هفته‌نامه دیواری باشگاه کوه‌نوردی و سنگ‌نوردی اسپیلت (سال چهارم -شماره۱۶۶-تاریخ ۹۴،۱۰،۲۷)

ارسال شده توسط در 17 ژانویه 2016 ۶ دیدگاه | دسته بندی شده در آخرین اخبار, اخبار, گالری, هفته نامه دیواری باشگاه اسپیلت

هفته‌نامه دیواری باشگاه کوه‌نوردی و سنگ‌نوردی اسپیلت
سال چهارم            شماره۱۶۶              تاریخ ۹۴،۱۰،۲۷

اراده از دوراندیشی بدست می‌آید.«حضرت علی(ع)» IMG_4872

 عکاس مصطفی وزیری (آرشیوباشگاه)

تیتر خبـــرها ؛

*نشست هفتگی باشگاه ۹۴،۱۰،۲۲
*تبریک تولد
*تبریک ازدواج به ششمین زوج باشگاه

*قله «خوان کهار» صعود شد
*نکوداشت مهارت‌جویان بنیاد خیریه امیدمهر
*اعزام تیم یخ‌نوردی ایران به رقابت‌های جام جهانی و آسیایی کره جنوبی و کسب مدال نقره آسیا
*همایش گزارش خوانی انجمن غار و غارشناسی ایرانیان

*مصاحبه با سارا عدالتیان بانوی غارنورد
*صعود یک روزه فیتزروی(ال چالتن)
*برپایی اردوی ابتکاری تیم «فوتبال» در چادر کوه‌نوردی، برف و سرما
*کمپ ۳ نانگاپاربات برقرار شد(۱۱ ژانویه ۲۰۱۶ مصادف با ۲۱دیماه ۹۴)
*ادغام دو تیم در نانگاپاربات(۱۲ژانویه ۲۰۱۶ مصادف با ۲۲ دیماه ۹۴)
*آخرین خبر از نانگاپاربات(۱۴ ژانویه ۲۰۱۶ مصادف با ۲۴ دیماه ۹۴)
*خودم را فدای ماجراجویی در کوه‌ها و صخره‌ها می‌کنم

نشست هفتگی باشگاه ۹۴،۱۰،۲۲:
سی و ششمین نشست هفتگی باشگاه برگزار شد.

این نشست اختصاص داشت به ارائه گزارش برنامه صعود قله توچال از مسیر شمالی که توسط پگاه شارخی همراه با عکس و فیلم ارائه شد.

در ادامه نشست اعضا با مسئول باشگاه به پرسش و پاسخ پرداختند که یکی از دست آوردهای مثبت آن راه اندازی دوباره دپارتمان آموزش بود.

 

 

تبریک تولد:
امروز ۲۷ دیماه مصادف با تولد سیدروح اله موسوی از اعضای باشگاه است. ضمن عرض تبریک ، برایشان آرزوی سلامتی و موفقیت روزافزون داریم.

 

 

تبریک ازدواج به ششمین زوج باشگاه:

مطلع شدیم دو نفر از هم‌نوردان باشگاهمان حسین فقیهی و سارا هنرجو پیوند خود را جشن گرفتند و عنوان ششمین زوج باشگاه اسپیلت را از آنِ خود کردند. ضمن عرض تبریک به این دو عزیز ، برایشان آرزوی خوشبختی و موفقیت در همه ارکان زندگی داریم.

 

قله «خوان کهار» صعود شد:

4

برنامه جمعه گذشته صعود قله خوان کهار بود که با حضور ۲۴ نفر و به سرپرستی ذبیح‌اله حمیدی اجرا گردید .

 

 

نکوداشت مهارت‌جویان بنیاد خیریه امیدمهر:

WP_20160111_19_05_03_Pro

مسئول باشگاه اسپیلت به همراه تعدادی از اعضا روز دوشنبه ۲۱ دی ماه در محل دفتر باشگاه دماوند حضور یافتند و در مراسم نکوداشت از مهارت جویان بنیاد خیریه امیدمهر شرکت نمودند.
تیم دختران این بنیاد موفق گردیدندتابستان امسال قله دماوند را صعود نمایند.
در این مراسم لوح تقدیری به پاس حمایت باشگاه اسپیلت درخصوص سنگ‌نوردی این عزیزان به مسئول باشگاه اهدا گردید.

 

اعزام تیم یخ‌نوردی ایران به رقابت‌های جام جهانی و آسیایی کره جنوبی و کسب مدال نقره‌ آسیا :

1855-1059381960

سایت فدراسیون کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی ؛
رقابتهای جام جهانی و قهرمانی آسیا در تاریخ ۲۶ و ۲۷ دیماه در شهر چونگ سونگ کره جنوبی برگزار شد .

(این مسابقات دومین مرحله از رقابت‌های جام‌های جهانی است که نخستین مرحله از جام‌های جهانی در کشور آمریکا برگزار گردید و مراحل سوم و چهارم در ماه فوریه در سوئیس و ایتالیا برگزار می شود.همچنین در این دوره برترین‌های قاره آسیا نیز از دل جام جهانی معرفی خواهند شد.)
این تیم شامل ۶ ورزشکار و یک سرپرست :
مهدی داورپور – سرپرست
آقایان:
مسعود زینالی
مجتبی ثقفی
محمد رضا صفدریان
مهدی پهناور
بانوان:
زهره عبداله خانی
زینب کبری موسوی
نتایج کسب شده این مسابقات :
درمرحله مقدماتی بانوان؛ «زینب موسوی» هفتم و «زهره عبداله خانی» سیزدهم شدند و هر دو به مرحله نیمه نهائی راه یافتند. در مرحله مقدماتی مردان نیز «مسعود زینالی» با کسب رتبه یازدهم به مرحله نیمه نهائی صعود کرد. اما «مجتبی ثقفی» در رده هفدهم، «مهدی پهناور» بیست و یکم و «محمد رضا صفدریان» بیست و هشتم و هر سه حذف شدند.

1855-main-724562169

در بخش بانوان این رقابت‌ها صبح امروز «زینب کبری موسوی» یخ نورد کشورمان در رشته «سرعت» موفق شد بر سکوی دوم آسیا بایستد و مدال نقره را برگردن آویزد. همچنین وی با کسب مقام هشتم جام جهانی، موفق شد در زمره ١٠ یخ نورد برتر جهان قرار گیرد. شایان ذکر است؛‌ وی در مسابقات «لید» نیز پس از ۳ ورزشکار کشور کره در سکوی چهارم آسیا قرار گرفت.
و در بخش آقایان «محمدرضا صفدریان» یخ نورد خوب کشورمان در رشته «لید» موفق شد بر سکوی دوم آسیا بایستد و مدال نقره را برگردن آویزد. همچنین وی با کسب مقام هفتم جام جهانی، موفق شد در زمره ١٠ یخ نورد برتر جهان در این رشته قرار گیرد.

