گزارش صعود ۱۶ یال دماوند (قسمت سوم ـ ۴ مسیر شمالی، شرقی و جنوبی) ـ به یاد ابراهیم شیخی

ارسال شده توسط در 26 می 2014 یک دیدگاه | دسته بندی شده در آخرین اخبار, اخبار, مقالات و نوشته ها

با ارائه گزارش «هشت» مسیر قله دماوند طی دو هفته گذشته، اکنون به گزارش چهار مسیر بعدی می‌پردازیم.
 

همانطور که ملاحظه خواهید کرد، به دلیل شرایطی که در آن زمان حاکم بود، تیم ما موفق نشد مسیرها را به ترتیبِ هم یعنی در جهت حرکت عقربه‌های ساعت اجرا کند. لذا ملاک نوشتن گزارش برنامه‌ها همان ترتیب «زمانی» اجرای آنها است، نه ترتیب قرارگرفتن مسیرها «از راست به چپ»….
 

بابت این امر که شاید برخی خوانندگان را دچار سردرگمی کند، عذخواهی می‌کنم و توجه شما همنوردان گرامی را به ادامه این گزارشات که بدون هیچ تغییری و دقیقاً به همان گونه که در آن زمان (۱۳۸۴) نگاشته شده است، جلب می‌نمایم.
 

     با سپاس
     ذبیح‌ا… حمیدی
    5 خرداد ماه ۱۳۹۳

 

مسیر صعود ۴ یال شمالی، شرقی و جنوبی

(از راست به چپ: یال تیغه های شمالی ـ گردنه‌سر ـ پادگان و ملاخوران)

 

نهمین صعود: یال گردنه‌سر ـ مازیار ـ (مسیر شمالی ۳) ۸۴٫۴٫۳۱
امروز به دلیل عدم حضور آقای جنانی و همچنین هوای بارانی و سرد منطقه تصمیم می‌گیریم به جای یال تیغه‌ها، یال گردنه‌سر را صعود کنیم. این یال یکی از زیباترین مسیرهای دماوند می‌باشد که از سمت شمال به سمت شمال‌شرقی کشیده شده است و مناظر بسیار زیبایی را دربردارد. در نزدیکی‌های پناهگاه تخت فریدون می‌توان از دو مسیر قله را صعود کرد. اوّلی از مسیر پناهگاه تخت فریدون و دیگری قبل از آن و تقریباً بطور مستقیم. تیم ما که با بارش باران و برف شدیدی روبه‌روگردید کمی دیرهنگام و در ساعت یک بعدازظهر به پناهگاه تخت فریدون رسید.

 

در توضیح مسیر باید گفت: بعد از وارد شدن به جاده میان‌ده به چمن‌بن و طی حدود ۳ کیلومتر از سمت چپ، جاده‌ای به طرف یال گردنه‌سر کشیده شده است که خانه‌های سنگی آن از دور هویداست.
 

تا پای آن خانه‌ها می‌شود با اتومبیل (جیپ) رفت. اتومبیل ما در این جا دچار نقص فنی می‌گردد که مجبور می‌شویم پیاده تا آن جا رفته و در راه پاکوب مشخصی قرار گیریم که تا تخت فریدون ادامه دارد. این راه از خانه‌های سنگی شروع شده و بعد از اینکه شیب زیادی می‌گیرد به سمت شمال‌غربی کشیده شده است و دقیقا از بالای دو برآمدگی مشهور دماوند می‌گذرد.
 

برف نسبتاً زیادی در زیر پناهگاه که دشت بزرگی است انباشته شده است. (آب تأمین‌کننده پناهگاه به این دره می‌ریزد) وقتی به پناهگاه وارد می‌شویم با وضعیت پیش‌بینی نشده‌ای روبه‌رو می‌گردیم. از طرفی زمان زیادی را از دست داده‌ایم و از طرفی دیگر وسائل وکفش‌هایمان کاملاً خیس شده است و از سویی دیگر یکی از هم‌نوردان که دچار سرماخوردگی شده حال مناسبی ندارد. بعد از مشورت تصمیم برآن می‌شود آقای شیخی به طور انفرادی قله را صعود نماید و ما دو نفر به گزانه بازگردیم و از آن جا با اتومبیل که قبلا بوسیله تلفن همراه با آن هماهنگ کرده بودیم به مسیر جنوبی رفته و منتظر آقای شیخی شویم.
 

همین کار را انجام دادیم و خوش‌بختانه آقای شیخی بعد از چند ساعت صعود انفرادی، در شرایط مه و برفکوبی زیاد «بام‌برفی» بدون هیچ مشکلی به ما پیوست و باعث آن شد که با تلاش این کوهنورد با تجربه و همیشه آماده این مسیر نیز بطور کامل صعود گردد.
 

