جاکوب شوبرت، ماشین صخره‌نوردی اتریشی پنجمین صخره‌نورد در جهان در باشگاه + ۹b

 

جاکوب شوبرت، ماشین صخره‌نوردی اتریشی با صعود مسیر (پرفکت ورلد) در اسپانیا با سختی + ۹b، بعنوان پنجمین صخره‌نورد در جهان به (باشگاه + ۹b) پیوست.

جاکوب شوبرت در نوامبر ۲۰۱۹ موفق شد بعنوان سومین نفر مسیر Perfect world در مارگالف – اسپانیا به سختی + ۹b را بعد از (آلکس مگوس – می ۲۰۱۸) و (استفانو گیسولفی – دسامبر ۲۰۱۸) صعود کند.

البته جاکوب شوبرت در کارنامه خود صعودهای ۹b مانند مسیر “فایت اور فلایت” در اولیانا در ۲۰۱۴ و مسیر “استاکینک د فایر” در سانتالینا در ۲۰۱۶ و مسیر نئاندرتال در سانتالینا در ۲۰۱۸ را هم دارد.

 

پنج صخره‌نوردی که تاکنون در کارنامه خود صعودهای + ۹b دارند:

• آدام اوندرا: مسیر Change در فلاتانگر اکتبر ۲۰۱۲، مسیر “لا دورا دورا”در اولیانا فوریه ۲۰۱۳ و مسیر “واسیل واسیل” در اسلوپ – دسامبر ۲۰۱۳
• کریس شارما: مسیر “د هاردست وان لست” در اولیانا – اسپانیا ۲۰۱۳
• آلکس مگوس: مسیر “پرفکت ورلد: در مارگالف – اسپانیا، می ۲۰۱۸
• استفانو گیسولفی: مسیر “پرفکت ورلد” در مارگالف – اسپانیا، دسامبر ۲۰۱۸
• جاکوب شوبرت: مسیر “پرفکت ورلد” در مارگالف – اسپانیا، نوامبر ۲۰۱۹

 

منبع: دسنیوال

 

*****

 

الیزابت روول و صعودهای “اورست” و “لوتسه” در بهار و “ماناسلو” در پاییز ۲۰۱۹

 

امسال برای “الیزابت رول” آلپنیست فرانسوی بعد از تراژدی “نانگاپاربات” با سه صعود ۸۰۰۰متری، سال صعودهای فشرده و دشواری بود. اگرچه او بعد از صعودها آنها را اعلام می‌کرد ولی در ویدئویی ماههای طولانی ۲۰۱۹ در ارتفاعات بالا را خلاصه کرده است، کلیپی که در انتها با شعری از “ماکس اهرمان” آن را به پایان رسانیده است:

«به آرامی از میان ازدحام و شتاب گذر کن/و بخاطر بسپار چه آرامشی در سکوت برقرار است.»

کوهنورد فرانسوی در ۲۳ می ۲۰۱۹ قله “اورست” را در سکوت خبری صعود کرد. سپس روز بعد در ۲۴ می “لوتسه” را صعود کرد. اولین قله را با استفاده از اکسیژن کمکی صعود کرد.

اشتباهی توسط اسپانسرش در اعلام صعود “بدون اکسیژن کمکی” به “اورست” صورت گرفت و بحث‌ها در این باره که کوهنوردان “الیزابت رول” را با ماسک اکسیژن در ارتفاعات دیده‌اند بالا گرفت.

“الیزابت رول” در مصاحبه‌اش با روزنامه فرانسوی “لی پاریزین” بدنبال انتشار کتابش در مورد “تراژدی نانگاپاربات” تاکید کرد که در این مورد غفلت داشتم و سریعا به خبر نادرست صعود “بدون اکسیژن کمکی” به قله “اورست” واکنش نشان ندادم.

تصاویر در این مورد در قله “اورست” شکی باقی نمی‌گذارد که از اکسیژن کمکی استفاده کرده است اما در عوض در قله “لوتسه” چیزی مشخص نیست.