 

همایش گزارش خوانی انجمن غار و غارشناسی ایرانیان:

2.2

 

بنا بر گزارش کوه‌نامه ؛ همایش گزارش خوانی انجمن غار و غارشناسی ایرانیان عصر روز پنج شنبه بیست و چهارم دی ماه ۱۳۹۴ در موزه ملت کاخ سعد آباد برگزار شد. این همایش که با مشارکت خانه طبیعت گردی ایران ، معاونت گردشگری سازمان میراث فرهنگی و مجموعه فرهنگی و تاریخی سعد آباد تدارک دیده شده بود با حضور جمعی از دست اندرکاران و علاقه مندان غارنوردی کشور برگزار شد.

مراسم راس ساعت چهارده و پانزده دقیقه با خوشامدگویی به حضار آغاز شد. طبق برنامه اعلام شده؛ قرار بود گزارش شش برنامه و رویداد به شرح ذیل در این مراسم ارائه شود:
• بیست و سومین کنفرانس «کارست» اسلوونی و پنجاهمین سالگرد تاسیس اتحادیه جهانی غارشناسی UIS- خرداد ۹۴
• سومین همایش عکاسان غارنورد (ترکیه ، پینارباشی) – مرداد ۹۴
• اولین حضور ایرانیان در عمیق ترین غار جهان( غار ورونیا) – مرداد ۹۴
• اکسپدیشن غارنوردان ایران در بلغارستان – شهریور ۹۴
• اکسپدیشن جستجو ، اکتشاف و نقشه برداری غار(خراسان رضوی) مهر ۹۴
• حضور غار نوردان ایران در اولین کنفرانس «کارست» آسیا (چین)-آبان ۹۴
گزارش حضور در اولین کنفرانس «کارست» آسیا در کشور چین توسط «وحید اشرفی» ارائه شد. دومین کنفرانس «ترنس کارست» آسیا و اولین مجمع فدراسیون غارشناسی آسیا طی روزهای شش تا هشت نوامبر برابر با پانزده تا هفده آبان سال جاری در شهر لیچوان کشور چین برگزار شده بود . وحید اشرفی به عنوان تنها شرکت کننده ایرانی این کنفرانس به همراه ۱۱۰ نفر از کشورهای آسیایی و اروپایی و آمریکا و اقیانوسیه در این همایش حضور پیدا کرده بود. از غارنوردان و غارشناسان معروف حاضر در همایش می توان به «کیونگ سیک وو» رئیس اتحادیه جهانی غارشناسی UIS ، کریستین دادلین ، مایکل لومان ، ژان پیر بارتولین ، ماتیوش گولیچ اشاره کرد .
پس از وحید اشرفی ، «پیمان یاوری» ( رئیس هیأت مدیره انجمن غارنوردان ایران) به ایراد سخن پرداخت.
سپس «هیوا احمدی» برای ارائه گزارش اولین حضور غارنوردان کشورمان در عمیق ترین غار جهان ( غار ورونیا) به پشت تریبون آمد و به ارائه گزارشی از فعالیت های انجام شده در این برنامه پرداخت. لازم به توضیح است اکسپدیشن ایرانی پیمایش غار «ورونیا» (عمیق ترین غار جهان به عمق ۲۱۹۱ متر) در مرداد ماه سال جاری با حضور «یوسف سورنی نیا» (کرمانشاه ) ، «هیوا احمدی» ( کردستان)، «عبدالرضا ابراهیمی» ( کرمان ) و «امیر گودرزی» ( تهران) اجرا شده بود. اعضا این تیم چهار نفره ایرانی به همراه نفراتی از کشورهای روسیه، انگلستان، استرالیان، اوکراین و آمریکا طی دو هفته موفق به پیمایش این غار شده بودند.
در بخش بعدی برنامه ، گزارش اکسپدیشن غارنوردان کشورمان در کشور بلغارستان که در شهریور ماه سال جاری اجرا شده بود ارائه شد. این گزارش توسط «سارا جمالیان» ارائه شد.
نفرات این اکسپدیشن عبارت بودند از : آقایان مجید ثقفی ، یوسف واقف ، ابراهیم بیرامیان ، محمد شیخ راستی ، حسن انتظاری و خانم ها سارا جمالیان و فاطمه واقف.
در بخش پایانی برنامه یوسف سورنی نیا (غارنورد و مربی زبده غارنوردی کشور و رکورد دار حضور در غار پراو ) به صحبت پرداخت. وی به بیان فعالیت های انجام شده در اکسپدیشن عمیق ترین غار جهان ( غار ورونیا) پرداخت و از تلاش های خود و سایر نفرات تیم سخن گفت. وی از این اکسپدیشن به عنوان یک برنامه بسیار پربار و مفید یاد کرد .
مراسم راس ساعت ۱۵:۴۵ با پذیرایی از حضار در محل خانه طبیعت گردی ایران به اتمام رسید.
حاشیه ها :
• زمانبندی مناسب و مدیریت دقیق زمان برگزاری از نکات مثبت این مراسم بود. مراسم در ساعت ۱۴:۱۵ آغاز شد و در ساعت ۱۵:۴۵ به اتمام رسید.
• انتخاب مکان مناسب برای برگزاری مراسم از دیگر نقاط قوت این مراسم بود. فضای جذاب کاخ سعد آباد و محوطه آن و نمای زیبای ارتفاعات شمال تهران ، نشان از ذوق و سلیقه برگزار کنندگان جهت انتخاب محل برگزاری مراسم داشت.
• استفاده ناکافی از المان های تصویری و چند رسانه ای ( مانند عکس و فیلم) از مهمترین نقاط ضعف این برنامه بود . به طوری که در لحظاتی از برنامه ، مراسم کمی یکنواخت و خسته کننده به نظر می رسید. البته در بخش هایی از مراسم عنوان شد که فیلم هایی از برنامه های غارنوردی که گزارش آنها ارائه شد برای نمایش آماده است ، اما به دلیل محدودیت زمانی و جلوگیری از طولانی شدن برنامه از پخش آنها ممانعت به عمل آمد. بدیهی است نمایش این فیلم ها می توانست به جذاب تر شدن گزارش برای مخاطبان کمک شایانی نماید.در بخش پایانی برنامه ، یوسف سورنی نیا از مشکلات و سختی هایی که در غارنوردی با آن مواجه بود سخن گفت. از مشکلات و تنگناهای مالی ، ناهماهنگی ها ، محدودیت ها و سختی ها….. اما در عین حال برای به اشتراک گذاری تجربیات خود در حیطه غارنوردی رسما اعلام آمادگی کرد. سورنی نیا اعلام کرد: حاضر است تجربیات خود در این حیطه ( علی الخصوص تجربیاتی که در اکسپدیشن غار ورونیا موفق به کسب آنها شده است) را از طریق تالیف و تدوین یک سند مکتوب ( مانند یک کتابچه ) با علاقمندان غارنوردی به اشتراک بگذارد. این روحیه به اشتراک گذاری اطلاعات و تجربیات بسیار قابل تقدیر بود.

