این قله نیمه جنگلی و صخره‌ای در یکی از رشته کوه‌های البرز شرقی واقع است که از شمال به منطقه سوادکوه و از جنوب به منطقه شهمیرزاد (سمنان) می‌رسد.

تیم ۹ نفره باشگاه این برنامه را با همراهی ۲ نفر از کوهنوردان ساری به اسامی آقایان مهدی جعفری (عضو باشگاه کوهنوردی اسپیلت) و محمدرضا پورعمران به عنوان راهنمایان محلی اجرا کرد.
محل آغاز راهپیمایی ما از ارتفاع ۱۸۸۰ متری (محل پارک اتومبیل‌ها) و در ۱۰ کیلومتری جاده جنگلی، شمال روستای سنگ‌ده شروع شد.

این روستا در ارتفاع حدود ۱۲۵۰ متری و فاصله آن تا پل‌سفید (جاده فیروزکوه) ۲۵ کیلومتر می‌باشد.

ساعت ۹:۳۰ شب پنجشنبه ۲۴/۱/۱۳۹۱ بود که کوهپیمایی را شروع کردیم و بعد از ۲ ساعت با گذشتن از جنگل‌های تاریک، در جایی که درختان به پایان می‌رسیدند و در ارتفاع ۲۲۵۰ متری، به مکانی موسوم به مرسی‌سی که نامش را از درختان بسیار زیبا و بلند آنجا وام گرفته بود، رسیدیم و در کلبه‌ای جنگلی که برای شب‌مانی در نظر گرفته شده بود، اقامت کردیم.
روز بعد ساعت ۴:۰۰ صبح بیدار شده و ساعت ۵:۳۰ صبح جهت صعود قله حرکت کردیم. بعد از یک ساعت به اول دیواره‌ها و صخره‌های مسیر رسیدیم.

مسیر شمالی این قله را تماماً سنگ و صخره‌های عظیمی تشکیل داده‌اند که تیم ما با راهنمایی آقای جعفری از داخل دهلیزی برفی (غربی) با شیبی بسیار تند صعود را ادامه داد.

در ساعت ۷:۳۰ صبح به انتهای دهلیز رسیدیم و بعد از استراحتی کوتاه، مسیر را به شکل تراورس (عبور عرضی) که از میان صخره‌ها و دیواره‌ها می‌گذشت ادامه دادیم. تمام این مسیر با برفکوبی توأم بود.

در زمستان و در مواقعی که برف تازه باریده باشد و به دلایل غیرقابل پیش‌بینی، سقوط بهمن در منطقه خطری جدی خواهد بود.

بعد از گذشتن از آن تراورس طولانی، به دهلیز بزرگ دیگری رسیدیم که به اول خط‌الرأس قله منتهی می‌شد. برف این قسمت کمی یخ‌زده بود و نفرات جلو با کمک کلنگ اقدام به کندن جای پا می‌کردند.

در بالای این دهلیز ۳ صخره بزرگ به هم چسبیده قرار داشت که معنی اصطلاح محلی آن، «سه گوسفند» بود.

بعد از طی حدود ۲ کیلومتر روی خط‌الرأس، به اول برج‌های سنگی و اصلی قله رسیدیم. تعداد این برج‌ها ۳ عدد می‌باشد که قله اصلی آخرین آنهاست.
۲

برج اول را از سمت شرق آنها و با برفکوبی سنگین دور زدیم. بعد از رسیدن به زیر آخرین برج، با کمی سنگنوردی به قله اصلی صعود و در ساعت ۱۲:۰۰ ظهر ارتفاع ۳۵۳۴ متر را با GPS ثبت کردیم.

بر روی قله وضعیت خوب هوای آن روز در حال تغییر بود و باد نسبتاً شدیدی شروع به وزیدن کرد. قله نیزوا در منطقه چاشم (شهمیرزاد) از قله نرو به خوبی دیده می‌شد.

با توجه به پیش‌بینی وضع هوا، بعداز ظهر آن روز در انتظار باران بودیم.

ابرهای سیاه از غرب و مه غلیظی از داخل دره به طرف ما در حال حرکت بودند. در ساعت ۲:۰۰ بعد از ظهر هوا کاملاً بارانی و سرد شد و تیم ما بعد از طرف ناهار با سرعت به طرف پایین حرکت کرد. متأسفانه وضعیت برف نامناسب‌تر شده بود به طوری که باید مسیر صعود شده را دوباره برفکوبی می‌کردیم.

در ساعت ۱۷:۰۰ به کلبه بازگشتیم و بعد از جمع‌آوری وسایل به طرف اتومبیل‌ها حرکت کردیم. خوشبختانه قبل از تاریکی هوا موفق شدیم زیبایی مسیر جنگلی آن منطقه را با وجود مه شدید ببینیم. درختان مرسی‌سی در آن هوا جلوه زیبا و باشکوهی از خود به نمایش گذاشته بودند.

ساعت ۷:۰۰ عصر در حالی که بارش باران ادامه داشت با اتومبیل‌های خود به طرف تهران حرکت کرده و ساعت ۱۲:۰۰ شب به آنجا رسیدیم و برنامه خاتمه یافت.

در پایان لازم به تذکر است قله نرو یا همان خرونرو، جزء قله‌های کم‌نظیر و استثنایی کشور می‌باشد که لازم است همه ما کوهنوردن که نزدیک این منطقه هستیم به فکر صعود آن باشیم. قله زیبایی که با صعود آن به یاد قله‌های منطقه کوهستانی آلپ می‌افتیم. جایی که کوهنوردی در آن با سنگنوردی و یخنوردی توأم بوده و کوهپیمایی کردن در کوهستانی است که اطرافش را جنگل‌های زیبا با هوایی فرح‌بخش و پاک احاطه کرده است.

اعضای شرکت کننده به ترتیب حروف الفبا:
خانم میرزایی
آقایان: امین، بلوچی (میهمان)، محمدرضا پورعمران (از ساری)، جعفری (راهنما)، حاصلی (عکاس)، حمیدی (سرپرست)، غ. خلیل‌آبادی، شریف، مطهری (مسئول فنی) و منفردزاده

    گزارش از: ذ. حمیدی
    26/1/1391