بازنشر مصاحبه سایت کوه‌نامه با نسیم عشقی

ارسال شده توسط در 26 نوامبر 2014 یک دیدگاه | دسته بندی شده در آخرین اخبار, اخبار, گالری, مقالات و نوشته ها

مدتی است سایت فعال کوه‌نامه به معرفی و مصاحبه افراد شناخته شده ورزش کوه‌نوردی و سنگ‌نوردی می‌پردازد. 

ضمن استقبال و سپاس از این حرکت نوین نویسندگان و مدیران سایت کوه‌نوردی کوه‌نامه ، این هفته متن کامل مصاحبه خانم نسیم عشقی (۹۳،۹،۳) را در سایت اسپیلت منتشر می‌نماییم.
همان‌طور که مطلع هستید هم‌اکنون این دختر سنگ‌نورد ایرانی با صعودهای داخلی و خارجی خود از شناخته‌شده ترین سنگ‌نوردان زن ایرانی است.
با آرزوی موفقیت‌های بیشتر برای ایشان ، توجه شما خوانندگان گرامی را به این مصاحبه جلب می‌کنیم.
 
*************
*************
 
اعجوبه‌ای به نام نسیم عشقی/گفتگویی از کوه نامه
Untitled

 

مانده است بر جای جای سنگ‌های این سرزمین و سرزمین های دور، جای سر پنجه انگشتان دختری با موهای بلند مشکی. تلفیقی از ظرافت زنانه با خشونت سنگ ها؛ جمع اضداد را می شود به یک باره به تماشا نشست. تلألو نور آفتاب صبحگاهان که سرپنجه بر ستیغ صخره ها و گریوه ها و دیواره ها می کشد آن وقت است که نسیم با نسیم می آمیزد و دست بر سنگ و  پای بر صخره می کوبد.
شاید بشود به نوعی وحشی اش خواند! کسی که نه روز می شناسد و نه شب، نه هرم داغ  آفتاب،  نه سوز سرد برف!  عادتش هست در گرم و سرد ایام ، تن به آب رودخانه ها می دهد و برداغمه و  یخ زدگی سنگ دست می کشد. فصل را نمی شناسد برای سنگنوردی اش- دختری برای تمام فصول!
«نسیم عشقی» از جمله دختران این سرزمین است که عصر حاضر کم به خودش دیده، جسور، نترس،واله، با صلابت، جملگی آمیخته با  شور شیدایی و هر آنچه که موجودی رسته از شهر و مامن گزیده به دامن طبیعت لازمش می آید تا سر کند میان سنگ و صخره روزگاران را.
می شود وی را یک مولتی ورزشکار ویا اعجوبه ورزشی نامید کسی که ورزش های بسیاری را تجربه کرده و در آن به کسب مقام های متعدد نائل آمده و همچنین اخذ مدارک مربی گری و داوری در رشته هایی که بعضا هیچ سنخیتی با هم ندارند.
کوه نامه مصاحبه ای با وی داشته  که در ادامه  تقدیم به خوانندگان خود می کند:

IMG_0600
کوه نامه: نسیم عشقی را معرفی کنید.
•    خب… نسیم عشقی!  متولد بهار ۱۳۶۱ و ۳۲ ساله
o      کارشناس تربیت بدنی از دانشگاه تربیت معلم تهران
o      عاشق طبیعت و دیواره نوردی و شاگردانم
o      سرشار از انگیزه درونی پیشرفت و تلاش
o      نیازمند نیروهای(انرژی) طبیعت
o      ناشنوا در برابر شعارهای منفی و حواشی
o      تسلیم ناپذیر
o      در مسیر هدفم هر مانعی را با تلاش و پشتکار در هم می شکنم. 
 