 

مصاحبه با سارا عدالتیان بانوی غارنورد:

108088_49ARXwqp

وبلاگ کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی گل کوه؛

• آنچه پیش رو دارید، حاصل گفت‌وگویی یک‌ساعته با خانم عدالتیان در تحریریه روزنامه قدس است.
• خانم عدالتیان! چطور به غارنوردی رسیدید؟
• من در یک خانواده ورزشکار به دنیا آمدم. مادر و پدرم هر دو ورزشکار هستند و بیشتر قله‌های ایران را فتح کرده اند. من هم ورزش را از کودکی شروع کردم و اولین بار همراه مادرم به کوه رفتم. بعد از آن هم در برنامه‌های زیادی با هم بودیم.
در دوران دبستان کمی ژیمناستیک کار کردم و بعد از آن هم دوچرخه سواری و شنا و در نهایت دو و میدانی. از سال‌های نوجوانی به ورزش رزمی تکواندو روی آوردم و تا دان دو هم پیش رفتم. دو مدال برنز، یک نقره و یک طلا، حاصل مسابقاتی بود که در آن‌ها شرکت می‌کردم. البته این‌ها فعالیت‌های ورزشی ام تا قبل از پرداختن به کوهنوردی است.
از سال ۷۷ سنگنوردی، غارنوردی و کوهنوردی را آغاز کردم. در کنار کوه، دو و میدانی یکی از علایق من بود که سعی کردم از آن فاصله نگیرم. سال ۸۰ ازدواج کردم.
• همسرتان هم ورزشکار هستند؟
بله. آقای «سعید هاشمی نژاد» هم مثل خودم کوهنورد و غارنورد هستند. من و همسرم در یک برنامه کوهنوردی صعود به قله «شیرباد» بلندترین قله خراسان رضوی، با هم آشنا شدیم و همین آشنایی بعد از مدتی به ازدواج انجامید.
دوست داشتیم ازدواج‌ مان مانند علایق خاصی که داشتیم، متفاوت باشد. مهرماه سال ۱۳۸۰ تصمیم گرفتیم که پیمان ازدواجمان را بر فراز دیواره ۲۰۰ متری «الله اکبر» در روستای اخلمد که بهشت سنگنوردی خراسان به شمار می‌رود، ببندیم. درآن دیواره در فاصله ۱۵۰ متری از زمین معلق در فضا، بر روی نوشته مقدس الله اکبر که از سال‌های پیش بر روی این دیواره با خطی بزرگ توسط سنگنوردان دهه‌های گذشته به یادگار گذاشته شده، حلقه ازدواجمان را رد و بدل کردیم. این در حالی بود که تعداد ۶۰ نفر از دوستان کوهنوردمان هم در پایین دیواره نظاره‌گر این رویداد بودند.
• حس و حال آن موقع‌تان چه بود؟ ترس از ارتفاع یا ترس از خانه داری و پخت و پز؟
خب این دو تا مورد اصلاً قابل مقایسه با هم نیست. بودن در ارتفاع، یعنی بودن در جایی که کوچک‌ترین اشتباه منجر به مرگ می‌شود، مسلماً با دلهره همراه است. آدم درآن شرایط باید تمام دقت و تمرکزش متوجه کارش باشد تا خطایی رخ ندهد. در عوض خانه داری یک موقعیت جدید است که مواجهه با آن تنها با حس هیجان همراه است، نه ترس و دلهره! خانه داری برای من شیرین و پر هیجان بود. در همان سال‌ها در رشته فیزیک هم درس می‌خواندم. سال ۸۵ پروژه کارشناسی ارشدم را در زمینه نانوسرامیک پشت سرگذاشتم و به عنوان مدرس فیزیک در دانشگاه پیام نور مشغول به فعالیت شدم. در همه این سال‌ها به طور تفریحی کوهنوردی و سنگ نوردی می‌کردم، اما در سال ۸۶ و پس از پیمایش غار «پراو» در کرمانشاه وارد دنیای حرفه‌ای غارنوردی شدم.
پس از پیمایش غار پراو به همراه همسرم، دریافتیم که فاصله زیادی با غارنوردی روز دنیا داریم. تنها راه پیشرفت، ارتباط با غارنوردان دنیا و کسب اطلاعات جدید و به روز بود. سال ۸۷ به دعوت «فادی نادر» دبیر کل اتحادیه غارشناسی، به اکسپدیشنی که در ایران برگزار شد، دعوت شدیم و به مدت ۱۵ روز جدیدترین تکنیک‌های کار با طناب، SRT ، گشت سطحی و نقشه برداری را زیر نظر مربیانی از کشورهای کرواسی، فرانسه، لبنان، بلژیک و سوئیس، آموختیم. سال ۸۸ با هماهنگی که با دبیر اتحادیه «فادی نادر» انجام دادیم، به سرپرستی همسرم «سعید هاشمی نژاد» جهت گذراندن مراحل پیشرفته تر غارنوردی به مدت ۱۵ روز عازم لبنان شدیم.
همان سال به همراه هشت نفر دیگر از اعضای همان اکسپدیشن، انجمن غار و غارشناسی ایرانیان را تأسیس کردیم. از آن زمان تاکنون فعالیت‌هایم را بر روی غارنوردی و نقشه برداری از غارها متمرکز کرده ام.
در این بین در برنامه‌های غارنوردی مختلف شرکت می‌کردیم. سال ۹۰ در دوره امداد غار با حضور مربیان فرانسوی شرکت کردم و سال ۹۱ دوره امداد غار را در کشور تونس گذراندم. سال ۹۲ به اتفاق همسرم در کنفرانس بین‌المللی غارشناسی چک شرکت کردیم و زمینه ساز عضویت ایران با نمایندگی همسرم در اتحادیه جهانی غارشناسی شدیم. اردیبهشت امسال هم من در اولین دوره بین‌المللی امداد غار برای بانوان در کشور اسلوونی شرکت کردم. علاوه برآن، مقام سوم آسیا را در بخش نقشه غار در کنفرانس «ترنس کارست» در کشور چین، به دست آوردم.
• غارنوردی کمتر به عنوان یک ورزش زنانه شناخته می‌شود. از تاریکی و دنیای ناشناخته درون غار، نمی ترسید؟
ریشه ترس در ناشناخته‌ها و راه غلبه بر آن آگاهی است. چه زن باشیم و چه مرد، می‌شود بر هر ترسی غلبه کرد، به‌شرط آنکه بخواهیم. با آگاهی و شناخت درباره تمام آنچه ترسناک به نظر می‌آید، در می‌یابیم که چیزی برای ترس وجود ندارد. شاید زن‌ها کمتر از مردها در پی غلبه بر آن بوده‌اند و ترس‌ها را در تمام طول عمر خود مانند یک بار، بر دوش کشیده و با خود حمل می‌کنند. بخش کوچکی ازاین مشکل به جامعه بر می‌گردد و بخش بزرگ‌تر آن به خود خانم‌ها. خانم‌ها باید بخواهند تا بتوانند بر ضعف‌ها غلبه کنند.
مثلا اغلب بانوان ما با ورزش بیگانه‌اند. شاید به این دلیل که نتوانسته‌اند، جایی برای آن در زندگی خود باز کنند و این فقر حرکتی مشکلات زیادی را برایشان به همراه دارد. می‌توان با برنامه‌ریزی، تعادلی در زندگی ایجاد کرد. ترازویی که در یک سمت آن ورزش و سلامتی ماست و در سمت دیگر زندگی اجتماعی و خانوادگی ما. هر کدام از کفه‌های این ترازو سنگین‌تر باشد، تعادل زندگی ما به هم می‌خورد. به هر دو باید به یک اندازه توجه داشت تا از تعادل در زندگی‌مان لذت ببریم.
• ورزش کردن هزینه بر هم هست. شاید همین هزینه‌ها، باعث شده تا بسیاری از خانم‌ها به ورزش نپردازند. شما به عنوان یک زن ورزشکار چه کار کرده اید که از پس هزینه‌های زندگی و ورزشتان بر می‌آیید؟
مسلماً هزینه‌های ضروری و نیازهای اولیه قابل چشم‌پوشی و حذف کردن نیستند. اما چیزی که در بسیاری از خانواده‌ها هزینه‌ها را افزایش می‌دهد، بخش غیر ضروری است که می‌توان آن را مدیریت کرد. مانند خرید وسایل منزل و تعویض مداوم آن‌ها، در حالی که هنوز وسایل قبلی قابل استفاده‌اند. شخصاً تلاشم بر این است که تا به چیزی نیاز نداشته باشم، آن‌ را نخرم. متأسفانه مدگرایی و تجمل‌گرایی در بین اطرافیان ما به صورت یک فرهنگ درآمده است و مقاومت در برابر سوی دیگر من یک هنر است. از یکسو تغییر ملاک‌های زیبایی در بین زنان ایرانی باعث صرف هزینه‌های هنگفتی برای این امور می‌شود و از سوی دیگر زنان ما از سلامت جسم و روح خود که مهم‌ترین سرمایه آن‌هاست، غافلند.
به نظر من ارزش‌ها تغییر کرده‌اند و خانم‌ها باید جایگاه واقعی خود را بیابند. ورزش از نگاه اغلب زنان یک امر تفننی به حساب می‌آید، در حالی‌که یک ضرورت است و به‌جای آن تجمل‌گرایی که یک ناهنجار است، شکل ضروری به‌خود گرفته است. مدیریت این مسایل با تغییر نگرش زنان در خانواده میسر است.

