این قله ۳۲۵۰ متری بر روی خط الرأس شمالی توچال واقع گردیده است.

شرق این قله مشرف به منطقه آهار تهران(رودبار قصران) و غرب آن به منطقه شهرستانک در جاده چالوس ( کیلومتر ۵۰ ) می رسد.

شمال این قله به قله «اله بند» و جنوب آن به قله «قزقون چال» ختم می شود.

جاده ای نامتعارف و غیر قابل استفاده در سال های دور بین آهار و شهرستانک به شکل کاملاً غیر کارشناسانه و غیر ضروری کشیده شده است که هم اکنون متروکه می باشد.

این جاده از طریق گردنه (آهار بَشم) این دو روستای کوهستانی بسیار سرسبز و با صفا را به هم متصل می نماید.

برنامه روز جمعه ۹۶/۱/۲۵ باشگاه اسپیلت صعود این قله از دو مسیر تیغه ها و نرمال و همچنین فرود از مسیر شمالی (ده تنگه) بود که به شرح زیر اجرا شد؛

در ساعت ۶:۴۵ صبح از روستای آهار صعود را شروع کردیم .(تعداد۲۴ نفر)

وضعیت هوا در آن روز ابری و با توجه به قرار داشتن در اوایل فصل بهار ، نسبتاً گرم بود.

پس از خارج شدن از روستا و قرار گرفتن در دامنه کوهستان صبحانه خورده ، تیم را به دو قسمت مساوی دوازده نفره تقسیم کردیم.

تیم اول به سرپرستی غلامرضا خلیل آبادی مسیر تیغه های سنگی (شرقی – غربی) این قله را شروع به صعود نمود و تیم دوم از مسیر عادی که همان جاده متروکه ذکر شده در بالا بود ، صعود را آغاز کرد.

مسیر اول نسبتاً فنی و با درگیری سنگ و برف ادامه یافته ، به قله می رسد ولی مسیر دوم با کوهپیمایی عادی کم کم ارتفاع گرفته ، در نزدیکی گردنه (آهار بَشم) با شیب نسبتاً زیادی از جنوب به قله وارد می شود.

بر روی این قله آثار به جا مانده از یک قلعه قدیمی منسوب به دوره ساسانیان وجود دارد که در نوع خود دیدنی و کم نظیر است.

در ساعت دوازده با پیوستن تمامی نفرات تیم (۲۴ نفر) بر روی قله ، پس از عکاسی و استراحت از جبهه شمال این کوهستان به طرف ده تنگه فرود رفتیم .

در زمانی نه چندان دور ، ده تنگه دارای چند منزل ییلاقی بود که آن هم به واسطه باغ های آن منطقه در آن مکان احداث شده بود . متأسفانه علیرغم اعتراض بسیاری از طرفداران محیط زیست کوهستان سه سال پیش جاده ای از آهار به این منطقه کشیده شد که روز جمعه با منظره بسیار زشت تردد موتورسیکلت های محلی و اتومبیل های جیپ در آنجا مواجه شدیم که حال و هوا و زیبائی کوهستان های ناب آنجا را به کام مان تلخ کرد.

این جاده حدود ۴ کیلومتر ادامه داشت که در کنار رودخانه‌ی شمالی آهار کشیده شده است .

ساعت ۱۷ با رسیدن به کنار مینی بوس باشگاه که در آهار منتظرمان بود ، برنامه صعود قله با موفقیت به پایان رسیده ، به طرف تهران بازگشتیم.

اعضای شرکت‌کننده در برنامه:
خانم ها : زینب داداشی – اعظم رضایی – نسرین سلطانی – مریم بهرامی – نرگس غمیلویی
آقایان: ذبیح‌اله حمیدی (سرپرست) – حمید طربی – رضا خلیل آبادی (سرپرست فنی) – غلامرضا خلیل آبادی (مربی و عکاس) – محمود نادری – محمد پورزادی – ناصر کاویانی – علیرضا کاظمی – محمدحسین اله یاری – رحیم بیضاوی – دکتر علی طوطی(نقشه و gps) – علیرضا قره داغی – رضا عبدالهی – محمد اسماعیلی – محمد زیودار – مهدی یگانه و اعضای جدید مهدی نجفی – نیما اسماعیلی – آرگین چهارمحالی

گزارش از: ذبیح اله حمیدی
       ۱۳۹۶٫۱٫۲۶

روستای آهار 

گردنه آهار بَشم دیده می شود

قله قلعه دختر (از مسیر دوم) دیده می شود

ابتدای تیغه ها (مسیر اول)

انتهای مسیر اول 

دیوار اصلی قلعه دختر

قله قلعه دختر به ارتفاع ۳۲۵۰ متر

مسیر بازگشت (شمالی)

انتهای مسیر بازگشت ، قبل از ده تنگه 

نقشه صعود و فرود قله قلعه دختر