دهمین صعود: یال پادگان (مسیر جنوب‌شرقی) ۸۴٫۵٫۷
این هفته بدلیل عدم حضور ذبیح‌ا… حمیدی (به دلیل حضور در برنامه صعود قله آرارات ترکیه) و مهیّا نبودن اتومبیل (جیپ) یکی از مسیرهای جنوب‌شرقی را انتخاب می‌شود که جزء مسیرهای ۱۶گانه زنده‌یاد جلال رابوکی بوده است، یعنی یال پادگان.

 

این یال مابین یال کُرنا (از روستای کُرنا) و یال ملاخوران (مسیر جنوب‌شرقی) واقع است و تقریباً از طولانی‌ترین مسیرهای ۱۶گانه می‌باشد. برای رسیدن به پای آن باید شروع کار را رینه قرار داد و بهتر است اتومبیل را در پارکینگ قرارگاه قدیمی رینه پارک کرد؛ این مسیر را می‌باید از کنار پادگان رینه شروع نمود و کم‌کم با تمایل به سمت شرق، خود را روی یال اصلی رساند. این یال با فراز و نشیب نسبتاً زیادی در ارتفاع حدود ۴۰۰۰ متر به یال شرقی که به یال آب‌گرم مشهور است می‌رسد. در اینجا یال سمت چپ (غرب)که نزدیک‌ترین یال به ملاخوران است را انتخاب کرده و حرکت خود را به طرف قله ادامه می‌دهیم.
 

در بین راه وقتی به یال گدازه‌ها می‌رسیم دیگر با مسیر آب‌گرم مشترک شده‌ایم. (ارتفاع ۴۳۰۰ متر) مسیرگدازه‌ها یکی از جالب‌ترین قسمت‌های دماوند می‌باشد. قسمتی که دارای کف کاملاً سنگی و گدازه‌ای می‌باشد و حدود۲۰۰ الی ۳۰۰ متر ادامه دارد. بعد از آن به شیب‌های تندی می‌رسیم که در بالای آنها می‌باید خود را به سمت غرب متمایل کنیم زیرا اگر بخواهیم این مسیر را بطور مستقیم ادامه دهیم با دیواره‌های غیرقابل عبوری مواجه خواهیم شدکه مسیر ما را بطرف شیب‌های خطرناک بالای بام‌برفی (دره یخار) منحرف می‌نماید. بعد از مدّت کوتاهی با عبور از یخچال، البته به شکل تراورس و کمی سنگ‌نوردی دوباره بر روی یال اصلی قرار می‌گیریم. (روی همان دیواره‌هایی که در بالا ذکر شد.) از اینجا به بعد راه پاکوبی تا قله ادامه دارد. کمی جلوتر به زیر شیب یخچالی می‌رسیم که به بطرف تپه گوگردی کشیده شده است.
 

۴ مسیر از مسیرهای ۱۶گانه (تیغه‌های ملار ـ بزمین‌چال ـ آب‌گرم ـ پادگان) از اینجا به بعد به طور مشترک، در یک مسیر به قله ختم می‌شوند. از منتهی‌الیه شرقی تپه گوگردی آن را صعود می‌کنیم و بعد از عبور از دودکشِ بزرگ گوگردی، از مسیر جنوبی وارد قله می‌شویم. چون دیر هنگام است سریعاً به بارگاه سوم و از آنجا به گوسفندسرای احسان رفته و با نیسان‌وانتی خود را به اتومبیلمان که در رینه است می‌رسانیم.
 

یازدهمین صعود: یال ملاخوران (مسیر شرق‌جنوبی) ۸۴٫۵٫۱۴
این هفته بعد از یک جلسه استراحت و این بار به دلیل عدم حضور آقای شیخی تصمیم می‌گیریم به مسیر شمالی نرفته و آخرین یال باقی‌مانده از یال‌های جنوب‌شرقی، یعنی ملاخوران را صعود کنیم.

