هر هفته یک برنامه: این بار گزارش نیزوار ۳۰مهر ۸۹

ارسال شده توسط در 24 اکتبر 2010 ۳ دیدگاه | دسته بندی شده در اخبار, گزارش برنامه های اجرا شده باشگاه

 

 

یکی از سئوال هائی که به ذهن صعود کنندگان قله ها می رسد این است که نام قله ها چگونه و توسط چه کسانی انتخاب شده اند. در بیشتر مواقع جواب به این سئوال کمی مشکل است، ولی به نظر می رسد نام اکثر قله ها بر گرفته از ریشه ی زبان محلی و توسط اهالی منطقه گذاشته شده است.

 

 

مانند نام این کوه که در حقیقت نیزه وا است. (وا) در گویش محلی به معنای باد است، بادی که مانند نیزه، تیز و برنده ست.

این بار مقصد سفر ما منطقه جالب و خاص سمنان بود. قله ی نیزه وار بلندترین قله ی استان سمنان است و ما عدد ۳۷۵۰متر را به عنوان ارتفاع این قله با GPS ثبت کردیم.

این کوه در شمال شهر زیبا و توریستی شهمیرزاد واقع است و مبدا صعود این کوه روستای کوهستانی چاشم با فاصله ی ۲۵ کیلومتری از این شهر است. ارتفاع این روستا که معنای محلی آن (بسیار سرد) است، ۲۱۶۰ متر از سطح دریا ست.

تیم ما ۱۷ نفره ما مجموعه ای از ۳ نفر میهمان و راهنما از سمنان و ۱۴ نفر اعضای باشگاه بود.

به خاطر طولانی بودن مسیر صعود جمعه ۳۰ مهر ساعت ۳۰/۵ صبح صعود را شروع کردیم. ناگفته نماند پنجشنبه ۲۹ مهر ساعت ۱۵ از باشگاه حرکت کردیم و در سر راه خود در نزدیکی مهدی شهر(سنگسرسابق) ضمن بازدید از غار دربند که یکی از غارهای بزرگ آهکی ایران است، ساعت ۱۰ شب به چاشم رسیدیم و شب را با هماهنگی یکی از اعضا در منزل یکی از اهالی مهمان نواز آنجا به صبح رساندیم. مسیر صعود این قله بعد از طی جاده ای کوتاه و خاکی که به طرف شمال روستا کشیده شده است، به پاکوبی می رسد که داخل دره ای قرار دارد. این پاکوب حدود یک ساعت ادامه دارد، بعد از آن به گردنه ای می رسد که روی یالی ست پهن و هموار که با چرخش در ارتفاع ۳۲۰۰ متری به طرف قله ادامه دارد.

ساعت ۳۰/۱۲ همه ۱۷ نفر به قله رسیدیم. روی قله با توضیحات یکی از کوهنوردان سمنان با اسامی کوه ها و مناطق اطراف آن بیشتر آشنا شدیم.

موقع فرود از قله یکی از دوستان سمنانی سنگی را که شبیه یک نیزه کوچک بود به من نشان داد و گفت وجه تسمیه(نیزه) بر نام این قله آن است که باد شدید بیشتر سنگ های خرد این قله را به شکل نیزه در می آورد.

وقتی بیشتر دقت کردم متوجه شدم حق با اوست و نیزه های کوچک بسیاری در زیر پای مان وجود دارد پس یکی از آن ها را (البته بدون اینکه آن را از جایی بکنم) به یادگاری برداشتم تا در ویترین سنگ های باشگاه قرار دهم.


سرپرست برنامه
ذ- حمیدی ۲/ ۸/ ۸۹

 پی نوشت: سال گذشته برای اولین بار به اتفاق اعضای انجمن کوهنوردان ایران (نمایندگی سمنان) این قله را صعود کردم همان موقع تصمیم بر آن شد سال آینده صعودی مشترک با هم به این کوه داشته باشیم. جا دارد از همراهی و همکاری این همنوردان که در صعود امسال نیز در کنار ما بودند تشکر و قدردانی شود.

