هر هفته یک برنامه، این بار گزارش روته ۱بهمن ۸۹
این قله در شمال شرقی روستای روته در ۱۰ کیلومتری(شرق) فشم مرکز رودبارقصران واقع است. یا ل های صخره ای وجنوبی این قله همگی به این روستا می رسند. این قله رویروی قله ی آبک که در غرب روستای روته هست قراردارد. این دو قله بی شباهت به هم نیستند. هر دو صخره ای و تقریبا منفرداند و از چند جهت می شد آنها را صعود کرد. البته ارتفاع آبک یک سرو گردن بلند تر از روته است.
برای رسیدن به قله این کوه صبح روز جمعه به تعداد ۲۲ نفر از اعضا ساعت ۳۰/۷ به روستای فشم رسیدیم. هوای سرد و برف یخ زده صبح گاهی و همینطور آسمان آبی آن روز نشان از یک روز کوهنوردی مفرح و دلچسب داشت. بعد از خارج شدن از روستای روته (ارتفاع ۲۲۰۰ متر) یکی از یال های جنوبی این کوه را انتخاب کردیم و با برف کوبی ملایمی صعود شیب های تند آن را شروع کردیم.

پس از ۵/۱ ساعت با رسیدن تابش آفتاب، برای صرف صبحانه توقف کردیم. برنامه این هفته شامل بخش های مختلف آموزشی بود که در چند نوبت و در حین اجرای برنامه برای اعضا باشگاه توسط چندتن از اعضای با تجربه بیان شد. بخش های آموزش داده شده به شرح زیر است:
کیت کمک های اولیه، کیت بقا، لیست لوازم و تجهیزات  برنامه یک روزه زمستانی، توضیحات مربوط به قبل از حرکت کوهنوردی در زمستان، مواقعی که حادثه ای رخ می دهد، گام برداری و طرز استفاده از کلنگ کوهنوردی، سرخوردن با کلنگ،  بهمن شناسی، مشکلات تنفسی در کوهنوردی و …
این آموزش های تئوری در ۳ نوبت هنگام صرف صبحانه، قبل از ناهار و در حین صرف ناهار عنوان شد. که مورد توجه اعضای موقت و کم تجربه تر باشگاه قرارگرفت.

بعد از بیان آموزش های بخش اول و صرف صبحانه صعود را دوباره از سر گرفتیم.  برای کسب تجربه بیشتر تمامی نفرات(آقایان و خانم ها ) به نوبت کار برف کوبی و سر قدم بودن تیم را تمرین کردند. مسیر صعود از میان صخره هایی که روی یال قرارداشت می گذشت. حجم برف باتوجه به جنوبی بودن مسیر کم بود تا این که به زیر قله فرعی این کوه رسیدیم. از اینجا قلل کلون بستک و سرکچال و پناهگاه لجنی و روستای شمشک به خوبی نمایان می شود.

در این قسمت به دلیل حجم زیاد برف و خطرناک بودن تنها گذرگاه آن که بسیار باریک و صخره ای بود مجبور به استفاده از طناب برای حمایت اعضای تیم شدیم. کارگاهی طبیعی بر پا شد و با استفاده از طناب های انفرادی توسط اعضای با تجربه تر طنابی ثابت بر روی مسیر نصب شد. در سمت شمالی  این تیغه، بهمنی که نیمی از آن فرو ریخته شده بود هشداری بود برای احتیاط بیشتر و دقتی که لزوم آن در این مواقع به خوبی احساس می شود. این قسمت از صعود که هیجان ویژه ای داشت و طول آن به ۲۰ متر هم نمی رسید حدود یک ساعت از وقتمان را به خود اختصاص داد. برف کوبی این قسمت برای نفرات جلو که تا کمر در برف فرورفته بودند کاملاً نفس گیر بود.

در نهایت ساعت ۳۰/۱۳ همه ۲۲ نفر بر روی قله قرار گرفتیم و ارتفاع ۳۲۴۰ متر را بر روی پرچم باشگاه روی قله ثبت کردیم.
از روی قله، دماوند در شرقمان و قله توچال در جنوبمان به خوبی پیدا بود. بعد از عکاسی از دهلیز شرقی تر قله به طرف پایین فرود آمدیم و توانستیم در ساعت ۵ عصر خود را به پای مینی بوس باشگاه برسانیم. در پایان برنامه، بروشورهای آموزشی بین اعضا تقسیم شد. با تشکر از تمام کسانی که در اجرای خوب این برنامه ما را یاری کردند.
سرفراز و پاینده باشید / سرپرست برنامه : ذ- حمیدی