 

ماناسلو

طبق معمول “الیزابت رول” چراغ خاموش در ۲۵ سپتامبر “ماناسلو” را صعود کرد. فقط با اعلام آژانس‌های نپالی حاضر در “ماناسلو” که کوهنورد فرانسوی یکی از ۱۰۰ صعودکننده به قله ماناسلو است خبر عمومی شد.

اما هنوز مشخص نیست که در صعود به ماناسلو از اکسیژن کمکی استفاده کرده است یا خیر!

 

منبع: مونتانا. تی وی

 

*****

 

سباستین برت هفتمین صخره‌نوردی که موفق شد مسیر دماغه در ال‌کاپیتان را به روش فری کلایمبینگ صعود کند.

 

مسیر دماغه در ال‌کاپیتان و در پارک یوسمیتی با مشخصات (۹۰۰متر، + ۸b و ۲۸pitches) یکی از مسیرهای دشوار در جهان است که تا بحال فقط ۶ نفر موفق به صعود به شیوه فری کلایمب بر روی آن شده‌اند که اولین نفر، بانویی صخره به نام لینهیل بود که دماغه را در ۱۹۹۳ فری کلایمب صعود کرد.

صخره‌نورد بلژیکی “سباستین برت” بعنوان هفتمین نفر موفق به صعود مسیر “دماغه” بصورت “فری کلایمب” شد.

 

صعود فری کلایمب مسیر دماغه در سالهای مختلف:

• “لین هیل” در ۴ روز _ ۱۹۹۳
• “لین هیل” در ۲۳ ساعت _ ۱۹۹۴
• “اسکات بیرک” ۱۲ روز _ ۱۹۹۸
• “بث رودن” و “تامی کالدول” ۴ روز _ ۲۰۰۵
• “تامی کالدول” در کمتر از ۱۲ ساعت _ ۲۰۰۵
• “جورگ ورهواون” در ۳ روز _ ۲۰۱۴
• “کیتا کوراکامی” در ۵ روز _ ۲۰۱۸
• “کانر خرسون”در ۳ روز _ ۲۰۱۸ (“جوانترین فرد”، در زمان صعود او ۱۵ساله بود)
• “سباستین برت” در ۸ روز _ ۲۰۱۹

 

منبع: ماونتین راشیا

 

پی‌نوشت:

“فری کلایمبینگ”: بدون طناب در صعود و فقط استفاده از ابزار حمایتی برای جلوگیری از آسیب در صورت سقوط.

 

*****

 

گیلجن شرپا، دکتر آبشار یخی که تلاشش را برای اهدافی بزرگ آغاز کرده است.

 

هنگامی که آلکس تکسیکون کوهنورد اسپانیایی در تلاش صعود زمستانه به قله اورست بدون استفاده از اکسیژن کمکی در دو سال متوالی بود، گیلجن شرپا بعنوان “دکتر آبشار یخی” مسیر خطرناک آبشار یخی خومبو با شکاف‌های یخی بی‌انتها و توده‌های یخی تهدیدکننده را با فیکس طناب و قرار دادن نردبان برای کوهنوردان غربی فراهم می‌کردند تا آنها جرات گام گذاشتن به آبشار یخی خومبو را بطرف بالا داشته باشند.

گیلجن شرپا همچنین در تلاش تکسیکون در صعود زمستانه ۲۰۱۸/۲۰۱۹ در تیم “تکسیکون”حضور داشت.

در ۲۰۱۹ او در “پروژه ممکن” نیرمال پورجا هم حضور داشت که هدف آن صعود به ۱۴ قله ۸۰۰۰متری در ۷ ماه بود، پروژه‌ای که برای پورجا شبیه یک “گیم” بود.

گیلجن شرپا بهمراه تیم “نیرمال پورجا” در ۹ صعود ۸۰۰۰متری در ۲۰۱۹ همراه بود.