۳ دیدگاه to “هر هفته یک برنامه: این بار گزارش نیزوار ۳۰مهر ۸۹”

  1. سید یاسر حقانی می گوید:

    سلام

    امسال هشتمین همایش کویرنوردی مهر ایران ار تاریخ ۲۶ الی ۲۸ آبان در کویرهای زیبا وبکر طبس همراه با بازدید از امامزاده باغ گلشن وآبگرم مرتضی علی به سرپرستی حمید عیلکی نژاد برگزار خواهد شد.ضمن دعوت از شما وسایر همنوردان عزیزتان خواهشمند است این برنامه را در پایگاه خود اطلاع رسانی کنید.

    http://www.deserttraveling.com

    tel:09355779408
    با تشکر روابط عمومی هشتمین همایش کویرنوردی مهر ایران

  2. باقر یوسفی می گوید:

    الف. عوامل مؤثر در نامگذاری کوه های ایران را می توان به چند دسته تقسیم کرد:
    ۱- رنگ: به طور تقریبی از اسم بیشترین رنگ ها در نامگذاری کوه های ایران استفاده شده است. به تصور نخستین کسانی که کوه ها را نامگذاری کرده اند، شباهتی بین آن کوه و رنگی که کوه را با آن خوانده اید وجود داشته است؛ مثلا، برفی که روی کوه هاست و مدت زیادی روی آن می ماند، آن را سفید می کند. در ایران ۷۰ کوه وجود دارد که نام آن ها فقط سفید است و این به غیر از کوه هایی است ک پیشوند یا پسوند سفید دارند، مانند: سفیدخانی، سفید چشمه، یا کمرسفید، و سنگ سفید. از سوی دیگر نام تمام کوه ها به فارسی نیست. تعداد زیادی از کوه های ایران نام ترکی دارند، مانند: آق بلاغ، آق تپه، آق داش، آق داغ، آق دربند و آق مزار. (سفید به ترکی «آق» گفته می شود) کوه ها اگر از زاویه پشت به نور دیده شود یا از مواد و سنگ هایی سیاه رنگ شده باشد، سیاه به نظر می رسد. ۳۲ کوه اسم سیاه کوه در ایران وجود دارد و ۶۸ کوه با پیشوند سیاه که مهمترین «سیاه ها» عبارت است از: سیاه بند، سیاه گوک، سیاه خانی، سیاه تخت، سیاه پال و سیاه کمان. نام رنگ های دیگری چون زرد، قرمز و سبز نیز به بسیاری از کوه ها اطلاق می شود. نام زرد به دلیل رگه های آهکی زرد، نام قرمز به دلیل وجود خاک رس و نام سبز به دلیل پوشش گیاهی به کوه ها داده شده است.
    ۲- عدد: گروه دوم ترکیب عدد با اسامی کوه هاست به ویژه اعدادی که حالت تقدس دارند، مانند: چهار (یال چهار پالون)، هفت (هفت سران لار، هفت خوانی)، چهل (چهل تن، چهل نابالغان، چهل چشمه، چهل دختر، چهل خشت و چهل شهیدان)، هفتاد (هفتاد قله).
    ۳- جنس: وجود سنگ آهن، شیشه، گچ، نمک، سنگ سفید، سنگ سیاه، نقره، فیروزه و کانی های گوناگون، کوه هایی به همان نام ها را بوجود آورده است. در ایران ۱۸ کوه به نام گچ و ۷۷ کوه نمک و نمکی داریم.

  3. باقر یوسفی می گوید:

    – جانوران: از نام جانوران هم در اسم گذاری ها استفاده شده است، مثل: خرسان، کرکس، شیرکوه، گرک، پلنگ کوه، خرگوشان
    منبع : وجه تسمیه کوههای ایران مرتضی دزفولی

دیدگاه خود را بیان کنید