پی نویس: 

خاطرنشان می سازد که در مراسم اختتامیه دومین کنفرانس ترنس کارست آسیا و اولین مجمع فدراسیون غارشناسی آسیا که طی روزهای شش تا هشت نوامبر برابر با پانزده تا هفده آبان ۱۳۹۴ در شهر لیچوان کشور چین برگزار گردید، برندگان مسابقات فیلم، عکس و نقشه اعلام شدند که نقشه غار کنان چناران (دومین غار طولانی خراسان رضوی – ترسیم توسط سارا عدالتیان آراسته ) مقام سوم و عنوان مدال برنز را از آقای وو رییس اتحادیه بین المللی غارشناسی UIS دریافت کرد.

صعود یک روزه فیتزروی(ال چالتن):

MTM1Njk3MTY1OTkyMzY4NjA2

کوه‌نامه ؛ کالین هیلی و اندی وات هر دو از ایالات متحده امریکا، اولین صعود یک روزه “ماشین به ماشین” سرو فیتزروی در پاتاگونیا را تکمیل کردند. رفت و برگشت این دو از کناره جاده، نزدیک شهر ال چالتن، ۲۱ ساعت و ۸ دقیقه طول کشید. مسیر “سوپرکاناله‌تا” در جبهه غربی فیتزروی را صعود کردند و از مسیر “فرانسوی” در قسمت جنوب پایین آمدند.
ساعت ده و پانزده دقیقه بعدازظهر برنامه شروع شد و در عرض ۷ ساعت و ۳۴ دقیقه سوپرکاناله تا را در ساعت یازده و چهارده دقیقه صبح صعود کردند. طبق گفته رونالدو گاریبوتی، نویسنده کتابچه راهنمای محلی و همکار در راه اندازی Pataclimb.com سریع ترین صعود شاخته شده رفت و برگشت حدود سی و یک ساعت و نیم طول کشیده. هیلی برآورد کلی ارتفاع را برای این تور حدود ۳۵۰۰ متر تخمین زده. فیتزروی هنگام صعود معمولی از کمپ بالا معمولا حداقل نیاز به یک شب مانی روی مسیر یا هنگام فرود دارد. گاریبوتی گفته شرایط توده فیتزروی در حال حاضر خوب است اما عالی نیست. این دو هیچ‌گونه تجهیزاتی برای پیشروی استفاده نکردند و همه چیز را با خود به قله بردند. آنها کفش سبک پیاده روی(اسپورتیوا هلیوس SR) برای قسمت های معمولی مسیر و پوتین های اسپورتیوا ترانگو آیس کیوب را برای عبور از دهلیزهای طویل یخی و صعود میکس همراه با یخچال های طبیعی گسترده، مورد استفاده قرار دادند.
کراکس این برنامه احتمالا فرود سریع با تمامی وزن کوله ها برپشت بوده. هیلی گفته: ” ما نیمی از مسیر را سریع دویدیم و مابقی را راه رفتیم. اندی که بیشتر از من می دود نتوانست کل مسیر را بدود. “سوپرکاناله تا” قطعا بزرگ ترین و جدی ترین قله ای است که او صعود کرده و برای وی کراکس این برنامه، صعود از آن بود بخصوص صعود بخش میکس”
هیلی نخستین بار در سال ۲۰۰۵ فیتزروی(نام مستعار چالتن) را صعود کرده و این دهمین صعود او در کل و دومین صعود در این فصل بوده. در اوایل این ماه، وی مسیر کالیفرنیا در جبهه جنوب غربی را سولو صعود کرد.
” وات بنیانگذار و مدیر سالن سنگ نوردی “پروژه بولدرینگ سیاتل” است و من او را از کودکی می شناسم. پدران ما نیز دوستان صمیمی یکدیگر در دبیرستان تاکوما بودند، اما کمتر با یکدیگر صعود کرده ایم، بهترین صعود قبل از این برنامه در تابستان سال گذشته، یال شمالی قله استیوارت در عرض شش ساعت و چهل و پنج دقیقه به صورت ماشین به ماشین بود. یک رکورد جدید و به شدت دشوار.”

