هفته‌نامه دیواری باشگاه کوه‌نوردی و سنگ‌نوردی اسپیلت
سال سوم            شماره‌۱۴۴              تاریخ ۹۴،۵،۲۵

تیتر خبرها : 
نشست هفتگی اعضای باشگاه ۹۴،۵،۲۰
تبریک تولد
قله وروشت صعود شد
صعود موفق حمید محمودی و تیم استان خراسان رضوی به قله «کورژنفسکایا»
دختران افغانستانی «دماوند» را صعود کردند
مرحله پایانی جام جهانی بولدر
اعزام ۶ تن از مربیان ایرانی به دوره طراحی مسیرهای طبیعی در کشور «آذربایجان»
جمع‌آوری و انتقال ۷۰ گونی زباله کوه‌نوردان توسط مردم محلی منطقه رودبارک
اتمام صعود دریا تا دماوند
ساشا و جبهه شمالی آیگر
پایان پروژه اشتک در عرض ۶۲ روز
برگشت آلکس پوچیو به جهان سنگنوردی بعد از جراحی زانو
۱۲ سالگی و ۹ صعود ۸B در ۲ ماه
کمبود اکسیژن و سیتستم بدنی متفاوت در ساکنان رشته کوه‌های آلپ و هیمالیا
بسته پیشنهادی هفته : ادامه شرح اکسپدیشن بیلی بیرلینگ و پایان آن(۱۵ آگوست ۲۰۱۵)

 

نشست هفتگی اعضای باشگاه ۹۴،۵،۲۰:
سه شنبه هفته گذشته به دلیل شهادت حضرت امام جعفر صادق (ع) تعطیل رسمی بود و نشست برگزار نشد.

 

تبریک تولد:
۲۵ مرداد مصادف با تولد مهری جمشیدی از اعضای باشگاه بود. ضمن عرض تبریک ، برایشان آرزوی سلامتی و موفقیت روزافزون داریم.

 

قله وروشت صعود شد:
برنامه هفته گذشته باشگاه صعود قله وروشت در جاده چالوس بود که این برنامه با حضور اعضا و میهمانان اجرا شد.

 

صعود موفق حمید محمودی و تیم استان خراسان رضوی به قله «کورژنفسکایا»:
امروز(یکشنبه ۲۵ مرداد) آقای حمید محمودی همراه با تیم کوه‌نوردی خراسان رضوی به سرپرستی حسین امانی موفق به صعود قله ۷۱۰۵ متری کورژنفسکایا در کشور تاجیکستان شد.
اعضای باشگاه اسپیلت کسب این موفقیت بزرگ را صمیمانه به آقای محمودی و اعضای تیم تبریک می‌گوید .

 

دختران افغانستانی «دماوند» را صعود کردند:

تیمی متشکل از دختران افغانستانی که همگی متولد ایران هستند؛ موفق به صعود قله ۵۶۷۱ متری دماوند شدند. این تیم از سال ۱۳۹۳ برنامه های آموزشی و تمرینی خود را با برنامه ریزی «بنیاد امید مهر» و خدمات داوطلبانه‌ی «مریم زندی»، زیر نظر مربیان فدراسیون کوه‌نوردی آغاز نموده و روز پنجشنبه ۲۲ مرداد به سرپرستی «محمد نصیری» و مربیگری «بیت اله سیرایی» موفق به این صعود شدند.
اعضای باشگاه اسپیلت نیز این صعود را به این عزیزان، خانواده ها و جامعه ورزشی افغانستان تبریک عرض می نماید.

 

مرحله پایانی جام جهانی بولدر

کوه نامه : پنجمین و آخرین مرحله جام جهانی بولدر که از ۱۴ تا ۱۵ آگوست (۲۳ تا ۲۴ مرداد) در شهر مونیخ آلمان برگزار شد با نتایج زیر پایان یافت و نفرات برتر در سال ۲۰۱۵ نیز مشخص شدند. در این رویداد که بعد از دو ماه فاصله با مرحله قبلی برگزار می شد، رقابت بین شرکت کنندگان مرد خیلی نزدیک بود ولی آکیو نوگوچی از کشور ژاپن با بیش از ۱۰۰ امتیاز نسبت به سایر شرکت کنندگان زن، رتبه نخست خود را در کل رقابت ها از قبل حفظ کرده بود. از کشورمان ایران ۷ نماینده شرکت کرده بودند که جایگاه آنان نیز در جداول زیر مشخص شده است. شانا کوکزی تمامی چهار حرکت خود را به صورت فلش صعود کرد و به شکلی خارق العاده، مدال طلای این مرحله را از آن خود ساخت، آلکسی روبتسف از روسیه در بخش مردان تنها شرکت کننده ای بود که دو بار تاپ کرد، جالب اینکه به گفته وی در شش هفته گذشته حداقل آمادگی را داشته است :

