آموزش ماهی گیری یا عرضه مستقیم ماهی ؟!!!

(تحلیلی در خصوص تفاوت گروه ها با باشگاه های کوهنوردی)

نوشته: ذبیح اله حمیدی

هنوز سئوال های بسیاری در اذهان جامعه ما وجود دارد که می پرسند باشگاه کوهنوردی یعنی چی؟  کوه رفتن مگر باشگاه لازم دارد؟

یا اینکه، این همه گروه کوهنوردی در فضای مجازی هستند چه فرقی با باشگاه ها دارد؟

چه تفاوتی بین باشگاه ها و موسسات تجاری هست که پول می‌گیرند و افراد را به کوه می­برند؟

این ها و بیشتر از اینها سئوال­هایی است که در این نوشته سعی خواهم کرد به عنوان یک باشگاه دار کوهنوردی به آنها پاسخ دهم.

همه می دانیم که از دیرباز تا کنون کوهنوردان آزاد و گروه های دوستانه و مربیان و راهنمایان کوهستان و پیشکسوتان گرامی در کوهستان­های کشور فعالیت­های شخصی می­نمایند که همچنان این امر، حق مسلم آنان است زیرا که کوهستان به همه آحاد مردم تعلق دارد و مختص به یک گروه و یا باشگاه خاصی نیست.

لازم است ذکر شود مخاطب مستقیم این نوشته گروه های تلگرامی و واتساپی و غیره هستند که با تبلیغات در جهت اهداف تجاری به اجرای برنامه های کوهنوردی و آموزشی می پردازند.

• در حال حاضر گروه های کوهنوردی وجاهت قانونی نداشته و تمام کسانی که با این گروه های کوهنوردی به کوهستان سفر می کنند به مسئولیت خود این امر را انجام داده و مدیر یا مسئول گروه از هیچ سازمان و یا ارگان رسمی کوهنوردی و دولتی یا غیر دولتی مجوزی ندارد.

 در صورتی که باشگاه های کوهنوردی به عنوان یک بنگاه ورزشی و اقتصادی با صرف وقت و هزینه و انرژی، پروانه فعالیت خود را از وزارت ورزش و جوانان دریافت کرده زیر نظر فدراسیون کوهنوردی و هیئت های کوهنوردی شهرستان ها فعالیت می‌کنند و همگی دارای  دفتر (محل کار تجاری) و پرسنل، وب سایت و غیره … هستند.

یادآوری:

در گذشته ای نه چندان دور گروه های کوهنوردی به جای باشگاه های کوهنوردی در عرصه این ورزش حضور داشتند که از سوی فدراسیون کوهنوردی و یا هیئت های کوهنوردی مجوز فعالیت دریافت می کردند که بنابر تصمیم وزارت ورزش و جوانان این گروه ها ملغی و به جای آنها باشگاه های کوهنوردی در سراسر کشور راه اندازی و شروع به کار کردند.

۲- تورهای کوهپیمایی شرکت های تجاری بنابر بند ب، مجاز به اجرای برنامه های کوهپیمایی طبیعت گردی و گردشگری هستند اما حد ارتفاع مجاز فعالیت آنان در کوهستان مورد مناقشه فدراسیون کوهنوردی و اداره میراث فرهنگی و گردشگری است.

۳– هیچ گروه کوهنوردی و یا تور کوهنوردی حق برگزاری کلاس های آموزشی رسمی (فدراسیون کوهنوردی) را نداشته و چنانچه این امر را انجام دهند کاملا غیر قانونی می‌باشد و طبق قوانین فدراسیون کوهنوردی نمی‌توانند گواهی نامه های پایان دوره های  را دریافت کنند در حالی که تمام باشگاه های کوهنوردی رسمی کشور عضو پرتال سایت فدراسیون کوهنوردی هستند و می‌توانند تمام کلاس های کوهنوردی را تا مرحله مربی گری برگذار نمایند.

۴– هیچ گروه و توری حق عضو گیری رسمی و سازمانی و همچنین حق صدور کارت عضویت را نداشته و فقط می‌توانند برنامه های یکروزه و یا چند روزه به شکل آزاد اجرا نمایند اما باشگاه های کوهنوردی حق اجرای برنامه های کوهنوردی را طبق ضوابط اعلام شده از طرف فدراسیون کوهنوردی را دارند.

۵– یک باشگاه کوهنوردی در حقیقت مانند یک مدرسه کوهنوردی بابد عمل نماید و با عضوگیری و آموزش های رسمی و غیر رسمی لازم، سطح توانایی و فنی اعضای خود را ارتقاء داده آنان را به طرف اجرای برنامه های نوین به پیش برد. در صورتی که در یک گروه کوهنوردی از آنجایی که نه عضوی وجود دارد نه دفتری و نه تشکیلاتی برنامه ها در حد یک جمعه باقی می ماند و آموزش های افراد، ناقص و ناکافی ‌خواهد بود به همین دلیل در هیچ گروهی فردی نمی‌تواند پیشرفت های مطلوب و کامل وقانونمند این ورزش را کسب نماید.