 

برپایی اردوی ابتکاری تیم «فوتبال» در چادر کوه‌نوردی، برف و سرما:

zaFoi0

T1tmaZIr

کوه‌نوشت ؛ بازیکنان تیم فوتبال «ماینس» برای آنکه از نظر استقامت پیشرفت کنند ، به جای اقامت در هتل ، در برف و سرمای «آلپ» چادر زده و شب را سپری‌ را کردند.
«مارتین اشمیت»، سرمربی ماینسی‌ها در ایام آماده‌سازی زمستانی برای آنکه قدرت و استقامت بازیکنانش را افزایش دهد، ابتکار جالبی به خرج داد … وی به جای آنکه تیمش را به هتل بفرستد و در محلی مجلل اقامت کند، شاگردانش را در اردوی سوئیس، به ارتفاع ۲۷۰۰ متری در سلسله جبال «آلپ» برد و کمپ تیمش را در برف و سرما و با حضور در چند چادر، برپا کرد. این مربی عنوان کرد بخشی از برنامه‌های آماده‌سازی جسمانی مردانش، کوه‌نوردی در برف و یخ است تا بازیکنان با خو گرفتن به شرایط سخت، آماده‌ حضور در تمرینات فنی شوند.

 

کمپ ۳ نانگاپاربات برقرار شد(۱۱ ژانویه ۲۰۱۶ مصادف با ۲۱دیماه ۹۴):
وبلاگ کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی گل کوه؛ تیم های صعود زمستانی نانگاپاربات خود را آماده می کنند، هم هوا می شوند و کمپ های ارتفاع را برای پنجره مناسب صعود به قله برقرار می کنند. تمامی تیم هایی که در حال حاضر در نانگاپاربات بسر می برند همگی قوی و باتجربه هستند و هر کدام استراتژی خود را اجرا می کنند. تعدادی سریع و بی باک و مابقی دارای روشی مشخص هستند. آنها افرادی هستند که تعریفی از “استقامت” در یک سطح کاملا جدید ارائه کرده اند، و همگی در حال آمادگی برای صعود نهایی هستند.

540

سمت روپال
تیم “عدالت برای همه” حالا همگی لهستانی شدند. بعد از چند مدت سکوت در نهایت بروزرسانی اخبار را آغاز کرده اند. تیم با موفقیت از “یال ویلیچکی” عبور کرده و تا ارتفاع ۶۲۰۰ متر صعود کرده است. آنها در حال نصب طناب تا کمپ ۳ هستند. پیشروی تیم کاملا روان و یکنواخت است. تیم گزارش کرده که کوه نوردان پاکستانی، کریم حیات و صفدر کریم دو هفته پیش به دلایلی نامعلوم اکسپدیشن را ترک کرده اند. هفت کوه نورد لهستانی هنوز با منابع موجود در حال تلاش برای صعود به قله هستند.
سمت دیامیر
یاسیک چک بیمار شده، او و آدام بلیسکی ۷ ژانویه کمپ اصلی را به هدف رسیدن به ارتفاع ۷۰۰۰ متر ترک کرده اند تا هم هوایی خود را حفظ کنند. آنها شب اول در کمپ یک (۴۹۰۰ متر) اقامت داشتند، روز بعد خیلی زود بیدار شده و عازم کمپ ۲ می شوند که ناخوشی یاسیک شروع می شود. درنتیجه آنها آهسته به پایین برمی گردند و در حال حاضر در کمپ اصلی بسر می بردند . تیم امیدوار است که مشکل یاسیک موقتی باشد و بتوانند در چند روز آینده صعود خود را ادامه دهند.
تومک و الیزابت در کمپ ۳
تومک مکیوویچ و الیزابت روول کمپ ۳ در ارتفاع حدود ۶۶۰۰ متر را برقرار کرده اند و امیدوارهستند که هم هوایی خود را امروز با رفتن به ارتفاع ۷۰۰۰ مترکامل کنند. این دو ۷ ژانویه کمپ دوم درارتفاع ۶۰۰۰ متر را برقرار کرده اند، روز بعد از آن قصد صعود تا کمپ ۳ را داشته اند که باد شدید آنها را مجبور به عقب نشینی می کند. ۹ ژانویه ساعت ۱ بعدازظهر از شدت باد کاسته می شود. روز گذشته این تیم در فیس بوک نوشته: ” تام و الی بعد از عبور از ساختار یخی در حال حاضر در کمپ ۳ هستند، تا حدودی هم سطح قله گانالو (۶۶۰۸متر) تقریبا بین ۶۶۰۰ تا ۶۷۰۰ متر، فردا هم هوایی تا ۷۰۰۰ یا شاید ۷۲۰۰ متر ادامه خواهد داشت، تام می گوید از این بالا منظره زیبا است.