 

برای رسیدن به این مسیر بهتر است از گوسفندسرای احسان حرکت را آغاز کنیم. بعد از ده دقیقه حرکت در مسیر بارگاه سوم کم‌کم به سمت شرق تراورس می‌کنیم. چند دره‌ی کوچک را باید قطع کرده، پس از رسیدن به «کافردره» که کاملاً مشخص است، از روی اولین یال به سمت بالا حرکت می‌کنیم. چون هوا کاملاً مِه‌آلود است، در پیدا کردن یال مورد نظر کمی دچار مشکل می‌شویم. ولی با باز شدن تدریجی هوا در ارتفاع بالاتر، مسیر صحیح را تشخیص می‌دهیم. وقتی روی یال اصلی قرار می‌گیریم دره‌ی بزرگ و ژرفی در سمت شرق نمایان می‌گردد که در سمت شرق‌تر آن دره، یالی مشخص می‌شود که در ارتفاع حدود ۴۵۰۰ با چرخشی بزرگ به یال ملاخوران متصل می‌شود؛ یال ملاخوران فضای زیادی برای برپائی چادر دارد که جهت صعود زمستانی بسیار مناسب است. (ناصر جنانی در جلو تیم، کار شناسائی مسیر را به نحو احسن انجام می‌دهد.) این یال در ارتفاع بعد از ۴۰۰۰ متر از حالت خاکی درآمده به شکل سنگی و تیغه‌ای ادامه پیدا می‌کند. بعد از عبور از این قسمت به شیب‌های تندی می‌رسیم که به یک دیواره سنگی ختم می‌گردد. سطح این دیواره تختی و کم‌شیب و نیمه‌گدازه‌ای می‌باشد که تا حدود ۵۰۰ متر ادامه دارد. بعد از این قسمت سنگ‌نوردی کوتاهی داریم که پس از آن متمایل به شرق می‌شویم. در این جا به قسمت بالای یخچال عظیم شرقی می‌رسیم که باید آن را تراورس نماییم که البته باید با احتیاط و دقت این کار را انجام دهیم. در قسمت آخر این مسیر شکافی است که شیب زیادی دارد و با سنگ‌نوردی ملایمی از آن بالا رفته و روی یال اصلی قرار می‌گیریم که کاملاً مجزا از یال سمت شرقی (پادگان) می‌باشد. در انتها با رسیدن به سمت شرقی تپه گوگردی و صعود آن از مسیر جنوبی به قله می‌رسیم.
 

دوازدهمین صعود: یال تیغه‌های شمالی (مسیر شمالی ۲) ۸۴٫۵٫۲۱
این هفته به سراغ تنها یال باقی‌مانده از مسیرهای شمالی، یعنی یال تیغه‌های شمالی می‌رویم. بخاطر داریم که در گذشته‌های نه چندان دور، قبل از اینکه روی یال کناری آن پناهگاهی ساخته شود، بیشتر کوهنوردان از این مسیر اقدام به صعود می‌کردند. (به ویژه در زمستان)

 

این یال دقیقاً در کنار یال پناهگاه‌ها و در سمت شرقی آن می‌باشد و دره‌ای کوچک این دو را ازهم جدا کرده است. ابتدای حرکت در این مسیر کمی مانده به سنگ استراحتگاه می‌باشد. (چیزی حدود ۵۰۰ الی ۸۰۰ متر) اول این یال تپه‌ای و مملو از گون هست که پس از طی شیبی به مسیری تیغه‌ای تبدیل می‌شود. دقیقاً روبهروی پناهگاه اول استراحتی کرده، به راه می‌افتیم. کمی جلوتر بعد از عبور از شیب‌های شنی، مسیر تقریباً دیواره‌ای می‌شود که باید دست به سنگ شد. بعد از عبور از این قسمت و پشت سرگذاشتن ارتفاعات هم‌سطح پناهگاه دوم که از اینجا کاملاً نمایان است، به شیب‌هایی می‌رسیم که با صخره‌هایی کوتاه پوشیده شده است و بعد از آن در کنار یخچال دیوسر (دبی‌سر) به نقطه‏ای می‌رسیم که مسیر ما با مسیر پناهگاه‌ها مشترک می‌شود. (ارتفاع ۵۱۰۰) کمی از حجم یخچال‌ها نسبت به یک ماه پیش که در اینجا بوده‌ایم کم شده است. بعد از صعود قله از مسیر جنوبی به گوسفندسرای احسان مراجعت می‌کنیم. (هوای قله بسیار عالی بود.)
 

نکته قابل ذکر در این مسیر این می‌باشد که می‌توان از نزدیک شاهد تماشای قسمت‌های پایین یخچال دبی‌سر بود. یخچالی که قسمت‌های پایین آن در دره‌ای مهیب و پانخورده قرار دارد که کوهنوردان آن را دره عروسک‌ها نامیده‌اند.
 

هفته آینده چهارمین و آخرین بخش از این گزارش‌ها در همین سایت منتشر خواهد شد.

یک دیدگاه to “گزارش صعود ۱۶ یال دماوند (قسمت سوم ـ ۴ مسیر شمالی، شرقی و جنوبی) ـ به یاد ابراهیم شیخی”

  1. احسان مهدی‌زاده می گوید:

    بسیار عالی و جالب…

دیدگاه خود را بیان کنید