همانطور که هفته گذشته وعده داده بودیم اکنون گزارش ۴ مسیر دوم از مسیرهای شانزده‌گانه دماوند پیش روی شماست.
 

این مسیرها در سال ۱۳۸۴ توسط زنده‌یاد ابراهیم شیخی، ناصر جنانی و ذبیح‌ا… حمیدی در شانزده هفته پی‌درپی صعود شد و گزارش آن در همان زمان توسط «نگارنده» به رشته تحریر درآمده، با نزدیک شدن به تاریخ ۱۷ خرداد ۱۳۹۳ (ششمین سال خاموشی ابراهیم شیخی) گزارش تمام ۱۶ مسیر در همین سایت منتشر خواهد شد.
 

امید است شما همنورد گرامی با مطالعه این گزارشات در جهت تکرار و اجرای این برنامه‌ها تلاش کرده و درصورت نیاز به کسب هرگونه اطلاعات می‌توانید با شماره ۰۹۱۲۱۱۸۳۱۲۹ «ذبیح‌ا… حمیدی» تماس بگیرید.
 

همیشه سرفراز و برفراز باشید.

مسیر صعود ۴ یال شمال غربی و شمالی

(از راست به چپ: یالهای سروزان، سیمرغ، داغ و پناهگاههای شمالی)

پنجمین صعود: یال سروزان (مسیر غربی دوم) ۱۳۸۴٫۴٫۳

دقیقاً ۲ کیلومتر مانده به پارکینگ مسیر سیمرغ، لوله آب بزرگی که برای استفاده دام‌های منطقه ساخته شده است دیده می‌شود. اتومبیل را در اینجا پارک کرده براه می‌افتیم. این یال در بین یال مشخص چال‌چال و مسیر اصلی غربی (سیمرغ) واقع است که از دور به رنگ سیاه خودنمائی می‌کند. در ابتدا بعد از گذشتن از شیب کوتاهی به دشتی نسبتاً بزرگ می‌رسیم که تا پای یال ادامه دارد. در آنجا دره‌ای کوچک قرار دارد که مسیر در سمت راست آن، روی تیغه‌ای خاکی و سنگی کشیده شده است. این یال تا زیر شیب‌های اصلی ادامه دارد و در انتها به یالی که از سنگ‌های سیاه‌رنگ بزرگ و غلتانی تشکیل شده است ملحق می‌گردد. از این محل پناهگاه سیمرغ کاملا نمایان است.
 

از ارتفاع ۴۸۰۰ متر به بعد این یال شکل طبیعی خود را از دست داده و به شکل تقریباً سوخته تا بالا ادامه پیدا می‌کند و در پایان از مسیری کاملاً مجزا و منفرد از سمت غرب وارد قله می‌گردد (از کنار مسیر سیمرغ) شیبی که در انتهای مسیر وجود دارد. کمی نفس‌گیر می‌باشد. بعد از صعود قله، مسیر برگشت را (سمیرغ) انتخاب می‌کنیم که سریعتر به پایین برسیم. (نکته قابل ذکر اینکه در طول این مسیر می‌توان از نزدیک یخچال عظیم غربی را مشاهده و بررسی نمود.)
 

ششمین صعود: یال داغ (مسیر شمال‌غربی) ۱۳۸۴٫۴٫۱۰

این هفته طبق قرار قبلی قرار بود مسیر سیمرغ صعود شود. ولی بنا به پیشنهاد دوستان مسیر داغ انتخاب می‌شود و صعود یال سیمرغ به هفته آینده موکول می‌گردد. ۵۰۰ متر مانده به پارکینگ غربی در سمت چپ جاده‌ای وجود دارد که به طرف گوسفندسرای چاک‌اسکندر و بعد از آن به یال داغ ختم می‌گردد. حدود ۲۰۰ متر مانده بر روی گردنه داغ چند خانه سنگی در سمت راست نمایان است که محل مناسبی جهت پارک اتومبیل (جیپ) می‌باشد. در این یال می‌توان دو مسیر را جهت صعود انتخاب نمود، یال داغ و یال سرداغ، برای رسیدن به مسیر دوم (یال سرداغ) باید به سمت چپ (شرق) تراورس نمود و خود را روی یال اصلی رسانده و از آنجا بطرف قله صعود کرد. البته هر دوی این مسیرها در ارتفاع حدود ۵۳۰۰ به هم می‌رسند و تا قله یکی می‌شوند.
 

مسیر ما با یال‌های سرسبز و کوتاهی شروع شده و به یال نسبتاً تیغه‌ای ختم می‌گردد که بین آن یال تیغه‌ای در حدود ارتفاع ۴۳۰۰ یک «زیر سنگی »بزرگی به مانند یک پناهگاه وجود دارد که محل مناسب جهت استراحت و برپائی کمپ می‌باشد. از آنجا شیب مسیر زیاد شده و در عین حال شنی می‌گردد که بعد از گذشتن از صخره‌ای بزرگ روی یال کم‌شیبی قرار می‌گیریم. وقتی به این یال می‌رسیم پناهگاه سیمرغ در سمت راستمان و در بین دره دیده می‌شود. به گمانم این یال از پایین تا  نزدیکی‌های چاک‌اسکندر ادامه پیدا کند. از اینجا به بعد شیب مسیر کم شده تا برسیم به صخره‌های زیر قله. در بین این صخره‌ها راه نسبتاً مشخصی وجود دارد و تا محلی که یال سرداغ به این یال می‌رسد ادامه پیدا می‌کند (ارتفاع ۵۳۰۰). این قسمت، نسبتاً تیغه‌ای است که در سمت چپ آن پیشانی یخچال‌های شمال‌غربی دماوند نمایان است و در سمت راست شیب‌های تند منتهی به دره پناهگاه سیمرغ. قبل از قله صخره‌ای بزرگ وجود دارد که می‌توان آن را از طرف شرق دور زد و هم می‌توان آن را مستقیم صعود نمود. بعد از گردشی ۳۶۰ درجه‌ای بر روی قله از همان مسیر به طرف پایین بازمی‌گردیم. این بار نیز برف‌چال‌های مسیر کمک شایانی به ما می‌کنند تا به موقع و با کمترین مصرف انرژی به پای اتومبیلمان برسیم.
 