کوه نامه: چند سال است ورزش می کنید و چه ورزش هایی را تجربه کردید؟
 •    از وقتی که یادم می آید ورزش می کنم. در ۱۱ سالگی در رشته رزمی کاراته ثبت نام کردم و با شیوه زندگی رزمی و به اصطلاح مرام رزمی کاری و استاد محوری بزرگ شدم. پس از آن رشته های دیگری را نیز تجربه کردم مانند کیک بوکس, فول کانتکت, تکواندو, جودو, کونگ فو,شنا,دو ومیدانی , هندبال, بدمینتون, تیراندازی,تنیس روی میز,سنگ نوردی و…
 
کوه نامه: در چه ورزش هایی مقام دارید و احیانا مدرک مربی گری؟
 •    10 عنوان قهرمانی کشور در رشته کیک بوکس و همچنین در رشته های شنا, دو و میدانی, اسکیت, سنگ نوردی سختی مسیر,بولدر و سرعت نیز دارای مقام های متعدد کشوری و دانشجویی و در زمینه مربی گری مدرک مربی گری رشته های دو و میدانی, شنا,نجات غریق,کیک بوکس,تنیس روی میز,بدمینتون,هندبال,تیراندازی,بدن سازی و آب درمانی ,ماساژ ,صعودهای ورزشی, سنگ نوردی در طبیعت. و مدرک داوری در رشته های شنا, کیک بوکس,دو و میدانی,تنیس روی میز, بدمینتون, هندبال,تیراندازی
 
کوه نامه: چه شد به سنگ‌نوردی رو آوردید و چند سال هست که سنگ‌نوردی می کنید؟
 •    در همایش صعود سراسری دانشجویان سراسر کشور در سال  83  به قله دماوند؛ با سنگ‌نوردان دانشکده فنی دانشگاه تهران آشنا شدم و بعد از اولین تجربیات سنگ نوردی و دیواره نوردی (با خنده) دچار ویروس بسیار قدرتمند سنگ نوردی شدم که حتی علم پزشکی ناتوان از شناخت و درمان آن است و ۹ سال است که با این ویروس همزیستی می کنم.
 
کوه نامه: شما را یک طبیعت کار می شناسند آیا تمرین سالن هم دارید؟
DSC03615
 •    بله البته! اصل فعالیتم در طبیعت است ولی برای پیشرفت سنگ‌نوردی در طبیعت, تمرین های  داخل سالن نقش مهمی را ایفا می کنند.
 
کوه نامه: تا کنون چند مسیر گشایش کردید و درکجا؟
 •    تاکنون بالغ بر ۵۰ مسیر تمیز و اسپرت در داخل و خارج از ایران گشایش کرده ام.
در داخل ایران در مناطق : علم کوه, بیستون,گرمابدشت,پل خواب,سنگ سر سُل سمنان,قلعه بن ماسوله, آزاد زنجان,اخلمد مشهد, دیواره تزرجان یزد,برغان و«چالابه» کرمانشاه در خارج از کشور در کشورهای: ترکیه,ارمنستان,گرجستان,هند,عمان و امارات
 
کوه نامه: مهمترین صعود هایی که تا به حال انجام دادید؟
 •    صعود مسیر همدانی ها در دیواره علم کوه که تجربه و موفقیتی تاثیرگذار در زندگی دیواره‌نوردیم بود. با اطلاعات بسیار کمی راهی مسیر شدیم.حتی گشایندگان مسیر نیز نمی توانستند کروکی مطمئنی به ما بدهند. این صعود یک ماجراجویی بی نظیر بود. به خصوص که هر دو زن بودیم (من و کارل هم‌طناب آلمانی ام). علاوه بر آن تصمیم به صعود به روش طبیعی داشتیم. و گشایش مسیر در دیواره‌های مکعبی شکل دره «گارنی» در ارمنستان , با سبک صعود منحصربفرد.
صعود دیواره elbsandstein در کشور آلمان.  در این دیواره باید شیوه سنگ نوردی  سنتی حفظ شود. سنگ نوردان در صعود با ابزار, اجازه استفاده از میانی های فلزی ندارند و باید از گره ها ی گوناگون در داخل شکاف به عنوان میانی استفاده کنند. همچنین استفاده از پودر سنگ نوردی شدیدا ممنوع است.این شیوه صعود نه تنها یک تجربه, بلکه سفری بود به تاریخ پیدایش سنگ نوردی؛ به دورانی که با پای برهنه برج های سنگی را صعود می کردند. پیشگامان ما بدون امکانات کافی چه صعود هایی انجام می دادند و ما متاسفانه امروزه با این همه امکانات پیشرفته جرات و شهامت چنین صعودهایی را نداریم. صعود در این منطقه گشودن دری دیگر به سرزمین دیواره نوردی هایم بود.
 
