شیرکوه بلندترین قله استان یزد و کوهی است در حصار کویرهای (یزد و ابرکوه). تقریباً دور تا دور این کوهستان ۱۵۰ کیلومتری (طول) را کویر و بیابان تشکیل داده است.
 

قله‌های مشهور این منطقه شیرکوه، گاوگوساله و طزرجان می‌باشند.
 

بهترین راه صعود قله شیرکوه از منطقه تفت و روستای ده‌بالا است.
 

تیم ۵ نفره باشگاه روز پنجشنبه ۱۳۹۳٫۳٫۱۵ ساعت ۶:۰۰ صبح تهران را با سواری شخصی به قصد یزد ترک کرد.
 

ساعت ۱۵:۳۰ کوهپیمایی را از مسیر «دره نجیب» در ارتفاع ۲۵۶۵ متری از جنوب روستای ده‌بالا شروع کردیم. سه ساعت زمان سپری شد تا به جانپناه شیرکوه در ارتفاع ۳۵۶۰ متری برسیم. مسیر صعود تا جانپناه با شیبی نسبتاً زیاد و از داخل دره‌ای موسوم به نجیب می‌گذرد.
 

شب را در جانپناه سپری کرده و صبح زود به قصد صعود قله آنجا را ترک کردیم. بعد از دو ساعت و حدود ۸:۰۰ صبح با تمام نفرات به قله دست یافتیم. (ارتفاع ۴۰۶۳ متر)
 

مسیر صعود از جانپناه به روی یالی مسطح و کم‌شیب تا قله ادامه دارد. باید توجه کرد سمت چپ مسیر صعود (شمالی) دیواره‌ای و ریزشی می‌باشد.
 

هوا صاف و بدون ابر بود. بعد از توقفی یک ساعته بر روی قله به جانپناه برگشتیم و از همان مسیر صعود به ده‌بالا بازگشته سپس به طرف یزد حرکت کرده و ساعت ۲۳:۰۰ به تهران وارد شدیم.

پی‌نوشت:
اولین صعود من به این قله به سال ۱۳۵۶ بازمی‌گردد. چیزی که از آن زمان به خاطر دارم، کاملاً محو و به نوعی رویایی و به قول امروزی‌ها «نوستالوژی» است.
 

بار دیگر سال ۱۳۸۶ به شیرکوه بازگشتم. از آن زمان تاکنون تغییرات بسیاری را مشاهده کردم که مهمترین آنها ساخت ۳ جانپناه در کنار هم و تجهیزات و خط جاده‌ای بر روی قله بود که همگی نشان از آن دارد که شیرکوه هم مانند بسیار از قلل دیگر سرزمینمان تبدیل به کوهی توریستی و گردشی شده است.
 

در سر راه صعود، جمله‌ای زیبا و همگام با محیط‌زیست کوهستان را بر تابلویی مشاهده کردم که کاملاً مغایر با ساخت و ساز بر روی این کوه بود. مظمون تابلو چنین بود:

«پیشرفت ملت‌ها را باید با میزان نگهداری از محیط‌زیست آنها سنجید.»

    گزارش سایت از: ذ. حمیدی
    1393.3.17

همنوردان این برنامه:
خانم‌ها: گودرزی و داداشی
آقایان: حمیدی (سرپرست)، محمودی و قمری (عکس)

آغاز حرکت از روستای ده بالا

داخل دره نجیب

خط الرأس شیرکوه به گاوگوساله و طزرجان

قله شیرکوه ـ ۴۰۶۳ متر

جانپناه شیرکوه در وسط عکس دیده می شود