

قله دو برار اصلی

قله انگمار – ارتفاع ۴۱۰۰ متر

مسیر نامساعد فرود

یک فسیل (سنگ‌واره)استثنایی

دریاچه هویر

تعدادی از اعضای تیم در کنار دریاچه هویر