رتبه بولدر زنان در سال ۲۰۱۵ رتبه بولدر مردان در سال ۲۰۱۵
۱-آکیو نوگوچی – ژاپن
۲- شاناکوکزی – بریتانیا
۳- میهو نوناکا – ژاپن
۴- پترا کلینگلر – سوئیس ۱-جونگوون چون – کره جنوبی
۲- جان هایر – آلمان
۳- آدام اوندرا – جمهوری چک
۴- ناتنیل کلمن – امریکا

نتایج آخرین مرحله بولدر(زنان) نتایج آخرین مرحله بولدر(مردان)
۱-شانا کوکزی – بریتانیا
۲- فنی ژیبرت – فرانسه
۳- مگان ماسکارناس – امریکا ۱-آلکسی روبتسف – روسیه
۲- مارتین استارنیک – جمهوری چک
۳- جونگوون چون – کره جنوبی

نتایج نمایندگان ایران (زنان) نتایج نمایندگان ایران(مردان)
الناز رکابی -۴۱ ۱-غلامعلی برات زاده ۲۱
۲- محمد جعفری – ۴۷
۳- امیر نوری – ۸۹
۴- رضا کلاسنگیان – ۹۵
۵- مجتبی خدایی – ۱۱۳
۶- حسین صادقی – ۱۱۷

حذف در مرحله مقدماتی حذف در مرحله مقدماتی
تعداد کل شرکت کنندگان : ۸۶ نفر تعداد کل شرکت کنندگان: ۱۲۴ نفر
IFSC + 8a

 

اعزام ۶ تن از مربیان ایرانی به دوره طراحی مسیرهای طبیعی در کشور «آذربایجان»:

با توجه به برگزاری دوره طراحی مسیرهای طبیعی در کشور آذربایجان زیر نظر اتحادیه جهانی کوه‌نوردی ۶ تن از مربیان کشورمان به اسامی زیر طی هماهنگی های صورت گرفته شنبه شب راهی این کشور شدند .
۱- حسین شهلایی – استان تهران / سرپرست
۲- علی کاووسی – استان خراسان رضوی
۳- محمدجلالی فراهانی – استان مرکزی
۴- مهدی زنده کار – استان البرز
۵- محمدرضا سمیعی – استان البرز
۶- سعید آقاکاشی- استان قزوین
شایان ذکر است سرفصل‌های آموزشی این دوره شامل؛ حمایت، ثابت‌گذاری، صعود و فرود ایمن، ابزارگذاری، رول‌کوبی، علامت‌گذاری رول‌بولت‌ها، کار با دریل، تست مسیرهای آماده شده، پاکسازی نهایی مسیرها، درجه سختی مسیر، طراحی نقشه مسیر، نامگذاری مسیر و … می‌باشد.

 

جمع‌آوری و انتقال ۷۰ گونی زباله کوه‌نوردان توسط مردم محلی منطقه رودبارک :

فدراسیون کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی؛ با برنامه‌ریزی قرارگاه رودبارک تعداد ۷۰ گونی زباله کوه‌نوردان توسط مردم محلی و بومیان منطقه رودبارک از مناطق سرچال و علم چال جمع آوری و به رودبارک انتقال یافت. متاسفانه هرسال و بخصوص در فصل تابستان اغلب گروه‌های کوه‌نوردی بی توجه به آسیب پذیر بودن محیط کوهستان پس از صعود از تخلیه زباله های خود اجتناب می‌کنند!