《حال زمان آن فرا رسیده است تا گیلجن شرپا از سایه خارج شود و برای پرفورمنس تحسین‌برانگیزش در کوهستان مورد تقدیر قرار گیرد》

در یک مصاحبه که توسط آلکس تکسیکون برنامه‌ریزی شده بود، گیلجن از دشواریها و شرایط طاقت‌فرسایی گفت که در تلاش انجام “پروژه ممکن” با پورجا و تیمش داشت: “ما پیش‌بینی هوای با بادهای ۷۰ تا ۸۰ کیلومتر در ساعت را داشتیم و با این وجود ما صعودمان را انجام می‌دادیم.”

گیلجن، “نیرمال پورجا” را بعنوان مردی قدرتمند و یک انسان خوب “توصیف کرد” او پروژه‌ای به پایان رسانید که هیچکس به پایان آن اعتقادی نداشت اما او مصرانه آنرا به انجام رسانید.

گیلجن شرپا هنگامی که به “نیرمال پورجا” پیوست، کوهنوردی حرفه‌ای بود که ۵ سال بعنوان “دکتر آبشاریخی” در کوهستان کار می‌کرد (دکترهای آبشار یخی گروهی از شرپاها هستند که در آبشار یخی خطرناک خومبو مسیرها را برای صعود کوهنوردان مهیا می‌کنند).

آلکس تکسیکون درباره گیلجن می‌گوید: هنگامی که من با او ملاقات کردم او برای سون سامیت ترکز بعنوان “دکتر آبشار یخی” کار می‌کرد.

گیلجن کوهنوردی حرفه‌ای، قابل اعتماد و فوق‌العاده با شخصیت است.

بعد از اولین اکسپدیش، من قویا به “مینگما شرپا” رئیس شرکت کوهنوردی “سون سامیت ترکز” توصیه کردم که گیلجن را نه بعنوان “دکتر آبشاریخی” بلکه بعنوان یک کوهنورد ارتفاعات بالا استخدام کند و او پذیرفت.

تکسیکون از بکارگیری گیالجن در ارتفاعات بالا خشنود است: کار کردن در آبشار یخی خومبو دیوانگی است، افراد زیادی در آنجا جانشان را از دست می‌دهند و گیلجن کاملا جوان و کوهنوردی فوق‌العاده در ارتفاعات بالاست.

گیلجن شرپا هم اکنون بدنبال رویای خود است: او قصد دارد رکورد “مینگما دیوید شرپا” را بعنوان جوانترین شرپا برای صعود ۱۴ قله ۸۰۰۰متری را از آن خود کند.

“مینگما دیوید شرپا” در سن ۳۰ سال و پنج ماه بود که در ۲۹ اکتبر ۲۰۱۹ بهمراه “نیرمال پورجا” قله شیشاپانگما را صعود کرد و به باشگاه ۸۰۰۰متری‌ها وارد شد.

گیلجن شرپا به تازگی وارد ۲۸ سالگی شده است و ۲ سال فرصت دارد که ۵ قله باقیمانده از لیست: k2، برودپیک، لوتسه، کانچن‌جونگا و چوآیو را صعود کند.

“گیلجن” می‌گوید: قصد دارم سال آینده ۵ قله باقیمانده از لیست را صعود کنم و اگر ممکن نشد هنوز یک سال دیگر هم فرصت باقی خواهد بود و آنگاه بعنوان جوانترین فرد رکورد را به خودم اختصاص می‌دهم.

 

منبع: اکسپلووررز وب

 

*****

 

اولین صعود انفرادی قله آموتسانگ (۶۳۹۳ متر) در نپال

 

جوست کوبوش کوهنورد جوان آلمانی در خیزی برای صعود سولوی زمستانه قله اورست، اولین صعود انفرادی قله آموتسانگ (۶۳۹۳ متر) در نپال را در ۲۴ اکتبر رقم زد.

او صعود دشواری داشت اما درباره این اولین صعودش به قله “آموتسانگ” گفت: “چیزهایی که آسان بدست می‌آیند خسته‌کننده‌اند”

این اولین صعود انفرادی به آموتسانگ چندین روز بعد در پروفایل اینستاگرام “کوبوش” منعکس شد؛ اما شامل جزئیات زیادی نبود، جز روز و ساعت صعود و لحظات کوتاهی که از بالای قله، اطرافش را نظاره کرده بود و در نهایت فرودی که به پایین آغاز کرد.

