چکاد دماوند بلندترین قله ایران به ارتفاع ۵۶۱۰ متر و بلندترین آتشفشان آسیا مشهورترین نماد ملی است این مخروط عظیم آتشفشانی در استان مازندران بخش لاریجان قرار دارد.
دماوند در ارتفاع نسبی از کی۲ (هیمالیای پاکستان) جایگاه بالاتری دارد.
میزان برجستگی قله دماوند ۴۶۶۷ متر است.
برجستگی نسبی قله کی۲ معادل ۴۰۱۷ متر می باشد.
صعودهای بلند زمستانی به صورت انفرادی بیش از آمادگی جسمی بالا به آمادگی روحی نیاز دارد که با توجه به صعودهای یک‌روزه امسالم به دماوند و با در نظر گرفتن فاکتورهای صعود زمستانه تصمیم گرفتم برای ارزیابی و آمادگیم انفرادی یک‌روزه به دماوند صعود داشته باشم.
برخلاف تصور صعودهای یک روزه دماوند صعودی سرعتی نیست فقط صعودی استقامتی سبکبار و توقف کم در مدت زمان پیمایش طولانی است.

برای صعود یک‌روزه به دماوند ارتفاعی که باید در نظر داشت از گوسفندسرا تا قله حدود ۲۶۰۰ متر است .
البته اگر مسیر خود را از کنار جاده آسفالت شروع کنید این افزایش ارتفاع حدود ۳۰۰۰ متر خواهد بود.

ظهر روز یکشنبه ۲ بهمن ماه برای صعود یک‌روزه دماوند راهی جاده هراز پلور شدم .
طی قراری که با آقای زیاری داشتم به منزلشان برای پارک ماشین رفتم .
دمای هوا ۱۵- درجه بود.
بعد از تماسی که با آقای تیموری مسئول فدراسیون داشتند متوجه شدم یک تیم ۱۷ نفره و یک تیم ۳ نفره به همراه مسئول پناهگاه آقا ابراهیم داخل بارگاه سوم مستقر هستند .

ایشان تا گوسفندسرا با خودرو نیسان من را با زحمت همراهی کردند.
ساعت ۱۶:۳۰ از گوسفندسرا در یک هوای سرد و خشک بدون باد صعود خود را انفرادی پیش گرفتم.

حجم برف ناچیزی قابل مشاهده بود که یکی از علتهای آن وجود سرعت بادهایی که در زمستان بر دماوند غالب است .

ساعت ۲۰ به بارگاه سوم ارتفاع ۴۲۰۰ متر  رسیدم .
تقریبا ۴-۵ نور هدلامپ ارتفاع بالاتر از بارگاه دیدم که ظاهرا برای هم هوایی صعود کرده بودند.  

مسئول بارگاه آقا ابراهیم گفتند از ۱۰ روز گذشته کسی بالا نرفته و مسیر را خودشان تا اینجا برفکوبی کردند.

دمای بارگاه سوم حدودا  ۲۷- بود که آقای تیموری از فدراسیون با بیسیم اعلام کردند .
اسم و مشخصاتم را یاداشت کردند

همه لوازمم همراهم بود که اگر ۱% بارگاه سوم بسته بود به مشکلی برنخورم .
هیچ نوع علائم ارتفاع زدگی نداشتم .
حال روحیم هم خوب بود .
سوپ گرمی تدارک دیدم و فلاسکم را برای ادامه صعود شارژ کردم تا با چند ساعتی استراحت به صعودم ادامه دهم. 

ساعت ۳ صبح با بستن کرامپون از بارگاه به طرف قله حرکت کردم.
برف به صورت پراکنده بود .تا نزدیکی های آبشار یخی ارتفاع (۴۸۰۰) با احتیاط و تسلط بر زمان صعود کردم .
درگیری با قسمتهای یخ مسیر و دمای ۳۰- گام‌برداری با کفش سه پوش و کرامپون انرژی زیادی ازمن گرفته بود.
برای صرف مایعات توقف داشتم .
در همین حین با چادر ناجی که همراهم بود سعی کردم انرژیم را در مقابله با سرما حفظ کنم .
منتظر می‌مانم تا به زمان طلوع خورشید نزدیک شوم.

حوالی ساعت ۵ به صعودم ادامه دادم. از نوری که مشخص بود متوجه شدم تیم دوستان بارگاه سوم را برای صعود قله ترک کردند اما فاصله زیادی نداشتیم .

به قسمت پر چالش مسیر (سنگ مثلث) رسیدم . جایی که حادثه های زیادی اتفاق افتاده.

خورشید با طلوعش انرژی خوبی به من داد .
بعد از صعود این قسمت به ارتفاع ۵۵۰۰ متری تپه گوگردی رسیدم .
با یکی از نفرات تیم دوستان که با سرعت بیشتری بدون کوله صعود میکرد ، همزمان ساعت ۱۱ به قله رسیدیم .

به یاد پیشگامان صعودهای یک‌روزه دماوند

*زنده یاد جلال رابوکی

*جناب ناصر جنانی

*استاد ذبیح الله حمیدی

* این صعود را با افتخار تقدیم میکنم به باشگاه اسپیلت *

بعد از عکس با پرچم باشگاه برای فرود آماده شدم. 

ساعت ۱۴ به بارگاه سوم رسیدم و با توقف کوتاه و صرف ناهار به طرف گوسفند سرا حرکت کرده و در نهایت قبل از غروب آفتاب ساعت ۱۷ به آقای زیاری رسیدم. ایشان با چای گرمی به استقبالم آمد .با تبریک صعود به طرف پلور محل پارک حرکت کردیم.