 

اتمام صعود دریا تا دماوند:

کوه نامه : صعود “از دریا تا دماوند” برنامه ای بود که با هدف صورت صعود خط الراسی بیش از ۱۲۰ قله البرز در ۱۲ روز و با پیمایش مسافت بیش از ۴۰۰ کیلومتر با متوسط ارتفاع ۴۲۰۰ متر آغاز شد و امروز در دوازدهمین روز این صعود با رسیدن اعضای تیم به قله دماوند صعود از دریا تا دماوند خاتمه یافت.
اکبر هاشمی سرپرست برنامه با ارسال پیامی اتمام برنامه را اعلام نمود :
درود،
اینک بام بلندِ سرزمینِ آریایی “دماوند”
راه را به پایان بردیم ..!
( صعودِ بیش از صد و بیست قله‌ی اصلی و فرعی البرز همراه با صعود دماوند از دو جبهه، مسافت بیش از چهارصد کیلومتر)
با بالِ شوق ذره به خورشید می رسد..!
– در ستایشِ آنانکه جان و جام مان را سرشار کردند، تا با دست های خالی و پاهای زخم خورده توانستیم راه را بسپریم …
با عشق
سرپرست صعود – اکبر هاشمی نژاد
می توانید روز شمار برنامه را در این لینک مشاهده کنید.

 

ساشا و جبهه شمالی آیگر:

وبلاگ کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی گل‌کوه ؛در تعطیلات میان ترم دانشگاه کلمبیا، ساشا دیجولین عازم موردواند در آلپ سوئیس خواهد شد، این واژه گریزی است جالب از واژه آلمانی “دیواره قاتل”.

طبق خبری که CBS News منتشر کرده سنگ‌نورد ۲۲ ساله آمریکایی سعی دارد این کوهستان ۳۹۷۰ متری را از طریق جبهه شمالی و دشوار آن به عنوان اولین زن ! صعود کند. سطحی از سنگ آهک که بیش از یک و نیم کیلومتر می باشد و توسط یک کوه‌نورد بریتانیایی (ادوارد استروت) “وسواسی برای ذهنی آشفته” توصیف شده است. ساشا در تویتر تصاویری در این رابطه گذاشته و به سایت Sport Illustrated توضیحاتی درباره برنامه خود ارائه داده . نه اینکه ساشا یک آماتور باشد در واقع او از ۶ سالگی سنگ‌نوردی کرده و افتخارات بسیاری در رقابت های قهرمانی و بین المللی بدست آورده بلکه کمی برای برنامه خود دلسرد است که امیدوار است در هفته آینده برطرف شود. به گفته ساشا مردم در این باره گفته اند دختران جوان به آیگر تعلق ندارند اما حتی شرایط غیرقابل پیش بینی جوی و ۱۲ تا ۱۸ ساعت تلاش موجب انصراف او از این برنامه نخواهد شد. در هر صورت ساشا معتقد است که ترس در این صعود برای او غیرقابل اجتناب است اما تصور می کند که نیازی به مهار این ترس نمی باشد. او توصیه پدرش را مبنی بر لذت بردن، ایمن بودن و بهترین بودن در این برنامه بکار خواهد بست و رؤیای زن پیشگام را نیز در سر دارد. به اعتقاد وی برداشتن مشکلات از سر راه توسط زنان برای اثبات اینکه هر چیزی امکان پذیر است، عاملی شده برای پیشرفت آنها در ورزش.
توضیح:
در سایت و خبرگزاری‌های مذکور به مسیری که ساشا قرار است صعود کند اشاره ای نشده امــــا ســـــایت Rock and Ice اعلام کرده او با کارلو تراورسی روی مسیر لا پاسی ینسیا ۵٫۱۳b که دشوارترین مسیر جبهه شمالی آیگر است قبلا تلاش کرده است .
جبهه شمالی دشوارترین جبهه این کوهستان می باشد که ۱۸۰۰ متر ارتفاع دارد. نام Eiger از واژه لاتین acer گرفته شده که معنی آن sharp ، تیز یا نوک تیز است اما عرف است که آن را به واژه آلمانی eigen ربط می دهند که معنی آن own یا داشتن است. واژه دیوار قاتل murderwand نیز واژه تحریف شده Nordwand یا همان North wall، دیواره شمالی است.
بنا به اعلام سایت Wikipedia نخستین بار در سپتامبر سال ۱۹۶۴ دیزی ووگ بانوی آلمانی اولین زنی شناخته شد که همراه با ورنر بیتنز از طریق جبهه شمالی به قله صعود کرد، آلیسون هارگریوز از بریتانیا در سال ۱۹۸۸ در حالیکه شش ماهه باردار بود این جبهه را صعود کرد و در سال ۱۹۹۲ اولین صعود سولو توسط کاترین دستیول از فرانسه به مدت ۱۷ ساعت صورت گرفته است.

