هر هفته یک برنامه : این بار گزارش صعود قله ی گل زرد – ۹ بهمن ۸۸

ارسال شده توسط در 5 فوریه 2010 ۳ دیدگاه | دسته بندی شده در اخبار, گزارش برنامه های اجرا شده باشگاه

گل زرد را می توان ابتدای خط الرأسی دانست که جاده ی هراز را به جاده ی گرمابدر وصل می کند.

گردنه ی امام زاده هاشم در جاده ی هراز با ارتفاع ۲۸۰۰ متر در میانه ی یکی از خط الرأس های اصلی البرز واقع است که از شرق به رشته کوه دوبرار (قره داغ) و از غرب به قلل سیاه غارها، پرسون، ریزان، آتشکوه، مهرچال، پیرزن کلون، کاسونک و گردنه یونه زا (جاده ی گرمابدر) و از آن جا از طریق قلل خرسنگ، جانستون و … ادامه پیدا می کند تا به علم کوه و البرز غربی برسد.

یال تیغه ای و زمستانی گل زرد در محلی در جاده ی هراز موسوم به چشمه ی قلعه دختر در بین گردنه ی امام زاده هاشم و پلور شروع می شود.

تیم ۱۷ نفره ی باشگاه اسپیلت روز جمعه ساعت ۵ صبح تهران را ترک کرد و در ساعت ۷ صبح از همان جا (ارتفاع ۲۳۰۰ متر) صعود را آغاز کرد . در همان ابتدای کار هوا ابری بود و سرد و دانه های ریز برف در هوا معلق بود.

شیب تند آغاز کار تا رسیدن به خط الرأس برای هر کوهنوردی نفس گیر بود.

بعد از ۵/۱ ساعت صعود، صبحانه را خوردیم و بعد از یک ساعت صعود دیگر به خط الرأس زیبا و سنگی گل زرد رسیدیم. خوشبختانه  قسمت های مشکل سنگی را با تراورسی که در زیر خط الرأس انجام داده بودیم، پشت سر گذاشته و از آن جا می توانستیم با سرعت بیشتری پیش روی داشته باشیم.

برف کوبی را به ترتیب انجام دادیم. بعضی از قسمت های مسیر نیاز به دست به سنگ شدن داشت و در قسمت های بسیاری هم نقاب های برفی نسبتاً خطرناکی تشکیل شده بود که عبور از آن ها نیاز به دقت و احتیاط بیشتری داشت.

در ساعت ۱۱:۴۵ به قله ی شرقی گل زرد به ارتفاع ۳۴۰۰ متر رسیدیم. از صعود قله ی غربی گل زرد (اصلی و بلندتر) صرف نظر کردیم چون مسافت بین این دو قله در تابستان حدود یک ساعت می باشد و در بین راه پس از گردنه ی مابین این دو قله، قسمتی از مسیر نیمه دیواره ایست که مطمئناً در زمستان عبور از آن نمی تواند خیلی ساده باشد.

روی قله چون هوا در حال طوفانی شدن بود به سرعت عکاسی کردیم و راه بازگشت را در پیش گرفتیم. با بارش برفی که از ساعتی قبل شروع شده بود، جای پای قبلی مان تقریباً محو شده بود ولی شدت مه به اندازه ای نبود که نیاز به استفاده از  GPS برای بازگشت داشته باشیم. ۳ عدد پرچم نارنجی باشگاه در بین راه، راهنمای خاموش ما بودند که صحیح بودن مسیر را اعلام می کردند.
نهار را در همان جای صبحانه صرف کردیم (چون جای مناسب دیگری وجود نداشت).

به هر حال ساعت ۴ بعد از ظهر با رسیدن آخرین نفر تیم، سوار بر اتومبیل باشگاه شدیم و به طرف تهران بازگشتیم.

نکته جالب و قابل توجه این برنامه شاید حضور یکی از اعضای پایدار باشگاه بود. ایشان با وجود داشتن ۳۶ زائده ی استخوانی (تراکم استخوانی) در پاها و دست هایشان که در اثر نوعی بیماری که در نتیجه ی تولید کلسیم زیاد در بدن ایجاد می شود، توانستند این قله را صعود کنند، صعودی که با درد و رنج فراوانی همراه بود.

مواقعی که تیم در حال استراحت بود، ایشان مجبور بودند راه رفتن را ادامه دهند تا اصطلاحاً بدنشان سرد نشود. مطمئناً صعود ایشان در مقایسه با صعود افراد دیگر تیم (مانند خود من) از ارزش و اعتبار بیشتری برخوردار است.

ما برای دوست عزیزمان از خداوند منان آرزوی سلامتی و تندرستی کامل و آجل را خواهانیم.

سرپرست برنامه/ ذبیح اله حمیدی
۱۲/۱۱/۸۸

۳ دیدگاه to “هر هفته یک برنامه : این بار گزارش صعود قله ی گل زرد – ۹ بهمن ۸۸”

  1. گزارش برنامه صعود قله گل زرد(94،6،20) | باشگاه کوهنوردی اسپیلت می گوید:

    […] گزارش‌های مورخه ۱۳۹۲،۶،۱ (اینجا) و ۸۸،۱۱،۹ (زمستانی ) اینجامراجعه […]

  2. احسان می گوید:

    درود و روز بخیر.
    گرده ها را از جبهه جنوبی تراورس کردید یا شمالی؟ میزان برف در منطفه چقدر بود؟
    در زمستان اگز زمان داشته باشیم آیا می توان از جبهه جنوبی یا شمالی پایین امد و بازگشت؟
    ……..
    پاسخ : با سلام
    همانطور که ملاحظه می فرمایید ۱۰ سال از این صعود گذشته . پیشنهاد می شود جهت دستیابی به سوالاتتان به گزارش های دیگر این وب سایت مراجعه کنید.

  3. احسان می گوید:

    تنها گزارش زمستانه همین بود

دیدگاه خود را بیان کنید