کوه نامه: دوست دارید روزی دیواره «ال کاپیتان» را صعود کنید و اصلا سنگ نوردان ما این توان را دارند؟
 •    بله، صعود بر دیواره ال کاپیتان در دره یوسمیتی ایالت کالیفرنیا ملقب به بهشت دیواره نوردان, آرزوی تقریبا هر دیواره نوردیست. این دیواره مجموعه ای از شکاف های متنوع است و شکاف نوردی تجربه دیگری هست که مخاطب خاص خود را دارد.
 بله, در ایران دیواره نوردانی داریم که توانایی کسب تجربه و صعود  این دیواره را دارند.
 
کوه نامه: یک خانم  سنگ نورد در کشور ما با چه چالش هایی روبروست؟
image-f556b560146904d3a7eb8216081b53e80d9af7981e6594cbac7c5f252329c435-V
صرف نظر از چالش هایی که برای هر زن در جامعه وجود دارد و نیازی به بیان مکرر آنها نیست, تنها چالش ما (زنها) در دنیای سنگ نوردیمان و یا هر ورزش دیگر, خودمان هستیم. در درون ما صدایی هست که ما را از به پیش راندن باز می دارد. صدایی که نگران است. نگران اینکه "دیگران در مورد من چه فکری می کنند؟ "  یا " اگر آنطور که آنها می خواهند,نباشم,چه؟"  . این صدا را باید خاموش کرد. در حال حاضر زنان در جامعه ما از آزادی انجام تقریبا هر کاری برخوردارند. ولی به مرحله ورزش کردن که می رسند, با اولین ندای مخالفت,میدان را خالی کرده و تنبلی خود را بر گردن خانواده و جامعه و … می‌اندازند.  در صورتیکه برای انجام جراحی های زیبایی و …. تمامی مخالفان را نادیده می‌گیرند. گویا تمام اهالی خاندان رضایت نامه را امضا کرده اند.
 
کوه نامه: خب گشایش مسیر و صعودهای متعددی داشتید چرا تا کنون گزارشی از آن ها در مجامع عمومی مثل انجمن کوه نوردان ارائه نکردید؟
 
image-15a3f642138ce4f54ecf0cd1e569ec79a16f0d977537ec2a0b8460707e8e261f-V
 •    گروه‌های کوه‌نوردی متعددی به من لطف داشته  و بارها از من خواسته اند که گزارش سفر و گشایش مسیر هایم را در جلسات گروهشان ارائه کنم. ولی من همیشه تمایل به گزارش در مجامع عمومی مردم نهاد همانند انجمن کوه‌نوردان داشته ام. با اینکه انجمن کوه‌نوردان تنها ارگان داخلی است که همواره حامی فعالیتهای بنده بوده ولی شاید به دلیل تعلیق و احیانا حجم فعالیت هایشان , برای ارایه گزارشهای  من , دعوتی نداشتند . البته حدود ۵ سال پیش گزارشی در این انجمن ارایه داده بودم.
 
کوه نامه: هزینه های گشایش  مسیرها و سفر های شما چگونه تامین می شود؟
 •    شخصا هزینه سفرها و گشایش مسیرها یم را پرداخت می کنم. 
البته انجمن کوه‌نوردان در برنامه صعود مسیر همدانیها, کمک مالی اندکی به من داشتند. 
به غیر از آن, تمام هزینه ها بر  عهده خودم است.
 