 

پایان پروژه اشتک در عرض ۶۲ روز:

کوه نامه ؛ ماشین سوئیسی دو هفته و نیم زودتر از موعد اعلام شده، پروژه پیمایش ۸۲ قله ۴۰۰۰ متری آلپ را که قرار بود در عرض ۸۰ روز صعود کند، به پایان رساند.
یولی اشتک دوباره موفق شد نوعی فعالیت در کوهستان را به پایان برساند که کمتر کسی قادر به انجام آن است و از همه مهمتر به نظر می رسد که از عهده این کار به راحتی برآمده. هدف او صعود به تمامی قله های چهارهزارمتری رشته کوه آلپ بدون وسیله نقلیه موتوری حتی در فاصله بین دو قله بود و او موفق به انجام این کار در عرض ۶۲ روز شد. از پیزبرنینا در سوئیس شروع شد ودرباره دس اکرینز فرانسه به پایان رسید. اشتک در فیس بوک خود اعلام کرده:
“دیروز ۸۲ قله را کامل کردم، فوق العاده هیجان زده هستم. صبح دیروز مسیر خود را در تاریکی شروع کردم و سر از دره ای اشتباه درآوردم. حدود ساعت ۸ صبح به پارکینگ برگشتم تا کار خود را دوباره شروع کنم. این بار هوا روشن بود و گرمای مطبوعی داشت. صعود از اکرینز در شرایط خوب، فوق العاده است. امروز در سیوز جشن خواهیم گرفت و بررسی می کنیم که برنامه بعدی چه خواهد بود.”

 

برگشت آلکس پوچیو به جهان سنگ‌نوردی بعد از جراحی زانو:

کوه‌نامه ؛ آلکس پوچیو، سنگ‌نورد ۲۶ ساله امریکایی، یکی از قهرمانان مطرح صعودهای ورشی جهان است. او دو ماه پیش، ۷ جون (۱۷ خرداد) در جریان تمرینات قبل از مسابقات جام جهانی ویل – امریکا، از فاصله یک متری سقوط کرد، زانویش آسیب دید و مجبور به عمل جراحی شد. حالا، ۵۰ روز بعد از عمل جراحی او به دنیای سنگ‌نوردی برگشته است و موفق شده روز اول مسیری با درجه +۷C و روز دوم مسیری با درجه+ ۸a را صعود کند. و البته دو ماه دیگر وقت لازم است تا او به سقف صعودهایش برسد.
“هیجان!!! احساس خوب صعود، اما باید مراقب بود!!!”

 

۱۲ سالگی و ۹ صعود ۸B در ۲ ماه:

کوه‌نامه ؛ جاناتان هورس، سنگ‌نورد ۱۲ سال آمریکایی اولین صعود +۸b خود را در ۱۰ سالگی انجام داد. او اخیرا ظرف دو روز، با ۶ تلاش و یک سقوط بلند در کراکس مسیر، سرانجام توانست مسیری با در جه (+)۸b را صعود کند.
این سنگ‌نورد ۱۲ ساله ظرف ۲ ماه گذشته موفق شده ۹ مسیر با درجه ۸b و بالاتر را صعود کند.

 

کمبود اکسیژن و سیستم بدنی متفاوت در ساکنان رشته کوه‌های آلپ و هیمالیا:

کوه‌نوشت ؛ محققان علوم پزشکی یک سازوکار بیولوژیک را شناسایی کرده‌اند که به قلب و به طور کلی به ارگانهای موجود زنده این امکان را می دهد که خود را با کمبود اکسیژن بهتر وفق دهند.
«گابریل حداد»، پزشک اطفال در بیمارستان کودکان رادی Rady سن دیه‌گو می‌گوید ؛این اولین بار است که دانشمندان علوم پزشکی موفق شده‌اند ژن عامل تطبیق فعالیت اندامهای زنده را با شرایط موجود در ارتفاع بالا شناسایی کنند. فعالیت این ژن برای حفظ عملکرد قلب حتی در سطح دریا از اهمیت زیادی برخوردار است.
محققان دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا که نتایج تحقیقات خود را در این باره در مجله آکادمی علوم آمریکا منتشر کرده اند، معتقدند کشف این ژن می تواند به تهیه داروهایی موثر برای درمان مشکلات قلبی کمک کند.
این گروه از محققان، ژنومهای ساکنان فلات اتیوپی را مورد بررسی قرار دادند و در تحقیقات خود به این نتیجه رسیدند که اهالی این منطقه نیز همانند ساکنان رشته کوههای آلپ و هیمالیا در طول هزاران سال دچار تغییرات و دگرگونیهای فیزیولوژیکی و ژنتیکی مهمی شده اند که سیستم تنفسی و گردش خون آنها را تحت تاثیر قرار داده است در حالی که این گونه تغییرات و تاثیرات در ساکنان مناطق پست دیده نمی شود.
پیش از این فوریه سال دو هزار و چهارده دانشمندان با انتشار نتایج تحقیقات خود در نشریه Genome Biology اعلام کرده بودند که در تعیین توالی ژنومهای ساکنان فلات اتیوپی به برخی تغییرات در ژن EDNRB که ظاهرا با فعالیت‌های قلبی در ارتباط است و می تواند عامل انطباق فعالیت قلب با شرایط موجود در محیطهای مختلف باشد، پی برده اند.
محققان آمریکایی اکنون این فرضیه را بر روی موشها، ثابت کرده‌اند. این گروه از محققان ایالت کالیفرنیا با ایجاد تغییرات ژنتیکی در موشها، نمونه مشابه ژن EDNRB را تولید کرده اند. فعالیت این ژن منجر به کاهش تولید پروتئین آندوتلین endothéline می شود. محققان آمریکایی در بررسیهای خود به این نتیجه رسیدند که کاهش سطح آندوتلین که یک تنگ کننده عروق است، به حفظ فعالیتهای قلب در شرایط هیپوکسی hypoxie (کمبود اکسیژن) نسبی یا شدید چه در ارتفاع بالا و چه در سطح دریا کمک می کند.
حتی در شرایط هیپوکسی بسیار شدید که تنها پنج درصد اکسیژن در هوا وجود دارد (کمتر از آنچه که در قله کوه اورست وجود دارد) ، موشهای واجد ژن جهش یافته که آندوتلین کمتری تولید می کنند، از فعالیت های قلبی و تنفسی به مراتب بهتری نسبت به موشهای عادی برخوردار بودند. موشهای دارای ژن جهش یافته EDNRB در این آزمایشات توانستند فشار خون و ضربان قلب عادی تری داشته باشند و به همین علت به راحتی جریان اکسیژن بیشتری را در اندامهای حیاتی خود حفظ کنند. اما در این سطح از کمبود اکسیژن، ظرفیت تنفسی موشهای عادی بین چهل تا پنجاه درصد کاهش پیدا کرد و به علت این که نتوانستند فشار خون خود را حفظ کنند، همگی تلف شدند.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، گابریل حداد تصریح کرد پائین آوردن سطح آندوتلین در موشهایی که در شرایط کمبود اکسیژن قرار گرفتند، آثار معجزه آسایی ایجاد کرد و همین مسئله ما را به این نتیجه رساند که ژن EDNRB نقشی کلیدی در انطباق شرایط فعالیت اندامهای حیاتی انسان در ارتفاع بالا ایفا می کند. وی افزود ظاهرا این سازوکار بیولوژیک می تواند به انسباط عروق خوی و تکثیر سلولهای خونی کمک کند.

 

بسته پیشنهادی هفته : ادامه شرح اکسپدیشن بیلی بیرلینگ و پایان آن(۱۵ آگوست ۲۰۱۵):

هم‌نوردان و خوانندگان گرامی هفته‌نامه باشگاه کوه‌نوردی و سنگ‌نوردی اسپیلت همانطور که مستحضرید در هفته‌نامه‌های شماره ۱۳۸ تاریخ ۹۴،۴،۱۴ و ۱۴۲ تاریخ ۹۴،۵،۱۱ و در قسمت بسته پیشنهادی هفته در مورد صعود خانم بیلی‌ بیرلینگ به قله برودپیک ، دوازدهمین قله ۸۰۰۰ متری جهان مطلبی گذاشتیم که ترجمه دوست خوبمان آقای محمد اسماعیلی است.

ایشان لطف کردند و قسمت پایانی شرح برنامه بیلی را نیز ترجمه کرده و برای ما ارسال نمودند تا در اختیار شما خوبان قرار دهیم . ضمن تشکر فراوان و مجدد از ایشان ، در ادامه بخوانید ؛

سرانجام پس از ۶۳ کیلومتر راهپیمایی به مدت ۴ روز خسته کننده و آزار دهنده از یخچال بالترو ، ما ۴ روز قبل به “islamgood” رسیدیم.
در بازگشت مجبور شدیم قسمتی از جاده Askol بهSkarda را دوباره بسازیم که بطور عجیبی با رودخانه Braldo شسته شده بود. گرمای زیاد در ترکیب با باران‌های موسمی (مونسون ها) شدید سطح این رودها را کاملاً بالا برده است و من می توانم تصور کنم در یک هفته یا دو هفته آینده اکسپدیشن های باقیمانده در Baltoro در گذشتن از این رودخانه با مشکل جدی مواجه شوند.