چند روزی طول کشید که سرانجام جزئیات این دستاورد موفقیت‌آمیز “جوست کوبوش” اعلام شد، که به گونه‌ای آمادگی بسیار کوچکی برای رویای بسیار بزرگ او یعنی صعود سولوی زمستانه اورست در زمستان پیش‌رو از مسیر پرشیب “هورنبین” است.

“کوبوش” می‌گوید: در “آموتسانگ” اولین روز من در بستر رودخانه‌ای در ارتفاع ۴۶۰۰متر کمپ برقرار کردم البته جایی بود که شباهتی به بیس‌کمپ‌های معمول با کوهنوردان دیگر و شرپاها و آشپزها نداشت، آنجا فقط یک چادر بود و مقداری غذا و “جوست” کوچک در درون طبیعتی بزرگ.

داستان صعود در اینستاگرام در دو اپیزود بیان می‌شود که با تصویری خوب و آرام آغاز می‌شود…

وقتی از رودخانه صحبت می‌کنم در حقیقت فقط نهری بیش نبود. حرکت سنگ‌ها در بستر رودخانه تقریبا آزاردهنده بود. بگذارید برایتان بگویم آن شب اول کاملا آرام گذشت.

صبح روز بعد عزمم را جزم کردم که هدفم را عملی کنم: با بالا رفتن از دره‌ای که رودخانه از آن می‌گذشت به دیواره جنوب‌غربی رسیدم. زمان زیادی طول نکشید که فهمیدم صخره‌ای بسیار عظیم است که از آن آبشار به پایین روان است.

خوب که سبک‌سنگین کردم متوجه شدم که کار خطرناکی است که بخواهم به تنهایی از آن صخره بالا یا پایین بروم. “این زیبایی اولین صعود است چون شما هرگز نمی‌توانید از قبل برنامه‌ریزی کنید. چاره‌ای نداشتم جز اینکه طرح جدیدی را بکار برم.

آبشار از رودخانه‌ای که از سمت شرق می‌آمد، منشاء می‌گرفت. برای رسیدن به قله من باید صعودم را از مسیر رودخانه انجام می‌دادم.

بعد از دو شب دیگر که در چادر شب‌مانی داشتم، شروع به صعود از رخ شرقی کردم. خیلی زود متوجه شدم رودست خورده‌ام. پنجاه متر اول رخ شرقی با یک بولدر غول‌پیکر مواجهه شدم!

بدون یک یار و همنورد، شانسی برای صعود از این بولدر غول‌پیکر نداشتم. چاره‌ای برایم باقی نمانده بود که بدنبال راه دیگری برای صعود باشم.

در زمان‌هایی شبیه این، فقط غریزه و تجربه شما می‌تواند به کمک بیاید. من با دقت به گزینه‌هایم نگاه کردم. متوجه شدم خط‌الراس جنوبی می‌تواند بهترین گزینه‌ام باشد. در کمال تعجب صعود به خوبی پیش رفت و مانع جدی در مسیر نداشتم.

برای یک تا دو روز چیزی که عذابم می‌داد “ناراحتی معده و سوءهاضمه” بود و بهمین دلیل وقتی که به قله رسیدم چندان روبراه نبودم.

صعود به قله”آموتسانگ”را ساده‌تر از این تصور می‌کردم. اما با اموری که ساده بدست می‌آیند شما چه می‌توانید بکنید، چیزهای که ساده بدست می‌آیند خسته‌کننده‌اند، آیا اشتباه می‌کنم!؟

 

منبع: مونتانا تی ویوو

 

*****

 

مجله کوه شماره ۹۵ منتشر شد.

 

*****

 

جمع‌آوری، ترجمه و تدوین: محمد اسماعیلی

۱۳۹۸٫۹٫۴