کوه نامه: انتظارات شما به عنوان یک سنگ نورد از متولیان ورزش کشور خاصه فدراسیون کوه‌نوردی چیست؟
 •    شکاف عمیقی مابین سنگ‌نوردان و مسوولان فدراسیون وجود دارد! و آن وجود تفکری به نام "هیمالیا نوردی" است. گویا مسوولان هیچ مهم دیگری ندارند جز حرکت های نمادین به قلل مرتفع دنیا به هر قیمتی. اخیرا حرکت‌هایی در جهت فعال سازی بخش دیواره‌نوردی انجام شده که جای تشکر و قدردانی دارد. ولی در نهایت این فعالیت‌ها همچنان با نتایج نمادین و بدون پایه‌ریزی اساسی صورت می گیرد. دیواره‌نوردان نیاز به کسب تجربه و صعود به دیواره‌های دیگر دنیا را دارند. اینکه دیواره‌نوردان از کشور های دیگر در سرزمین من سنگ‌نوردی کنند, بسیار عالی است ولی بر تجربیات ما نمی افزاید. اینجانب باید شخصا با تلاش فراوان از دوستانم در کشورهای دیگر, دعوتنامه بگیرم.تمامی هزینه هایش را  بپردازم تا بتوانم در دیواره‌های دیگری صعود و کسب تجربه کنم. در هیچ یک بخشی از این فرآیند نمی توان روی کمک فدراسیون حساب کرد. من در رشد و پیشرفت جامعه دیواره‌نوردی کشور سهم بزرگی داشته ام و دوست دارم بدانم وظیفه فدراسیون در قبال زحمات بنده به عنوان دختر پیشرو دیواره‌نوردی کشور و کسی که کمر همت به تربیت دیواره‌نوردان دختر دیگر بسته,چیست؟ متأسفانه گویا در تعاریف فدراسیون, کوه‌نوردی یعنی صعود به قله اورست. دیواره‌نوردی هم یعنی ایستادن بر روی برج ترانگو. صعود این هردو ارتفاع ارزشمند است اما نه به قیمتی که چشمان ما را بر روی تمامی دیگر دیواره های دنیا ببندد. چرا که چون اخبار آن چشمان دنیای عوام را خیره می کند؟! و خب چشم عوام هم که از کیفیت بی نیاز است. سوال این است که فدراسیون متعلق به ما دیواره‌نوردان است یا متعلق به ملت عوام که فقط ارتفاع را می بینند؟ 
نکته دیگر این است که مسوولان امر بسیار به ندرت به معرفی پیشکسوتان داخلی می‌پردازند. در وبلاگ‌های اهالی امر,همواره مطالبی از فعالیتهای خانم x و یا آقای y از فلان کشور و یا سالگرد فعالیتشان می خوانیم که بسیار پر بار است. ولی به ندرت از پیشکسوتان داخلی و عملکردهایشان یا سالگرد صعودشان می خوانیم. افرادی همانند عباس علی نژاد, حسین هیزمکار و ….. که با چه امکاناتی , چگونه راه را برایمان ساده کردند. و چون به هر قیمتی بر بالای بلندترین دیواره! نایستادند نامشان هرگز آورده نشد.
 
کوه نامه: اگر رییس فدراسیون می شدید اولویت های کاریتان چه بود؟
 •    چه سوال سختی……معمولا راحت تر است که کنار گود بنشینیم و بگوییم "لنگش کن!"
خب…اولین کاری که می کردم تقسیم بودجه مابین سه گروه هیمالیا نوردان, دیواره‌نوردان و صعودهای ورزشی بود.
در زمینه بخش فرهنگی هم به معرفی پیشکسوتان رشته مان, علی الخصوص پیشکسوتان در قید حیات می پرداختم که پیامد آن ایجاد خودکفایی و عدم خودکم‌بینی در برابر سنگ‌نوردان خارجی باشد. باعث تاسف است که در فلان جشنواره برای آقای x سنگ‌نورد خارجی , تولدی با سفارش کیکی خاص گرفته شود ولی روز تولد مربیان سنگ‌نوردی خودمان را حتی به خاطر نیاوریم!!…  خودمان را گول نزنیم, این حرکت مهمان نوازی نیست, خود کم بینی داخلی است.
حرکت بعدی که انجام می دادم یکسان سازی معیارها و تعاریف مابین سنگ‌نوردی در طبیعت و صعودهای ورزشی می بود.سنگ‌نوردی مرز ندارد. بولدر, اسپرت, طبیعت و داخل سالن از یکدیگر جدا نیست. ایجاد مرز مابین این رشته‌ها,جز ایجاد تفرقه در بین سنگ‌نوردان و صرف انرژی مضاعف و همچنین درآمد زایی برخی مربیان بی کفایت , سودی ندارد.

 

کوه نامه: با توجه به اینکه تجربه سنگ نوردی در خارج از کشور هم دارید فاصله سنگ نوردی ما با دنیا چقدر است و چرا ؟
image-e7284f098a561c56c55d79cdb0c68108c2caa964eb0a9e93a3295c1eddcd678b-V
 •    این ورزش در ایران بسیار جوان است. طبیعی است که فاصله ما از سطح سنگ‌نوردی جهان زیاد است.تجربه و تمرین صحیح دو بال پرواز در دنیای سنگ‌نوردی است.  و تجربه جز با سفر به دیواره‌های متنوع میسر نمی شود. 
   همچنین حس مالکیت و اثبات برتری نسبت به یکدیگر انرژی است که هدر می دهیم. گروه من و گروه تو. برای دوستان اروپایی من همیشه جای سوال بود که چرا این همه گروه سنگ‌نوردی داریم! چرا که آن ها  همه عضو یک گروه هستند به نام انجمن کوه‌نوردان کشورشان
خوب طبیعتا انرژیشان  صرف رقابتهای بین گروهی نمی شود.
و در نهایت اغلب ما هنوز به جای کسب تجربیات عملی به دنبال جمع آوری مدارک کاغذی هستیم. که البته و متاسفانه  امتیاز آور است.
 