تیم بین المللی

540 (1)

اعضای تیم در ابتدای تیغه ماموری مشخص شده اند

آلکس تکسیکون، دانیل ناردی و علی سدپارا سال گذشته به ارتفاع ۷۸۰۰ متری مسیر کینشوفر رسیدند. برنامه آنها تلاش مجدد روی همین مسیر است با این حال امسال شرایط بسیار متفاوت و دشوار است. آنها مدتی است در حال تجزیه و تحلیل امکان تغییر مسیر هستند. ۶ ژانویه بعد از سپری کردن یک شب در کمپ یک (۴۸۰۰ متر) این سه کوه نورد تیغه ماموری را مورد شناسایی قراردادند، مسیر مورد علاقه دانیل ناردی. آنها تا ارتفاع ۵۲۰۰ متر پیش رفتند و برج های یخی و شکاف های مسیر را بررسی کردند. دانیل قبلا سه زمستان را روی این مسیر تلاش کرده است و تصور می کند که این مسیر می تواند یک جایگزین مناسب باشد، با این حال در نهایت تصمیم گرفتند که برنامه اصلی خود را ادامه دهند و در حال بالا رفتن از مسیر کینشوفر هستند. با پیش بینی چند روز شرایط جوی خوب، آنها برنامه ریزی کرده اند که به سمت کمپ ۲ در ارتفاع ۶۱۰۰ متر بروند.

سیمونه مورو وتامارا لانجر
خبر تازه ای از آنها بعد از دومین مرحله هم هوایی و برگشت به کمپ اصلی نیست. احتمالا باید برای مرحله بعدی هم هوایی عازم شده باشند.

 

ادغام دو تیم در نانگاپاربات(۱۲ژانویه ۲۰۱۶ مصادف با ۲۲ دیماه ۹۴):

C1–C2_FullKrokis

وبلاگ کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی گل کوه؛
خلاصه خبر :

تیم آلکس تکسیکون تا ارتفاع ۵۷۰۰ متر طناب ثابت نصب کرد. چیزی حدود ۳۰۰۰ متر طناب حمل شد. لهستانی ها، آدام بلیسکی و یاسیک چک، به تیم بین المللی به سرپرستی آلکس تکسیکون پیوستند و از حالا به بعد همگی با هم روی مسیر کینشوفر تلاش خواهند کرد.
مشروح خبر:
مسیرکینشوفر تا ارتفاع ۵۷۰۰ متر آماده است و در این ارتفاع ۷۰۰ متر طناب دپو شد. در ارتفاع پایین تر تا ۵۳۰۰ متر ۱۰۰۰ متر طناب نصب شد و همینطور۶۰۰ متردر کمپ یک در ارتفاع ۵۸۰۰ متر بعلاوه مقداری لوازم و غذا دپو شد. این روایتی است از تلاش سخت دو روزه آلکس تکسیکون و علی سدپارا(ناردی فقط در روز اول به آنها کمک کرده، مشکلی برای انگشتان پای او بوجود آمده که مجبور شده به کمپ اصلی برگردد).آنها تصور می کنند نصب طناب ثابت تا کمپ دو در ارتفاع ۶۱۰۰ متر کافی باشد و یک روز نیز برای برقراری کمپ و انتقال تمامی مایحتاج لازم دارند.
شنبه هفته گذشته ۹ ژانویه تکسیکون و سدپارا ساعت ۷ صبح کمپ اصلی از ارتفاع ۴۲۰۰ متررا با کوله هایی سنگین ترک کردند، در عرض دو ساعت به کمپ یک رسیدند، یک مقدار از لوازم هم روی شانه های آنها حمل می شد، ابتدا تا ارتفاع ۵۳۰۰ متر بعد تا ارتفاع ۵۴۰۰ متر طناب نصب شد و به کمپ یک برگشتند. در آن روز ناردی به آنها پیوست اما مجبور شد در اوایل بعدازظهر به دلیل مشکلی که برای انگشتان پایش بوجود آمده بود به کمپ اصلی برگردد.
۱۰ ژانویه تکسیکون و سدپارا ۸ صبح از کمپ یک شروع به حرکت کردند، روی شانه های خود هرآنچه که لازم بود را تا ارتفاع ۵۵۰۰ متر بردند، از آن نقطه تا ارتفاع ۵۷۰۰ متر رفته و طناب نصب کردند. آنها از ۲۰۰ متر طنابی که قبلا بلیسکی و چک نصب کرده بودند نیز استفاده کردند. تکسیکون و سدپارا حالا در کمپ اصلی هستند و فردا به کوهستان برمی گردند. دانیل ناردی، آدام بلیسکی و یاسیک چک امروز کمپ اصلی را به سمت کمپ یک ترک کردند. هر دو تیم ناچار شدند برای هدفی یکسان به هم ملحق شوند.

 

آخرین خبر از نانگاپاربات(۱۴ ژانویه ۲۰۱۶ مصادف با ۲۴ دیماه ۹۴):

540 (6)

وبلاگ کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی گل کوه؛

خلاصه خبر :
کوه نوردان مسیر کینشوفر تصمیم گرفتند تا در قالب یک تیم به تلاش خود ادامه دهند. آنها تا ارتفاع ۶۰۵۰ متر، تا پای دیواره کینشوفر طناب ثابت نصب کرده اند، شرایط جوی سمت روپال وحشتناک است و تیم در یک غار برفی مترصد شرایط خوب جوی است، تومک و الیزابت به کمپ اصلی برگشته اند و زوج ایتالیایی تا کمپ دوم مسیر سال ۲۰۰۰ مسنر- هنس پیتر پیش رفته اند.
مشروح خبر:
بعد از شکست ایده صعود سبکبار و عدم امکان حفظ هم هوایی، آدام بلیسکی و یاسیک چک تصمیم گرفتند به تیم بین المللی (آلکس تکسیکون، دانیل ناردی و علی سدپارا) ملحق شوند. تیم بین المللی قصد دارد روی مسیر کینشوفر به سبک کلاسیک تلاش کند، یعنی نصب طناب ثابت و برقراری کمپ در ارتفاع قبل از حمله به قله. آدام بلیسکی گفته ما خیال داریم تا کمپ سه طناب ثابت نصب کنیم. این پنج نفر از یازدهم ژانویه به کمک یکدیگر روی مسیر کینشوفر تلاش کرده اند. آنها طناب و تجهیزات لازم را در کمپ یک و بالاتر دپو کرده اند.
جان سالم بدر بردن از یک حادثه

540 (2)

