تعداد تیم ما نیز مانند تیم لارستان چهار نفر بود. 
دقیقا مانند آنها سه آقا و یک خانم .
جمعه گذشته که همین موقع بر فراز قله بزم چال در ارتفاع ۳۴۰۰ متری با هوای سهمگینی دست و پنجه نرم می کردیم آنها در پناهگاه دوم شمالی دماوند به ارتفاع ۴۸۰۰ متری بودند.
چگونه در آن هوا تا آن ارتفاع صعود کرده بودند؟
چگونه روز بعد تصمیم به صعود قله گرفتند؟
آنها روز شنبه ۲۰ بهمن زمانی که یک پنجره هوایی مناسبی دیدند به طرف قله رهسپار شدند ‌بی توجه به آنکه برودت هوا بسیار پایین و هوای ناپایدار در پیش است.
متاسفانه آن برنامه شوم با درگذشت سه نفر و نجات تنها یک نفر به پایان رسید‌.
امروز جمعه ۲۶ بهمن در صد متری قله فیل زمین در حالی که همچنان هوای مه آلودی اطراف مان را فرا گرفته بود به احترام آنان دقایقی سکوت کردیم و برایشان طلب آمرزش و آرامش‌ داشتیم.
می دانستم که پیکرشان هنوز در ارتفاع حدود پنج هزاری قرار دارد و ممکن است برای همیشه به دماوند بپیوندند.
با گذشت پنج دهه کوهنوردی دریافته ام هیچ کوهنوردی برای مردن به کوه نمی‌رود و قطعا مرگ انتخاب هیچ کدام از ما نیست.
امیدوارم کوهنوردان همواره سلامتی و ایمنی‌را سرلوحه فعالیت های خود قرار داده و در حین اجرای برنامه با هر تصمیمی جهت صعودی بیشتر به عواقب آن به خوبی و با درایت بیاندیشند.

یادشان گرامی 🖤🥀🖤🥀🖤🥀

خلاصه گزارش صعود تیم ما ؛
♦حرکت ساعت ۶:۱۵ از نیکنام ده ارتفاع ۲۲۵۰ متر
♦صعود قله ساعت ۱۱:۳۰ ارتفاع ۳۳۵۰ متر
♦وضیعت هوا سرد و نیمه ابری ، در ارتفاعات ابری و متلاطم با بارشی اندک
♦وضیعت برفکوبی متوسط
♦مسیر صعود  روی یال
♦مسیر فرود  داخل دره 
♦بازگشت به روستا ساعت ۱۵

اسامی نفرات تیم؛
آقایان : ذبیح اله حمیدی «سرپرست» – محمود نادری «کمک سرپرست» – پیام مصلحی
و خانم سمیرا شاهی