کوه نامه: اخیرا شما دو گشایش مسیرکردید یکی از پایین، دیگری از بالا بحثی در سنگ نوردی کشور ما هست که  گشایش مسیر را ازبالا را اصولا گشایش مسیر نمی دانند و آن را رول کوبی و یا تعبیه مسیر می خوانند چه توضیحی در این خصوص دارید؟
 •    متشکرم از اینکه این سوال را مطرح کردید. این بحث, حدود ۵۰ سال پیش در اروپا مطرح بود. تفکر سنتی می گوید: هرگز نباید از بالا رل‌های یک مسیر کوبیده شود.حتی مسیر «اسپرت» . هم اکنون نسل جدید سنگ‌نوردی به گشایش یک مسیر اسپرت از بالا یا از پایین می پردازد.درهر حال ارزش گشایش یک مسیر تمیز به روش صعود طبیعی بر همگان آشکار است.در ایران بحث بر سر کلمه است.با توجه به تجربیات بنده در سفرهایم و پرس و جو از پیشکسوتان مختلف,به این نتیجه رسیدم که : دربخشی از دیواره که مسیری از قبل ندارد, می توان مسیری باز کرد که سنگ‌نوردان دیگر نیز بتوانند از این مسیر باز شده(ایجاد شده) بالا بروند. باز کردن یک مسیر, گشایش یک مسیر ,opening a line ,لغتی است که در تمامی انواع ایجاد مسیر ها بکار می رود. 
به عنوان مثال من مسیر «پینوکیو» در منطقه برغان را با توجه به شرایط آن از پایین و مسیر «هیزمکار» را از بالا باز کرده ام. در هر دو صورت مسیری تعبیه و باز شده است. حال اگر کسی طلبه دانستن جزییات بیشتر است,می پرسد که این مسیرها چگونه باز شده است؟ و….   توضیحات بنده در جواب ایشان بیانگر تلاشی است که انجام داده ام. در هر حال این مورد تنها در گشایش مسیر اسپرت جای بحث دارد. و همه میدانیم که  گشایش   دیواره های بلند  از پایین به بالا ارزشمند‌ترین فعالیت در دیواره‌نوردی محسوب می شود. 
مهم از ایجاد یک مسیر جدید,برای هر گشاینده‌ای این است که اگر نفر دیگری نیز بخواهد مسیر را صعود کند,بتواند از صعود لذت ببرد. همین که در فستیوال «برغان» , مسیر پینوکیو یکی از  پر تردد ترین مسیرها بود و یا در اولین جمعه بعد از گشایش مسیردر زنجان,دوستان خبر از تردد دوستان زنجانی بر روی مسیر خط سوم را دادند برای من کافیست. 
گشایش مسیر به هر نحو, چه از بالا و چه از پایین, ملزم به صرف هزینه های مالی,زمانی و جسمی است. اگر در این جهات یاری نمی رسانند, حداقل هزینه های روحی برایمان نتراشند!و به قول بابا طاهر:
 تو که نوشم نه‌ای نیشم چرایی
 تو که یارم نه‌ای پیشم چرایی
 تو که مرهم نه‌ای بر داغ ریشم
 نمک پاش دل ریشم چرایی
 
کوه نامه: اشاره به اسم مسیر «پینوکیو» کردید جدای از اینکه برخی مسیر ها به یاد اشخاص خاصی جهت ماندگاری نامشان باز می شود با برخی ها جنبه طنز دارند اصولا انتخاب نام این مسیرها به دلخواه گشایش کننده است و یا دلیل دیگری دارد؟
 •    معمولا اسامی یادآور خاطره ایست در حین ,قبل یا بعد از گشایش مسیر. و به سلیقه گشایش کننده و یا اولین کسی که مسیر را صعود کرده است.
 