در بازگشت امکان فراهم شد که بعد از یک اکسپدیشن طولانی دوش بگیریم ولباس تمیز بپوشیم و غذای خوب بخوریم.
در روزهای آخر اکسپدیشن در یخچال بالتورو وضع فوق العاده مشکل بود. چون مجبور بودیم آب شیرین وحشتناک”تانک” استفاده کنیم ، غذای باقیمانده دخیره‌‌مان مثل برنج ، عدس و پاستا در عرض چند روز انتهایی اکسپدیشن‌مان را مصرف کنیم .
به هر حال از آنجایی که بخاطر محدودیت دسترسی به اینترنت نتوانستم وب سایتم را به روز رسانی کنم.
مشکل در قره قروم امسال چه بود؟
مطمئنا خورشید و هوای نا آرام نبود بلکه بیشتر روزها هوا خوب و پتانسیل روزهایی را داشت که می‌توان به قله صعود کرد و حداقل ابر و باد در منطقه بود . در هر صورت فکر می کنم این بخش بزرگ مشکل بود.
برف و یخ سریع آب می‌شدند که ما مجبور بودیم چادرهای خود را دوباره بازسازی کنیم چون برف‌های زیر تشک های کیسه خواب‌هایمان ناپدید می شدند و وضعیت چادر درچار تغییر می شد و این ذوب شدن یخ ها نه فقط در بیس کمپ اتفاق می افتاد بلکه در قسمت های بالاتر کوهستان نیز شرایط به همین شکل بود.

هنگامی که در روز ۲۴ جولای تیم سوئیسی شامل مایک هورن ، کوبی رچن ، فرد برکس به همراه یک اسپانیایی و یک آرژانتینی برای صعود به K2 اقدام کردند متوجه شدند شرایط بسیار خطرناک و بی‌رحم است. آنها به کمپ سوم K2 رسیدند و پیش روی را امکان ناپذیر دیدند.
مایک هورن وقتی که به کمپ ما آمد تا وقایعی که آنجا اتفاق افتاد را برایم توضیح دهد گفت : “فکر می کنم در این فصل صعود ممکن نباشد” . او گفت طناب‌های فیکس شده در هوا آویزان است و تراورس زیر C2 کاملاً تکنیکال شده است بطوری که بیشتر کوه‌نوردان ما بر شرپاهایشان و همچنین به روی طناب‌های فیکس شده اتکا داشتند.
این اخبار ویران‌گر روحیه ما را در اطاق غذاخوری کاملاً تضعیف کرد.
بعد از رها کردن برنامه اکسپدیشن توسط (Madisson Mountaineering) و تیم بزرگ Seven Summit که تعداد زیادی از تجهیزات خود را در بهمن خط الرأس Abruzzi از دست داد و تصمیم به رها کردن برنامه خود گرفتند ، این برنامه برای ما هم واضح بود که راه به جایی نخواهیم برد و باید این رویه را پیش بگیریم. اما هنوز به نظر می رسید برودپیک در دسترس باشد و موقعیت در آنجا با K2 کاملاً متفاوت بود . جایی که شبیه K2 تکنیکال و خطرناک نبود.
بنابراین بعد از چند جلسه با شرپاها و تیم صعود کننده ، تصمیم گرفتیم آنهایی که اجازه صعود برودپیک را داشتند تلاش خودشان را برای صعود این قله در روز ۲۸ جولای انجام دهند علیرغم اینکه پیش‌بینی هوا وضعیت نامناسبی را اعلام کرده بود. راسل برایس گفت : من فکر می‌کنم ما مجبوریم بالا برویم و ببینیم که هوا اغلب آن چنان که هواشناسی پیش‌بینی می کند درست از آب در نمی آید.
بنابراین روز ۲۶ جولای ما عازم شدیم با امید به اینکه هوا مشکلی پیش نیاورد و علیرغم یک توده ابر سیاه ، در ساعت ۵ صبح به Crampon Point رسیدیم .هوا بسیار عالی شده بود و ما در روزی زیبا به C2 رسیدیم . از آن جایی که بیشتر تیم‌ها در ۲۴ جولای تلاش صعود خود را رها کرده بودند ما تنها گروه در کوهستان بودیم به جز یک کوه‌نورد آزاد برزیلی که هنوز در C1 بود و از تلاش خود برای صعود باز می گشت.