دانیل ناردی و آدام بلیسکی روی مسیر کینشوفر

یاسیک چک که به تازگی از یک بیماری عفونی بهبودی یافته بعد از انتقال مقداری تجهیزات تا ارتفاع ۵۷۰۰ متر به کمپ اصلی برمی گردد، دانیل ناردی و آدام بلیسکی دوازدهم ژانویه نصب طناب ثابت را از ارتفاع ۵۷۰۰ متر از سر می گیرند در ارتفاع ۵۸۰۰ متر هنگام عبور از یک کانال یخی بلیسکی که سرطناب و مشغول نصب پیچ یخ بوده حدود ۸۰ متر سقوط می کند و دانیل او را با طناب نگه می دارد، دانیل می گوید همه چیز خیلی سریع اتفاق افتاد تنها کاری که از دستم برآمد جمع کردن طنابی بود که به هارنس من متصل بود و منتظر ماندم ببینم در پایین چه خبر است، آدام در این باره گفته طناب پاره موجب سقوط من شد خوشبختانه دانیل با طناب دوم مرا نجات داد حالم خوب است فقط دست راستم کمی زخمی شده.
در ابتدای دیواره کینشوفر
علی سدپارا و آلکس تکسیکون روز چهارشنبه کمپ یک را حوالی طلوع آفتاب ترک کردند و نصب طناب ثابت را از سر گرفتند. در انتهای روز تا ابتدای دیواره کینشوفر در ارتفاع ۶۰۵۰ متر مسیر باز شده بود و در آنجا یک چادر، غذا و مقداری لوازم قرار دادند. ” حدود هشت ساعت صعود فنی انجام پذیرفت، عبور از یخ آبی در سایه برای بیش از ۱۲۵۰ متر صخره معلق و نصب ۵۰۰ متر طناب بین ۵۷۰۰ تا ۶۰۵۰ متر . تیم از پیشروی رضایتمند است .” علی سدپارا و آلکس تکسیکون امیدوار هستند که فردا روی دیواره کینشوفر طناب نصب کنند و به کمپ ۲ برسند.
تومک و الیزابت
تومک مکیوویچ و الیزابت روول یازده ژانویه به کمپ اصلی برگشتند. ظاهرا هوای بد، سرما و باد شدید آنها را وادار کرده از کمپ ۳ در ارتفاع حدود ۶۶۰۰ تا ۶۷۰۰ متر عقب نشینی کنند. پیش از این آنها پیشروی قابل توجهی برای باز کردن مسیر از کمپ یک تا سه علیرغم شرایط بد و مستمر داشتند.
زوج ایتالیایی

540 (5)

ایتالیایی ها هنگام تلاش

سیمونه مورو و تامارا لانجر کمپ ۲ را روی مسیر مسنر – مسنر، آیسندل – توماست برقرار کردند. تامارا در فیس بوک نوشته: ” تلاش خوبی داشتیم و به کمپ دو و بالاتر رسیدیم، خیلی عالیه، اینطور نیست؟” آنها تا ارتفاع ۶۰۰۰ متری قله گانالو برای هم هوایی صعود کرده بودند.
سمت روپال
تیم “عدالت برای همه” به ارتفاع ۶۲۰۰ متری مسیر شل رسیده، هنگام آخرین ارتباط آنها در یک غار برفی زمین گیر شده و در انتظار بهبود شرایط جوی بودند. تیم گزارش داده که امسال شرایط نانگاپاربات وحشتناک است. علیرغم شرایط برفی معمول در ارتفاعات پایین، در ارتفاعات بالا یخ سفت و صخره های عریان قرار دارند.

 

خودم را فدای ماجراجویی در کوه‌ها و صخره‌ها می‌کنم !:

zmsIfwke

کوه‌نوشت؛ «رنان اوزتورک» مردی ماجراجوست که به‌عنوان یکی از چهره‌های خبرساز ۲۰۱۳ نشنال‌جیئوگرافی شناخته شده است. او از ماجراجویی‌های خود فیلم می‌گیرد و به این ترتیب آثار هنری زیادی نیز خلق کرده است.
این مرد که همیشه در حال فتح قله‌های بلند، سفر به کویرها و مناطق پرخطر است، حتی وقتی در دیواره‌های وهمآلود هیمالیا قرار داشت و از ناحیه سر بشدت زخمی شده بود، دوربینش را خاموش نکرد و از ماجراجویی‌های خود فیلم گرفت تا هیجان را به دیگران هم منتقل کند. نه گرما و سرمای بیش از حد، نه ارتفاع و پستی و نه زخم و خستگی، هیچ کدام نتوانست دوربین این ماجراجو را خاموش کند.
«اوزتورک» زمانی که از کالج کلرادو فارغ‌التحصیل شد، همه دارایی‌هایش را فروخت و تصمیم گرفت خانه‌اش را در بیابان‌های اطراف مواب در اوتا واقع در غرب ایالات متحده آمریکا بسازد تا عمرش را وقف ماجراجویی و البته هنرنمایی از این طریق کند. او هنرنمایی‌اش را ابتدا از کتاب‌های کوتاه مصور آغاز کرد، اما بعد کار خود را گسترش داد و روی بوم‌های بزرگ‌تری که در سراسر بیابان گسترده بود، به هنرنمایی پرداخت.
او از کارهای خطرناک خود که کمتر کسی حاضر است انجام دهد کلیپ‌های اینترنتی هم ساخت. کلیپ‌ها گاه صحنه‌هایی از کویر را به تصویر می‌کشید و گاه گوشه‌هایی از صخره‌های صعب‌العبور هیمالیا را. کار او با کوهنورد یا کویرنوردان عادی این تفاوت را دارد که وی مسیرهای غیرممکن را برای صعود و سفر انتخاب می‌کند و همیشه به آغوش خطر می‌رود.
نشریه نشنال جئوگرافی با این ماجراجو گفت‌وگویی انجام داده است که می‌خوانید.

آخرین و هیجان‌انگیزترین پروژه شما «مرو» نام دارد که همراه سه نفر از همنوردان‌ خود در یکی از قله‌های هیمالیا به اجرا گذاشتید. در این‌باره توضیح بدهید.
صعود مرو تقریبا ما را کشت. ساختن فیلم از صعود هم سخت‌تر بود. مرو قله‌ای است که یک آن از حادثه‌آفرینی باز نمی‌ایستد. این صعود به معنی زندگی روی دیواره به مدت ۱۲ روز در دمای منفی ۲۰ درجه فارنهایت (منفی ۳۷ درجه سانتی‌گراد) بود. من در حالی به این عملیات رفتم که از حادثه اسکی بازی قبلی خود زخم‌هایی را در ناحیه جمجمه و ستون فقرات داشتم. نزدیک بود در این حادثه که شش ماه قبل پشت سر گذاشته بودم جان خودم را از دست بدهم.
ظاهرا از این ماجرا فیلم هم تهیه کردید؟
زمانی که به خانه برگشتم، متوجه شدم این پروژه قابلیت تبدیل شدن به موفق‌ترین پروژه سال را دارد، پس بی‌درنگ آماده کار شدم. فیلمی پر از جلوه‌های ویژه، نیازمند ساعت‌ها ویرایش بود.
ما باید با تمرکز و خلاقیت، آنچه در عمق سخت‌ترین صعود وجود داشت به مخاطب عرضه می‌کردیم. حالا پس از ساعت‌ها بحث و تبادل‌نظر و سختکوشی، امیدوار هستم بتوانم این فیلم را در جشنواره فیلم ساندنس نمایش بدهم.
شما سال قبل موفقیت‌هایی به دست آوردید. در این‌باره توضیح بدهید؟
سالی که گذشت، سال خوبی بود و من دستاوردهای بزرگی داشتم. حالا فکر می‌کنم مکان‌های نرفته‌ای پیش‌رو دارم و هزار کار نکرده که باید خیلی زود شروع کنم. در سال ۲۰۱۲ اولین اثر موفق خودم را که شامل تصاویر قله‌های آلاسکا بود به نمایش گذاشتم، سپس به نپال رفتم و پروژه عکاسی و اثر خودم تحت عنوان سینمای شرپا را دنبال کردم. پس از آن به عمان رفتم و برای مجله نشنال جئوگرافی عکس گرفتم.