کوه نامه: بخش خصوصی حمایتی از شما می کند و یا اسپانسر در کارهای شما می شود؟ چون از خود شما شنیدم وقتی خانم «کارل» هم‌طناب آلمانی شما به ایران آمد نمایندگی ماموت امکانات زیادی در اختیار وی برای گشایش مسیر قرار داد! آیا سنگ‌نورد های داخلی هم از این حمایت ها بر خورد هستند؟
image-92718944bb49f3754907e8db3d150ca4258c7788c0d66bfeaeb979978bcf2f59-V
•      [خنده]  خیر , در کشورهای دیگر سنگ‌نوردان با توجه به سطح سنگ نوردیشان, از حمایت‌های کافی برخوردارند که به روند پیشرفتشان, کمک شایانی می کند. در ایران سنگ‌نوردان فاقد اینگونه حمایتها هستند.البته بعضا شده است برخس شرکت‌های داخلی در قبال عکس های تبلغاتی که از من خواسته بودند وسایل جزیی‌ای داده‌اند به عنوان نمونه شرکت «رودی پروجکت» عینک هایی به من دادند و یا آپامهر وسایل اندکی به ما دادند.
 
کوه نامه: سخت ترین مسیر های اسپرت که صعود کرده اید؟

 

  –      در روز جمعه گذشته مورخ ۲۳ آبان ۹۳ موفق به صعود مسیر "ایران -سوییس" با درجه سختی  5،۱۴ a شدم.
 
کوه نامه: گویا تا کنون خانم دیگری موفق به صعود این مسیر نشده است آیا این گونه است؟
 •      بله  تاکنون  هیچ زنی موفق به صعودش نشده بود و حتی تعداد کمی از آقایان توانسته اند صعودش کنند. در بهار گذشته نیز مسیر colonists به درجه سختی ۵،۱۳ c  را در کشور ترکیه صعود کردم. البته صعود اسپرت برای من تمرینی است برای عملکرد بهتر و قوی تر در صعود دیواره ای و صعود با ابزار
 

آیا شما در مسابقات سنگ نوردی داخل سالن نیز شرکت می کنید؟

 –  شرکت می کردم و علاقه زیادی هم به فضای رقابتی سالم دارم. ولی در چندین مسابقه اخیر به دلیل  بی کفایتی مسوولان برگزار کننده مسابقات و بی تجربگی حمایتچی ها,شاهد چند مورد حادثه جدی که حتی می توانست منجر به از دست دادن جانشان بشود برای ورزشکاران بودم. و به همین دلیل تا زمانی که تغییرات اساسی در کادر اجرایی مسابقات داده نشود, و تدابیری برای ایمنی مسابقه دهندگان اتخاذ نشود, در مسابقات شرکت نخواهم کرد.  در حال حاضر سنگ نوردی در طبیعت ایمن تر از مسابقات رسمی داخل سالن است.
 

 

کوه نامه: اگر بخواهید قدردانی و تشکر ویژه ای از کس یا کسان خاصی داشته باشید،از چه کسانی تشکر می کنید؟ 
Climber:   Location:  Okuzini, Turkey
 •    از تمامی پیشکسوتان اصیل و زحمتکش دیواره نوردی کشور که با گشایش اولین مسیرها ,راه را برای ما هموار کردند.و سنگ‌نوردی و دیواره ‌نوردی ام را مدیون آنها هستم. همچنین آقای «محسن وطن پرست» که پایه های دیواره نوردی را در بنده ایجاد کردند.
از «شاگردان» پر تلاشم که با پیشرفته‌شان من را سرافراز کرده اند.
از آقای «رضا زارعی» که تنها روزنه امید ایجاد تغییرات سازنده در جامعه دیواره نوردیمان است. 
از «کودک درون خودم» که دست از تلاش نمی کشد و پر انرژی می‌تازد .
از شما (کوه نامه) که دلسوزانه خواستار تغییر هستید.
کوه نامه: سپاس از خانم نسیم عشقی برای وقتی که گذاشتند.
 

یک دیدگاه to “بازنشر مصاحبه سایت کوه‌نامه با نسیم عشقی”

  1. هوشنگ کولیوند می گوید:

    گزارش زیبا و جالبی بود دست تان بی بلا ارزوی سلامتی و پیروزی برای خانم نسیم عشقی دارم

دیدگاه خود را بیان کنید