روز بعد همچنان هوا عالی بود اما گرمایی که در خلال اکسپدیشن‌مان تجربه کرده بودیم با بادی که می آمد برای اولین بار از سوختگی و تاولی که نور خورشید ایجاد می‌کرد در امان بودیم.
Woody سرپرست تیم‌مان گفت : با وجودی که بعد از ۶ ساعت به C3 رسیده‌ایم انگشتان من به قدری سرمازده شده‌اند که نوک انگشتانم هنوز حس ندارد.
یک‌بار دیگر بالا رفتن لذت بخش بود مخصوصاً دیدن منظره بسیار زیبایی از قله K2 که از اینجا عالی بود. امر ناراحت کننده اینجا بود که مقدار زیادی زباله توسط اکسپدیشن‌های مختلف در C1 , C2 باقی گذاشته بود در حالی که می توانستند آن را به پایین انتقال دهند.
تلاش برای قله:
بعد از اینکه ما همگی در چادرهایمان قرار گرفتیم ، مقداری برف را آب کردیم و تلاش کردیم آب را با زحمت قورت دهیم . سپس به خواب رفتیم با این انتظار که ساعت ۱ نیمه شب (۱am) آماده رفتن به بالا شویم.
هنگامی که من برخاستم هوا کاملاً آرام بود و من امیدوار بودم که میتوانم به قله برسم . در عین حال می‌دانستم که تا قله راه درازی در پیش داریم . در حقیقت چیزی در حدود ۱۰۰۰ متر تا قله برودپیک باقی مانده بود که در این ارتفاع بسیار زیاد بود . هنگامی که ما در ساعت ۲ صبح(۲am) راه افتادیم ، دانه‌های برف از ناکجا آباد شروع به باریدن کرد . اما ظاهراً آسیب زننده و آزار دهنده نبود .به هر حال کمی بعد فهمیدیم که بعد از یک ساعت صعود ما به علت نامشخص بودن مسیر ادامه‌اش با مشکل روبرویمان می کند چون دید به جلو را از دست داده بودیم . برف بیشتر شده بود .
راسل برایس از طریق بسیم گفت : وقتی که به گردنه برسید دیگر چیزی دیده نی‌شود. نمی‌خواهم کارتان به چین ختم شود!