۶– تمام فعالیت های باشگاه های کوهنوردی و طرح درس آموزشی آنها برگرفته از قوانین و دستورالعمل های جدی فدراسیون کوهنوردی است و زیر نظر افراد با تجربه و مربیان صورت می‌گیرد در صورتی که در یک گروه غیر رسمی بعضأ افرادی در راس آن دیده می­شوند که با حداقل معلومات، مدارک و تجربه کوهنوردی به این امر خطیر می پردازند.

۷– مسائلی چون: استعداد یابی، اخلاق مداری، همکاری های جمعی، اهمیت به حوزه محیط زیست، تبعیت های گروهی و رعایت سلسله مراتب ها، مسئولیت محوری، آشنایی و تلاش در فرهنگ غنی این ورزش و تولید محتواهای مرتبط با این امر و همچنین ایجاد شبکه های دوستانه و پایدار و خانوادگی در بین اعضا از اهدافی است که باشگاه ها به واسطه امکانات و ساختار خود می‌توانند آنان را دنبال نمایند در حالی که گروه های کوهنوردی به دلیل عدم تشکیلات منسجم نمی­توانند این موارد را دنبال نمایند.

۸– یک هویت رسمی اداری و قانونی با در دست داشتن کارت عضویت رسمی یک باشگاه کوهنوردی همواره می‌تواند برای هرکس در بسیاری موارد کار ساز و ارزشمند باشد حال اینکه گروه های کوهنوردی همان طور که در بالا ذکر شد امکان صدور کارت رسمی یک باشگاه را با نام وزارت ورزش و جوانان و یا فدراسیون کوهنوردی کشور و هیئت های کوهنوردی را ندارند.

۹– باشگاه های کوهنوردی چون با اعضای ثابت خود مواجه اند و از توانایی و یا عدم توانایی آنان آشنا هستند به راحتی می­توانند برنامه های کوهنوردی و آموزشی خود را در کوتاه مدت و دراز مدت مدیریت و رهبری نمایند در صورتی که گروه های کوهنوردی به دلیل متغیر بودن اعضا و نداشتن فیلتر عضوگیری نمی‌توانند سطح برنامه های خود را مدیریت نموده و سر و سامان دهند.

۱۰– ضرب المثلی هست که میگوید اگر کسی را دوست دارید و می‌خواهید به او خدمتی کنید به جای ماهی دادن، ماهی گیری را به او یاد دهید.

حالا این قضیه شده مصداق کوهنوردی امروز ما …

به تجربه دریافته ام اکثرا کسانی که بعد از فعالیت در گروهی وقتی جهت عضویت به باشگاه ما رجوع می کنند در می‌یابیم که علی رغم صعود قللی چون دماوند و علم کوه و سبلان و یا سی و یک قله استانی ایران به هیچ وجه با کوهنوردی اصولی و پایه ای آشنا نیستند و باید پایه کوهنوردی و آموزشی این دوستان تغییر کرده و از نو بنا شود.

در گروه های کوهنوردی همه فکر صعود قله مورد نظر هستند و متاسفانه کسی به فکر آموزش صحیح اعضای آن گروه نیست در صورتی که در باشگاه ها باید وضعیت بر عکس آن باشد.

(هر چند معتقد نیستم که در حال حاضر همه باشگاه ها چنین اهدافی را دنبال می­کنند اما امیدوارم چنین باشد)

خشت اول گر نهاد معمار کج                     تا ثریا می رود دیوار کج

پی نوشت۱:

• با درود و احترام به گروه های کوهنوردی با اصالت و قدیمی که همچنان به دور از تمایلات مادی چهارچوب قوانین کوهنوردی و زیست محیطی را مانند یک سازمان رسمی رعایت کرده و سنگینی بار مسئولیت آن را بر دوش پرتوان خود در جامعه کوهنوردی کشور می کشند.

پی نوشت۲:

• لازم به ذکر است نگارنده با راه اندازی دوباره گروه های کوهنوردی قانونمند با تعیین ضوابط و قوانین اعلام شده از طرف فدراسیون کوهنوردی موافق است، گروه هایی که می توانند در کنار باشگاه های کوهنوردی تمام مسئولیت های اجرایی این ورزش زیبا و پرطرفدار را در سطح کشور بر عهده گیرند.

مؤسس و مسئول باشگاه کوهنوردی و سنگنوردی اسپیلت

۱۳۹۹/۰۷/۰۹