t5Wer79q

شما به تازگی از منطقه خامبو در نپال و از ماموریت ماجراجویانه خود بازگشته‌اید. آنجا چه کردید؟
نپال منطقه مورد علاقه من است. من بیش از یک سال آنجا زندگی کردم. در کالج درس می‌خواندم و زبان می‌آموختم. آنجا در جستجوی دیدنی‌ها بودم. به کوه‌هایی ‌رفتم که نظیرشان هیچ جای دنیا نبود، اما بدون اطلاعات درباره فرهنگ، نمی‌توان طبیعت یک منطقه را هم شناخت. به همین دلیل تصمیم گرفتم با فرهنگ نپال بیشتر آشنا شوم. آنجا مدتی را با کارما تسرینگ راهب هشتاد ساله گذراندم. او از کار کردن با ما بسیار خوشحال بود. خامبو یکی از مناطق هیمالیاست که در مورد آن تاریخ و اطلاعات مکتوب زیادی وجود دارد. من دلم می‌خواست دستاورد چشمگیر و منحصربه‌فرد از این منطقه داشته باشم. از زبان نپالی که آموخته بودم، استفاده کردم.
چرا دوست داری دوربین را حتی در لحظات خطرناک، روشن نگه ‌داری؟
من حتی وقتی از ناحیه سر زخمی شده بودم، از دوستم جیمی چین خواهش کردم دوربین را روشن نگه دارد و از من فیلم بگیرد. خیلی آسان است که وقتی به نقطه خطرناکی می‌رسی، از فیلمبرداری چشم‌پوشی کنی و فقط به حفظ جانت فکر کنی. فیلمبرداری در این شرایط سخت است. حتی ممکن است یک نفر بمیرد. حتی برای مردم منطقه نیز ممکن است عجیب باشد، اما آنها درک می‌کنند. اگر نیت خالص و مقصد مشخص باشد، آنها می‌فهمند چرا در همه لحظات فیلمبرداری می‌کنید. اگر می‌خواهید راوی یک داستان باشید، باید از همه مرزها بگذرید. سخت است که به شیوه‌ای محترمانه این کار را انجام دهید اما باید تلاش خود را بکنید.
در ماجراجویی‌هایتان دنبال چه هستید؟
شخصیت‌های خوب. به همین دلیل هم فیلمبرداری می‌کنم. خوب است که فیلم را با یک جمله شروع کنی و بعد به تصویر اجازه بدهی بقیه قصه را بگوید. قسمت سخت ماجرا این است که ماجراجویی بخصوص با آن خطرات ناگهانی، حالت روایی ندارد. باید چشم و گوش خودت را باز نگه داری تا لحظه‌ها را شکار کنی، آن هم در شرایطی که اصلا وضع ثابتی نداری و کوچک‌ترین اشتباه ممکن است به قیمت جان تو تمام شود.
آیا شما معتقدید خلاقیت و ماجراجویی در هم گره خورده‌اند؟
من دلم می‌خواهد این دو را از هم جدا کنم. چون دوست دارم در کنار ماجراجویی، هنر فیلمسازی خودم را هم گسترش بدهم. انتخاب بین این دو سخت است.
زمانی که طرح مرو را آغاز کردید، هنوز مصدوم بودید. در حادثه‌ای که پشت سر گذاشتید، نزدیک بود بمیرید. از آن زمان بدون وقفه کار کرده‌اید. دلیل اشتیاق شما به انجام این کارها چیست؟
از خودم می‌پرسم مرز بین اشتیاق و وسواس چیست؟ می‌پرسم به خاطر چه چیزی باید خودم را فدا کنم؟ مرو مرا مسحور کرده بود. من روابطم را فدای این طرح کردم. حاضر بودم جانم را هم فدای این طرح کنم. آدم باید در چنین شرایطی با خودش فکر کند و ببیند چه چیزی در زندگی برایش مهم است و هدفش چیست و خودش را وقف آن هدف کند.

 

گردآورنده و تنظیم: ساقی محمودی

۶ دیدگاه to “هفته‌نامه دیواری باشگاه کوه‌نوردی و سنگ‌نوردی اسپیلت (سال چهارم -شماره۱۶۶-تاریخ ۹۴،۱۰،۲۷)”

  1. علیرضا کاظمی می گوید:

    درود برشما خانم محمودی عزیز.خسته نباشی.مطالب نانگاپاربات زیبا وخواندنی بود.ممنون که پیگیر این صعودهای زمستانه هستید.آرزوی موفقیت برای همه تیمهای حاظروسلامتشان را دارم.به تیم یخ نوردی ایران هم تبریک برای نایب قهرمانی آسیا.

  2. مهدی قمری می گوید:

    اخبار تیم های نانگا پاربات بسیار کامل بود .
    سپاس بسیار از خانم محمودی

  3. موسوی می گوید:

    ممنون از زحمات شما

  4. حسین قربان نژاد می گوید:

    عرض خسته نباشید خدمت همنورد خوبمان سرکار خانم محمودی همیشه سلامت و تندرست باشید .

  5. مریم بهرامی می گوید:

    سلام و تشکر بسیار از ساقی محمودی عزیز.از خواندن تمامی مطالب بسیار لذت بردم مخصوصامصاحبه با رنان اوزتورک خیلی جالب بود.

  6. سروش معمار می گوید:

    ممنون از شما که مطالبی چنین جذاب را در اختیار ما قرار میدهید. شاد باشید.

دیدگاه خود را بیان کنید