در حدود ۳۰ دقیقه طول کشید که بازگردیم و در کیسه خوابمان وارد شدیم . در عین حالی که من تا اندازه ای احساس ناامیدی می کردم اما خوشحال بودم که درگیر هوای خیلی بد نشدیم .
به خواب رفتم . حدود ۲ ساعت بعد راسل برایس با بیسیم ما را از خواب بیدار کرد و می گفت :” بچه ها بلند شوید ، راه بیافتید ! هوا آنجا عالی‌ست”.
در حقیقت کسی جنب نمی خورد . بعد از حدود پنجمین باری که “راسل” به ما گفت که با هم شروع به حرکت کنید ، ما به آرامی از کیسه خواب‌مان بیرون آمدیم و تقلای‌مان را دوباره شروع کردیم . در مجموع ۱۶ نفر بودیم به اضافه «اورکن شرپا » و «ناوانگ شرپا» که به سختی برای ایجاد مسیر تلاش می کردند . هرچه بیشتر می‌رفتیم اوضاع سخت‌تر می‌شد. بعد از حدود ۱۵۰ متر ارتفاع عمودی که بالا رفتیم ، خودمان را در شیبی یافتیم که تمایل به ریزش بهمن دارد.
در زمانی که احساس ناامنی می کردم ، راهنمای ما Woody به بچه های جلو نهیب زد که با شرایط موجود احساس امنیت نمی کند.
Woody گفت : برف توان کافی ندارد و نگران هستم که اگر شیب روان شود فاجعه ای به بار بیاید . او با تبریخ‌اش شرایط برف را بررسی کرد و به هیچ‌وجه با چیزی که دریافت راضی نبود.
لایه بالایی برف سخت ولی در لایه‌های زیرین برف شکری (Sugary Snow) است که شرایط برای ایجاد یک بهمن کاملاً قریب الوقوع است . بعد از اینکه همگی شرایط آب و هوائی را به درستی سنجیدیم ، فاصله تا قله و امکان خطر بهمن تصمیم به بازگشت گرفتیم .
من بیشتر خوشحال بودم که از این حجم عظیم برف در شیب که خطر بعدی بود به سمت C3 باز می‌گردم . البته بدین معنی بود که رفتن‌مان به قله منتفی می‌شد اما باز هم دوبار تلاش خودمان را برای صعود انجام دادیم در زمانی که همه گروه‌ها برنامه صعود را رها کرده بودند به جز یک آرژانتینی و یک کوه‌نورد لهستانی که در روزهای ۱۷ و ۱۸ جولای به قله رسیدند.
پایان اکسپدیشن
هنگامی که به C3 رسیدیم لوازم‌مان را جمع کرده و شروع به فرود کردیم . می دانستیم که با وجود بالا رفتن درجه حرارت سقوط سنگ‌ها از بالا شروع خواهد شد . فرود برای ما همه چیز بود جز اینکه خوشایند باشد.
در خلال زمان کوتاه ۲ روز ، شرایط دوباره تغییر کرد و برف و یخ تبدیل به ریزش شدید باران و سقوط سنگ‌ها شد.
از آنجایی که بیشتر مردان از من سریع‌تر بودند من و Semba از ژاپن ، از بقیه عقب افتادیم . ما هر دو گاه‌گاهی زیر وزن کوله‌های سنگین خود کولاپس می‌شدیم . به هر حال سعی می کردیم در یک جا قرار نگیریم و این به خاطر سنگ‌هایی بود که صخره ها به سوی ما پرتاب می‌شدند.
هنگامی که به C1 رسیدیم من با مقدار زیادی از زباله که توسط کوه‌نوردی که به طرف بالا می‌رفتیم مشاهده کردیم باقی‌مانده بود ، جا خوردم !
در هر حال به خاطر کمبود جا در کوله پشتی‌ام که به اندازه کافی سنگین بود راهی برای بردن زباله به پایین نبود . متأسفم !

هنگامی که به بیس کمپ رسیدیم خیلی خوشحال بودیم که هیچ‌کدام آسیب ندیده ایم اگر چه قله بار دیگر به ما اشاره می‌کرد که در هوای مساعد روز بعد صعودی داشته باشیم ولی همه می دانستیم که شانس اندکی برای صعود وجود دارد.

دو روز بعدی را به جمع‌آوری وسایل مشغول بودیم . زباله ها را در بیس کمپ در اطراف‌مان جمع‌آوری کردیم و سرانجام در روز اول آگوست پیاده روی ۴ روزه را به سوی Askole آغاز کردیم .
مسافت طولانی بود . به طور متوسط ۳۰ کیلومتر روزانه پیاده روی داشتیم اما ترکینگ به من این امکان را داد که از زیبائی اطرافم استفاده کنم و به کوهستانی در قره قروم نگاه می کردم که شش هفته در آن سپری کرده بودم.
من هنوز از زیبایی آن سیر نشده بودم . در خلال بازگشت به Askole فقط در عرض یک‌ساعت سر تا پای‌مان از باران خیس شد . سرانجام وقتی در روز چهارم به محل اقامت کوچکی رسیدیم ، دریافتیم که قسمتی از جاده Skarda با باران کاملاً شسته شده است و مجبور بودیم بخشی از جاده را ترمیم کنیم . به نظر می رسید که حتی یک جیپ هم نمی تواند از نواحی آسیب دیده عبور کند . بعد از ۲ ساعت کار جمعی با دست خالی ، جیپ‌ها ما را از نواحی آسیب دیده به Skarda رساندند و بعد از دو ساعت دیگر رانندگی به قسمت بعدی جاده آسیب دیده برخوردیم که به علت بالا آمدن آب رودخانه ایجاد شده بود.
اکنون به “Islamgood” بازگشته ام و خیلی عالی‌ست که اینجا هستم . ریلکس می‌کنم ، چند تا از دوستانم را می‌بینم غذای خوب می‌خورم و با مرور ۲ ماه زندگی در یخچال طبیعی بالتورو احساس لذت دارم . نرسیدن به قله به عنوان شکست تلقی نمی‌کنم و اگر روزی به قله صعود کنم یک “بونوس” اضافی برایم خواهد بود که روزی بازگردم و یکی از غول‌های رؤیایی را فتح کنم .
بنابراین احساس می کنم روزی بازگردم.

 

گردآورنده و تنظیم: ساقی محمودی