اشعار و تک نوشته ها (شماره ۱۳)

ارسال شده توسط در 7 ژانویه 2020 بدون دیدگاه | دسته بندی شده در اشعار و تک نوشته ها

 

ای کوه ها و قله ها؛

چه رمز و رازی در واپسین توده های سنگی و لایه های زیرین تان نهفته است؟ که این چنین ما را به سوی خود و به اوج بی کران عشق رهنمود می کند.

 

آنگاه که آواز خوش کوهستان طنین انداز می شود …

 

طعم شیرین با تو بودن در وجودمان جاری و ساری می گردد و حیات مان را مملو از شور و نشاط و زندگی می سازد:

 

    * چه دلفریب است در جانب تو سکنی گزیدن

 

    * با هوای فرح بخش ات زنگار و غبار از دل زدودن

 

    * چه نیکوست در دامنت واپسین گام را به سوی ابدیت پیمودن

 

    * چشمها را بست و غرق رویای با شکوهت از این جهان خاموشی گزیدن

 

ذبیح اله حمیدی
بهمن ماه ۱۳۹۴

دیدگاه خود را بیان کنید