هفتمین صعود: یال سیمرغ (مسیر غربی ۳) ۱۳۸۴٫۴٫۱۷
امروز آخرین صعودمان بر روی جبهه غربی خواهد بود و با توجه به این که مسیرهای جبهه جنوبی هم به پایان رسیده است، از هفته آینده باید فعالیت خود را بر روی جبهه شمالی آغاز کنیم. آقای شیخی، باخنده می‌گوید: "بچه‌ها دلم برای مناظر زیبای جبهه شمالی تنگ شده است و خوشحالم از این که، بعداز چند سال فرصتی خواهد بود از پناهگاه‌های زیبای شمالی، که در ساختن آنها حدود ۲ ماه فعال بوده‌ام دوباره بازدیدی داشته باشم." از پارکینگ به راه می‌افتیم و در مسیر فلش‌گذاری و پاکوب شده سریعاً به پناهگاه می‌رسیم. به فکر می‌افتم به مانند ماشین‌هائی می‌مانیم که از جاده‌های خاکی بازگشته و به اتوبان رسیده‌اند. چند هفته در مسیر بدون پاکوب حرکت کرده‌ایم و اکنون در پاکوب این مسیر زیبا سریعاً به پیش می‌رویم. در پناهگاه پوستر برنامه را که با تصویر جلال و نام او و قله دماوند مزّین است نصب کرده، قرار می‌گذاریم در ۴ پناهگاه اصلی جنوبی، شمالی، غربی و شمال‌شرقی این پوستر را نصب کنیم و همچنین بر روی قله در آخرین صعود، لوح یادبودی از طرف خانه کوهنوردان تهران به یاد جلال رابوکی قرار دهیم. (به خاطر صعودهای فراوان همنوردان از روی این یال از توضیحات بیشتر این مسیر پرهیز می‌نمایم.)
 

هشتمین صعود: یال پناهگاه‌ها (مسیر شمالی ۱) ۱۳۸۴٫۴٫۲۴
به خاطر طولانی بودن جاده‌های این مسیر، سعی می‌کنیم صبح کمی زودتر از تهران خارج  شویم که میسر نمی‌شود.
 

زمانی که از بین روستای میان‌ده عبور کرده و به طرف چمن‌بن می‌رویم، هوا کاملاً روشن است و همان مناظر زیبایی که از هفته گذشته منتظرش بودیم، نمایان می‌گردد. بعد از رسیدن به سنگ استراحتگاه و صرف صبحانه، با دو ساعت کوهپیمایی، حدود ساعت ۱۱:۰۰ به پناهگاه اول می‌رسیم. هوای بسیار گرم و آزاردهنده‌ای را پشت‌سر گذاشته‌ایم. بعد از کمی استراحت به راه می‌افتیم. در بین پناهگاه اول و دوم متوجه شیئی سبز رنگ می‌شویم که خارج از مسیر خودنمایی می‌کند. شیخی و جنانی به طرف آن انحراف مسیر می‌دهند و بعد از چند دقیقه هر سه در کنار آن هستیم. حدسمان غلط است. آخر امیدوار بودیم نشانی از دوستی گم شده را بیابیم که نیافتیم. از همان جا، بعد از کمی آب پرکردن از نهر آب برفی که اتفاقی آن را یافته بودیم، به طرف بالا حرکت می‌کنیم. شیب‌های این مسیر تند و نفس‌گیر می‌باشد. امروز به دلیل گرم بودن هوا شاهد ریزش‌های پی‌درپی، بر روی یخچال عظیم سیوله هستیم که در سمت راست (شرق) ما کاملا نمایان است.
 

وقتی به پناهگاه ۲ می‌رسیم، آن را انباشته از برف می‌یابیم. پوستر را نصب کرده و به راه می‌افتیم. به محض حرکت، صدای تیمی را که از نزدیکی‌های قله ما را می‌بینند و خسته نباشید می‌گویند، می‌شنویم. (تیم صعودکننده مسیر شمال‌شرقی خانه کوهنوردان تهران). بعداز گذشتن از آخرین صخره‌های بالای پناهگاه به شیب‌های زیر قله می‌رسیم، جائی که یخچال عظیم «دُبی‌سر یا دیوسر» در سمت چپمان نمایان است.
 

چند تیم را می‌بینیم که از قله باز می‌گردند. صحبت‌های کوتاهی بین ما رد و بدل می‌شود و ما خیلی زود از آنها جدا شده، به طرف قله حرکت می‌کنیم. زمانی که به بام ایران می‌رسیم، تمام کوهنوردان آن جا را ترک نموده‌اند. سعی می‌کنیم خیلی زود از مسیر جنوبی بازگردیم و خود را به اتومبیلمان که توسط دوست خوبمان به گوسفندسرای احسان انتقال پیدا کرده است، برسانیم.

گزارش ۸ یال بعدی در همین سایت طی هفته‌های آینده منتشر خواهد شد.

    ذ. حمیدی
    31 اردیبهشت ماه ۱۳۹۳